Page 79 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 79
55
ทั้งสองอย่าง อนิจจังจึงยังจร
เคสของบทเรียน#43 เย็นฤาร ้อนมิเบาใจ
เป็นเพียง เคสเดียว เฉกฉะนี้วางจิต
ที่แสดงให ้เห็นว่า ละคิดอดีตไป
ปัจจุบันผลักไส
วิธีคิดที่ดีที่สุดของมนุษย์ อนาคตยังไม่มา
ที่จะใช ้ จัดการ กับสิ่งแวดล ้อม ทั้งสามกาลอย่ายึด
รอบตัว ทั้งทางกายและทางใจ จืดชืดเป็นมายา
ไม่ว่าจะเป็นล ้านล ้านวิธีคิด ตัวตนบ่จริงนา
ที่เฉียบแหลมที่สุด เป็นมายาอยู่รํ่าไป
รูปนามคือมายา
ก็ไม่อาจจะนํามาเป็นสาระ แสวงหาคือเภทภัย
ได ้แต่อย่างใด ในสภาวะ สงบคิดจิตนิ่งไว ้
แห่งความว่างได ้ตกลงไปเป็น กลับสู่ใจจิตเดิมมา
ศูนย์ทุกอย่างไป จิตเดิมเป็นความว่าง
ซึ่งร ้างจากมายา
ผู้ใดเข ้าใจความข ้อนี้ รูปนามมิอาจหา
ถือว่าได ้ลืมตามองเห็น พบพาเป็นตัวตน
ความว่างเดิมแท ้ ตัวตนเพียงธาตุขันธ์
ซึ่งมีอยู่พร ้อม ประจําอยู่ อย่าผูกพันเป็นชั้นชน
กับทั่วทุกตัวคนอยู่แล ้ว อย่าทึกทักว่าเป็นคน
ตัวตนบ่มีจริง
**บทเรียน#45
========= **บทเรียน#46
"พรุ่งนี้ไม่มีจริง" ===========
"อดีต ปัจจุบัน และอนาคต
คืนวันผันเวียน ไม่มีอยู่จริง"
เฝ้าเปลี่ยนหมุนไป
พรุ่งนี้พรุ่งไหน บทเรียนนี้ต่อจากบทเรียน#45
หวังไว ้ไม่แน่นอน จิตว่างเดิมแท ้ปราศจาก
กาลเวลาวานนี้ วันนี้ พรุ่งนี้ ไม่
พรุ่งนี้อาจมีสุข มีจริง อดีต &ขณะนื้ &อนาคต
ฤาความทุกข์สุมขอน ไม่มีจริงตกเข ้าไปอยู่ใน mode
