Page 58 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 58
34
ยังเป็นปุถุชนที่ยังต ้อง เมื่อรู้ทะลุแล ้ว ก็ปล่อยวางไป
มีปฏิสัมพันธ์กับสังคม ไม่ไปยึดไว ้ ให ้เกิดอัตตา
ตัวตนขึ้นมาอีก
ก็ให ้มีสติ ในเวลาทําความดี
ไม่ให ้เกิดกิเลสหรืออัตตา ดังคํากล่าวที่ว่า
หรือให ้เกิดอย่างแผ่วเบา "เมื่อจับปลาได ้แล ้ว
น้อยที่สุด ก็ไม่ต ้องไปสนใจกับลอบอีก"
คําว่า"โลกใหม่" นี้ความจริงก็ **บทเรียน#28
เป็นโลกแห่งความว่างใบเดิม ===========
ที่มีพร ้อมอยู่กับตัวเราอยู่แล ้ว **ต ้องละวางรูปนาม
อยู่ตรงหน้าเรานี่แหละ ให ้หมดสิ้นเด็ดขาดจริงๆ
มันมีอยู่ก่อนแล ้วตั้งแต่ยังไม่มี แม ้แต่คําว่า"จิตว่างเดิมแท ้"
ใครทราบเพียงแต่ลืมตาให ้ หรือ"ธรรมชาติเดิมแท ้"**
เห็นเสียหน่อยไม่ได ้เชียวหรือ?
ขณะอจ.กําลังใช ้ จิตว่างรักษา
*สรุปว่า หากเราได ้เห็นทะลุ ผู้ป่ วยอยู่ และกําลังดํารงจิต
ความจริงของโลก ว่า อย่าง....
ไม่ควรไปยึดนามรูปทุกสิ่ง ไม่เอาอะไรเลย
ก็คือการได ้ผ่านความคิดที่ ทั้งรูปและนาม
เป็นตรรกะ เห็นว่าการไม่ยึด ตามที่กล่าวไว ้ใน
การปฏิเสธทุกสิ่ง จะทําให ้ บทเรียน#27
พ ้นทุกข์ได ้อย่างถาวร ปรากฏว่าในความว่างนั้น
หากนํามาพิจารณาทบทวน อจ.ยังสังเกตเห็นว่า
เทียบเคียงกับสิ่งแวดล ้อม ตนเองยังบกพร่องอยู่อย่าง
รอบด ้านในปัจจุบัน อย่างแยบ หนึ่งคือยังมีอนุสัย คือกิเลส
คายก็จะทําให ้ตกผลึก เป็น ที่นอนเนื่องอยู่ลึกๆ
กําลังธรรมอันมหาศาล ทําให ้
เข ้าถึงธรรมชาติเดิมที่แท ้จริง คือความยึดมั่น
อย่างโพล่งเดียวถึง ได ้ด ้วยใจ ว่าตนเองมีจิตว่าง
และใช ้ จิตว่าง
แม ้กระทั่งคําสอนทางๆนี้ ในการรักษาผู้คน
หรือคําสอนฮวงโป หรือ
คําสอนของอจ.ทั้งหมดทั้งปวง
