Page 82 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 82
58
อย่ารักพี่เสียดายน้อง ในความว่างจากความว่าง
มาเริ่มนับ1ใหม่ แล ้ว แม ้แต่ความคิดดีที่เป็น
และนับ1เพียงครั้งเดียว กําลังธรรมให ้เราเข ้าถึง
ง่ายๆ ด ้วยการพลิกจิตว่า ความว่างโดยฉับพลันนั้น
เอ? ในความว่างสูงสุดจริงๆ เมื่อเข ้าถึงแล ้วเราก็ต ้องทิ้ง
หรือว่างจากว่าง มันก็ควรจะ กําลังธรรมหรือนามบัญญัตินั้น
ไม่มีอะไรเลยจริงๆทั้งรูปนาม ออกไปด ้วย ไม่เอาเข ้ามาอยู่
ความคิด ที่จะให ้กล่าวถึง ในสมองหรือความคิด
หรือสัมผัสได ้
เหมือนเมื่อจับปลาได ้แล ้ว
ไม่เช่นนั้น ก็ไม่สมควร ก็ไม่ต ้องสนใจ"ลอบ"
จะถูกเรียกว่า "ความว่าง อีกต่อไป
สูงสุด"
เพราะในความว่างเดิมแท ้
*เมื่อพ ้นช่วงการพิจารณานั้นๆ นั้นมันไม่มีเหตุผล
ดังกล่าวแล ้ว ไม่มีความคิดทั้งมีและไม่มี
จะกลับไปทางเดิมๆ อายตนะหกสัมผัสไม่ได ้
ก็แล ้วแต่จริต ปราศจากการเคลื่อนไหวแห่ง
ของแต่ละบุคคล จิตไม่มีรูปบัญญัติ นามบัญญัติ
ซึ่งมีเสรีในทางความคิด ฯลฯ มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ
ยกตัวอย่างคอมเมนต์ของ ดังนั้นสําหรับผู้ที่ปฏิบัติทางๆนี้
Mkrichtiที่ได ้กล่าวถึง จะต ้องเตรียมตัวเตรียมใจ
"ทนในสภาพเดิมไม่ได ้" ไว ้ล่วงหน้าก่อนเลย ว่าเมื่อ
และ"ไม่ยึดติดในสรรพสิ่ง" เข ้าถึงแล ้วก็ยังจะต ้องปล่อย
สองข ้อความนี้ยังเป็น วางคําสอนต่างทั้งหมด
คําสอน และความดี วิธีคิดเดิมๆทั้งหมดหรือกําลัง
ขั้นเกือบจะสูงสุดแล ้ว ธรรมทั้งหมดอีกขั้นหนึ่ง
และเป็น"กําลังธรรม" จึงจะถือว่า"ว่าง"อย่างแท ้จริง
เหมือนกับนักเดินทาง
แต่ยังเป็นคําสอนสูงสุด ที่ได ้วางแผน หรือทราบ
ในระดับมายาอยู่ ล่วงหน้าแล ้วว่าสถานที่
ที่เราจะไปนั้นมีภูมิประเทศ
แต่ความจริงสูงสุดจริงๆ ก็คือ อย่างไร จะต ้องเตรียมตัว
