เรื่อยๆ จนเจ็บหน้าอก เขามองคนตรงหน้าชัดเจนมากขึ้น ก่อนที่มันจะพร่ามัว เมื่อม่านตาเริ่มมีหยาดน�้ารื้นมาที่ขอบตา เจอแล้ว… คนที่เขาเฝ้ารอมาเนิ่นนาน... “พัชร...” “ตะวัน...” ******* 88 สานกล้าวรรณกรรม 4