Page 76 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 76
52
หรือราวกับว่า กันนี้ในเวลาอื่นคือการ
ไม่มีทุกสิ่งอยู่เลย พิจารณาในเวลาทําสมาธิ
คือเป็นการรู้เท่าทันว่า หลับตา
ทุกสิ่งล ้วนเป็นมายา มาแล ้วหรือกระทําพร ้อมๆ
ก็ให ้ปฏิบัติ โดยให ้... ควบคู่กันไปมันเป็นการเสริม
ตระหนักโดยเด็ดขาดว่า หรืออนุเคราะห์สนับสนุนกัน
ความจริงมันเป็นเพียงแค่ ทางจิต
มายาปฏิบัติต่อมายาด ้วยกัน
มายาคุยกับมายา *อาจต ้องอาศัยเวลา ในการ
มายาไปเที่ยวกับมายาฯลฯ ปฏิบัติให ้ครบวงจรเช่นนี้ อยู่
บ ้าง
#1) ทางกาย ปฏิบัติไปในแนว
พอเพียง แค่มีปัจจัยสี่ เพราะมันอาจฝืนหรือทวน
กระแสสิ่งแวดล ้อมใน
#2) ทางวาจา พูดในสิ่งที่ ชีวิตประจําวันของทุกคน อยู่
ปราศจากโทษ ปราศจากกิเลส บ ้างแต่ให ้เชื่อเถอะว่าถ ้าทํา
เช่น ไม่อวดอ ้าง ไม่ส่อเสียด ตามนี้แล ้วในวันหนึ่งในไม่ช ้ า
ไม่ยุยง ไม่ให ้ร ้าย ไม่พูดเพ ้อ จะประสบความสําเร็จทุกคน
เจ ้อไร ้สาระ เป็นต ้น มุมมองโลก มองชีวิต
#3) ทางใจ นี่สําคัญมาก จะเปลี่ยนไป ในทางละวาง
ให ้ใจอยู่สงบเจริญสติอยู่กับ ปล่อยวางจิตใจจะ "ไม่หนัก"
ความไม่มีอะไรเลย อีกต่อไป อย่างถาวร
หยุดการปรุงแต่งในทาง ปราศจากวิจิกิจฉา
โลภะ โทสะ โมหะ ลังเลสงสัยและหลังจากนั้น
หยุดการยึดมั่นถือมั่น ความก ้าวหน้าทางจิต
ในทุกๆสิ่ง จะเพิ่มขึ้นๆจนถึงจุดที่ ตกผลึก
หรือให ้น้อยลงๆ ทางจิตใจมีกําลังธรรมสูงสุดที่
*ซึ่งจะปฏิบัติทางกาย จะกระโดดพรวดเดียว"เข ้าถึง"
วาจา ใจขณะลืมตานี้ได ้ ธรรมชาติหรือความว่างเดิมแท ้
โดยง่ายและรวดเร็วขึ้น ได ้
เพราะได ้ปฎิบัติเช่นเดียว *อนึ่ง ในระหว่างที่เราก ้าวหน้า
