Page 396 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 396
184
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คําว่า บทเรียน#246
"ตระหนักอย่างเด็ดขาด....." "ค าว่าตระหนักอย่าง
แปลว่าพื้นที่นั้น จะต ้องมีความ เด็ดขาดว่า
ว่างแท ้เต็มที่ 100% อยู่เสมอ ในความว่างแท้ปราศจาก
โดยไม่มีรูปบัญญัติ นาม รูปนามทุกสิ่ง
บัญญัติใดๆ มาเจือปนอย่าง จะต้องเป็ นภาษาธรรม
เด็ดขาด
มิใช่เป็ นภาษาบัญญัติ"
เหตุผลเพราะ ถ ้าเรายังเข ้าไม่ =============
ถึงความว่างแท ้ 100% อย่าง
สมบูรณ์ แน่นอน มันต ้องมี กล่าวคือ จะต ้องไม่เป็น
อาการเผลอไผลไปยึดปรุงบาง ภาษาที่เป็นคําพูดหรือคําเขียน
สิ่งบ ้าง มันจึงไม่ว่าง 100% ไม่ว่าเป็นภาษาของชนชาติ
ไหนๆ ก็ตาม
คุณภาพ หรืออานุภาพของ
ความว่างแท ้ จึงอาจ ด ้วยเหตุผลที่ว่า เราจะ
กระท่อนกระแท่น ขาดความ พยายามหลีกเลี่ยงภาษา
สมบูรณ์ บัญญัติ ซึ่งจะทําให ้ความว่าง
แท ้มีมลทิน
ดังนั้นเพื่อความสมบูรณ์ จึง
จะต ้องมีประโยคดังกล่าว ส่วนคําว่า "ภาษาธรรม" ที่จะ
คอยกํากับ มิให ้เผลอไผล ใช ้ แทนภาษาบัญญัติ นั้น
หมายถึง วสีแห่งความว่างแท ้
ต่อเมื่อกํากับบ่อยๆ เข ้า ก็จะ เรื่อง "โพล่งเดียวขั้นสูง"
เกิดวสีแห่งความว่างแท ้ ได ้แก่การโยนิโสฯ รวม 12 ข ้อ
ที่สันตติเนื่องขึ้นๆ จนเกิด ในบทเรียน #18 มารวมเป็น
ความว่างแท ้ที่สมบูรณ์ 100% หนึ่ง
สามารถนําไปใช ้ ในการบําบัด
โรค หรือเพื่อเป็นวิปัสสนา "ภาษาธรรม" ดังกล่าว มี
ธรรมนําไปสู่การพ ้นทุกข์ ยุติ ลักษณะแสดงออกเพียงแวบ
การเวียนว่ายตายเกิดต่อไป เดียวที่เป็นที่ซึมซับประทับใจ
ของผู้ที่ได ้แสดงภาษาธรรม
นั้นซึ่งเป็นผู้ที่ได ้รวบรวมธรรมะ
