Page 83 - แง่มุมความรัก
P. 83
ท�าไมเธอต้องหลบสายตานั้นด้วย รู้สึกร้อนไปทั่วใบหน้า น�้าตาเริ่มซึมออกมา
ด้วยความใจหายกับเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ปนกับความหวาดกลัวของเสียงหัวใจที่
เต้นราวกับมันจะระเบิดออกมาเสียอย่างไรอย่างนั้น
“เฮ้ย แกเจ็บมากจนร้องไห้เลยเหรอ!” ตะวันเอ่ยด้วยความตกใจ ยกมือ
ปาดน�้าตาให้เพื่อนอย่างท�าอะไรไม่ถูก ยิ่งเห็นใบหน้าของพัชรแดงขึ้นเรื่อยๆ
เขายิ่งใจไม่ดี
“ไม่ต้องกลัวแล้ว ฉันอยู่นี่แล้วไงพัชร”
“.....”
“รีบมาช่วยท�าเวรกันเถอะ เดี๋ยวครูน�้าผึ้งมาแล้วจะถูกดุนะ”
ค�าพูดเมื่อครู่ของตะวันท�าให้พัชรรีบลุกขึ้นทันที แววตากลมที่มีน�้าตา
คลอถึงกับเบิกตากว้างราวกับพึ่งรู้สึกตัว ตะวันที่ลอบมองอยู่ถึงกับข�าออกมา
ก่อนจะกรอกค�าพูดช่วยให้พัชรหายหวาดกลัวและมีสติมากขึ้น จนในที่สุดตะวัน
และพัชรก็ช่วยกันท�าความสะอาดห้องเรียนจนเสร็จเรียบร้อย พัชรลอบมอง
ตะวันที่ช่วยเธอท�าความสะอาดโดยไม่บ่นสักค�า เด็กสาวอมยิ้มกับภาพที่เห็น
อย่างซึ้งใจ
จนเวลาผ่านไปหลายปี จนจวบกระทั่งทั้งคู่อยู่มัธยมปลาย...
หนุ่มสาวเพื่อนสนิทเดินมาทางโรงเรียนโดยจักรยานเหมือนเดิม และ
แน่นอนว่าตะวันเป็นคนขับส่วนพัชรเป็นคนซ้อนอยู่เหมือนเคย ทุกๆ อย่างยัง
คงเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือความสูงของตะวันเพิ่มขึ้นอย่าง
รวดเร็ว จากแต่ก่อนตอนประถมพัชรจะสูงกว่าเขา ตอนนี้เขากลับสูงกว่าเธอ
และอีกสิ่งคือเสียงของเขาที่เปลี่ยนจากเดิม น�้าเสียงใสๆ ในเมื่อก่อนตอนนี้กลับ
กลายเป็นเสียงทุ้มใหญ่ ส่วนพัชรจากเด็กหญิงผมเปีย กลับถูกรวบเป็นหางม้า
ใบหน้าจิ้มลิ้มนั้นก็ยังคงเดิม และสรีระที่ดูเป็นผู้หญิงมากขึ้น
“เฮๆ คู่จิ้นมาแล้วเฮ้ย!” ยังไม่ทันจะเข้าห้อง เสียงแซวของเพื่อนร่วม
ห้องก็ดังขึ้นทันที ตะวันยิ้มยักไหล่เหมือนทุกครั้ง ก่อนจะเดินเข้าไปแบบสบายๆ
80 สานกล้าวรรณกรรม 4
