Page 53 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 53
29
และความตั้งใจจริงเป็นที่ตั้ง ผู้ป่ วย มิได ้มีมนตรา
ในการที่จะช่วยเหลือผู้ป่ วย คาถาอาคมใดๆ
และประชาชนโดยส่วนรวม จึงเรียกว่า ถ ้าผู้ใดมีการเข ้าถึง
โดยไม่รับค่าตอบแทน สัจธรรมในข ้อใด คือเข ้าถึง
ไม่หวังชื่อเสียงหรือการยอมรับ ความจริงสูงสุดของโลก
ไม่หวังแม ้กระทั่งการได ้บุญบุญ หรือจักรวาลรู้เท่าทันความจริง
จะมีมาเอง หรือไม่มีบุญก็มิได ้ ที่บริสุทธิ์โดยแน่แท ้ ปราศจาก
คํานึงถึงแม ้แต่นิดเดียว กิเลสนิวรณ์ วิจิกิจฉา...
ที่ใดมีคนต ้องการให ้อจ.ไป การเข ้าถึงเช่นว่านี้ ก็เปรียบ
บําบัดรักษา คนเดียวหรือเป็น เป็น"มนต์อันสูงสุด"
กลุ่มก็จะไปรักษาให ้ ไม่เลือก ที่จะชนะหรือสลายทุกสิ่ง
ว่าคนป่ วยยากดีมีจน ไม่เลือก สิ่งที่กีดกั้นความสําเร็จ
ชั้นวรรณะ ใกล ้ไกล ถ ้าอจ.ว่าง ของคนทั้งหลายคือเข ้าถึงไม่
จะไปให ้ทันที ไม่ปฏิเสธคน จริงคือเพียงแต่คิด
ป่ วยและอจ.ไม่ตกอยู่ภายใต ้ มิได ้ลงลึกถึงรายละเอียดรอบ
อาณัติของคนใดหรือกลุ่มใด ด ้านแล ้วทบทวนไปมา พร ้อม
ที่ใดมีคนป่ วย กลุ่มคนป่ วย กับการตกผลึกจนเป็นกําลัง
อจ.ก็จะไปรักษาหรือร่วม ธรรม
กิจกรรมด ้วยเสมอ
ลองทบทวนตนเองดูว่า
เมื่อการกระทําดังกล่าว ตนเป็นเช่นนั้นหรือไม่
ได ้กระทํามาต่อเนื่องเป็น เช่น พอจะเข ้าใจแนวทาง...
ประจําสมํ่าเสมอเรื่อยมานานถึง แต่ลึกลงไปในจิตใจ
20ปีก็คงจะเกิดสภาวะหนึ่ง ก็ยังมีความลังเลสงสัย
เรียกว่า"บารมี"ผสมผสานกับ อยู่ว่าจะเป็นจริง100%
อีกสภาวะหนึ่ง คือ"การเข ้าถึง ดังที่อจ.สอนหรือไม่
ความว่างที่แท ้จริง"รวม2อย่าง เนื่องจากยังมีสัญญา
เข ้าด ้วยกัน คือ"บารมี+การ หรือความจําเก่าๆที่เคย
เข ้าถึง" ฟังและปฏิบัติสืบเนื่องกันมา
นานมิได ้ตระหนักโดยเด็ดขาด
จึงทําให ้เกิดทิพยอํานาจ หรือ ว่าภาวะนิพพานหรือความว่าง
อภิญญา ในการบําบัดรักษา ที่แท ้จริงนั้น ที่แท ้ก็มีประจํา