Page 88 - แง่มุมความรัก
P. 88
ว่าตอนนี้เขาเลิกกับรสาเสียเเล้ว เด็กหนุ่มเสียใจอย่างมาก เเละพัชรก็คอยปลอบ
เขาอยู่อย่างนั้น ท�าให้ตะวันคิดได้สักทีว่าจริงๆเเล้วหัวใจของตนเองอยู่ที่ใคร
จากนั้นตะวันจึงตั้งมั่นว่าจะจีบพัชรตามหัวใจของตัวเองที่เรียกร้องตลอดมา
หลังจากนั้นตะวันก็มาโรงเรียนกับพัชรทุกวันเหมือนเคย ท�าตัวร่าเริง
อยู่ตลอดเวลา ท�าเอาพัชรอดเเปลกใจไม่ได้ว่าเพื่อนรักเป็นบ้าอะไร
ทุกๆวันเธอจะเป็นคนมารอตะวันไปโรงเรียนอยู่เสมอ เเต่ตอนนี้กลับ
เป็นตะวันที่มายืนรออยู่หน้าบ้านของพัชรเสียเอง ที่เเปลกกว่านั้นคือความใจดี
ของเขาที่มีมากขึ้นอีกด้วย ข้าวกลางวันในตอนนี้เขาก็จะเป็นคนถือให้ หรือ
เเม้เเต่กระเป๋านักเรียนที่เขาไม่ยอมให้เธอถือเองเลย เเถมตอนกลับบ้านด้วยกัน
ก็จะชวนไปนั่นไปนี่จนเหมือนเป็นกิจวัตรของทุกๆวันไปเเล้วว่าหลังเลิกเรียน
เราสองคนต้องไปเที่ยวด้วยกัน พัชรเองก็รู้สึกดี เเอบคิดหลายครั้งว่าตะวันอาจ
มีใจให้เธออยู่ตอนนี้
ในขณะที่พัชรเดินเข้าบ้านเหมือนทุกๆวัน รอยยิ้มแต้มบนหน้าหวาน
เต็มไปด้วยความอิ่มเอมและสุขใจ จนกระทั่งพบกับสีหน้าเคร่งเครียดของพ่อ
และแม่ทั้งสอง พัชรจึงมองทั้งคู่ด้วยความเเปลกใจ
“มาคุยกันหน่อยนะพัชร…พ่อมีอะไรจะบอก” ประโยคนั้นท�าให้พัชร
เดินไปหาพ่อของตนด้วยท่าทีหวาดหวั่น นานๆทีเธอจะเห็นพ่อของเธอจริงจัง
เสียขนาดนี้ สุดท้ายความจริงทุกอย่างก็คือ…เธอต้องไปอเมริกา
เนื่องจากที่ท�างานของพ่อของเธอต้องถูกย้ายไปอเมริกา ซึ่งพ่อเธอ
ท�างานเป็นหัวหน้าเชฟของบริษัทเเห่งหนึ่ง เธอจึงต้องย้ายตามเพราะพ่อไม่
อยากทิ้งครอบครัวไว้ที่ไทยเพียงล�าพัง พัชรจึงขัดไม่ได้ แต่ในใจของเธอมันไม่
อยากไปเสียเลย เพราะหัวใจของเธออยู่ที่นี่…อยู่กับตะวัน เธอพร�่าเพ้อตัดพ้อ
กับโชคชะตาว่าท�าไมถึงได้กลั่นแกล้งนัก ซึ่งในตอนนี้ทุกอย่างก�าลังเป็นไปได้
ด้วยดี แต่กลับต้องมาพรากจากกันเสียอีกจนได้
ในเย็นวันอาทิตย์ของสวนสาธารณะ พัชรนัดเจอตะวันเพื่อที่จะบอก
ความจริงทุกอย่าง เธอไม่อยากบอกชายหนุ่มเลย กังวลว่าจะได้เห็นสีหน้าของ
สิริยากร ปิงเมือง 85
