Page 401 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 401
189
เมื่อข ้ามไปสู่ความว่างแท ้แล ้ว ตามบทเรียน#18 เป็นหลัก
ก็ยังต ้องวางจิตนั้น
จึงจะเป็นความว่างแท ้ที่ สําหรับ "กําลังธรรม" ที่ว่านั้น
สมบูรณ์ เมื่อเข ้าถึงความว่างแท ้แล ้ว ก็
แม ้กระทั่งความว่างแท ้ หรือคํา ต ้องปล่อยวางออกไป ไม่ยึด
บัญญัติว่า"ว่างแท ้" ไว ้ จึงจะเป็นว่างแท ้ที่สมบูรณ์
ก็ต ้องปล่อยวางให ้หมด ดังคําที่ว่า "เมื่อจับปลาได ้แล ้ว
เช่นเดียวกัน ก็ไม่ต ้องคํานึงถึงลอบอีก
ต่อไป"
การเข ้าถึงความว่างแท ้ ก็คือ
โพล่งเดียวถึงธรรมชาติแท ้ 2. ความว่างแท ้กับการบําบัด
หรือว่างแท ้ โรคด ้วยพลังจิตว่างแท ้
เป็นการเข ้าถึงโดยวิธีธรรมชาติ ก่อนอื่นต ้องรู้ว่า พลังจิตเป็น
ไม่มีขั้นตอนให ้พิจารณาอยู่ คลื่นพลังงานที่มีจริง จิตที่มี
เนืองๆ ถึง ความตาย ทุกลม คุณภาพสูงสุด สามารถทํา
หายใจเข ้าออก ไม่ต ้องเพ่ง อะไรก็ได ้เรียกว่ามโนมยิทธิ
ให ้ดูว่าทุกสิ่งไม่เป็นตัวตนจริง คือฤทธิ์สําเร็จได ้ด ้วยใจ
สวย รวย มีอํานาจเพียงใด ก็
ต ้องตายต ้องเผาต ้องฝัง ดังนั้น เมื่อเอาสองอย่างมา
สูญสลายในที่สุด พิจารณาให ้ รวมกัน คือพลังจิตมโนมยิทธิ
ลึกซึ้ง มิใช่คิดเพียงผิวเผิน กับความว่างแท ้ มารวมกัน
จึงกลายเป็นพลังจิตสูงสุด
สักวันสิ่งที่พิจารณาดังกล่าวจะ
เป็น "กําลังธรรม" ให ้ตกผลึก เพราะในความว่างแท ้ อะไรๆก็
ซึมซับเข ้าไปในใจ เป็นเซฟ ตั้งอยู่ไม่ได ้ ไม่ว่าเชื้อโรค เชื้อ
ทีคัต คอยตัดผัสสะที่ปรุงแต่ง กรรมใดๆ ก็สลายหายไปใน
เพ ้อเจ ้อออกไป กิเลสจะ พริบตา
ลดลงๆ โดยอัตโนมัติ
ดังนั้นพลังจิตว่างแท ้ ขั้นสูงสุด
การจะเข ้าสู่ความว่างแท ้ ต ้อง คือ เพียงแต่ใจของผู้บําบัด
เข ้าใจและเข ้าถึง โดยหมั่น นึกให ้ผู้ป่ วยหายจากโรค
พิจารณาอย่างแยบคาย หรือ
โยนิโสมนสิการ
