Page 87 - แง่มุมความรัก
P. 87
หลังจากนั้นพัชรพยายามใช้ชีวิตตามปกติ ไม่มีตะวันที่คอยเซ้าซี้นั่นนี่หรือคอย
เเกล้งเธออยู่ตลอดเวลา...
ส�าหรับตะวันก็สนใจเรื่องเเฟนตัวเอง ไปเที่ยวด้วยกันทุกเย็น ตอนเช้า
ก็ไปรับรสาถึงที่บ้าน ท�าให้ทุกๆ วันของเขาไม่มีพัชรที่คอยซ้อนจักรยานเขาไป
โรงเรียนเช่นทุกวัน เด็กหนุ่มเองก็รู้สึกอยู่ว่าเหมือนมีบางอย่างขาดหายไป จึง
ให้พัชรสอนการบ้านหรือให้ช่วยออกเเเบบการเดตในเเต่ละวัน แน่นอนว่าพัชร
ก็คอยช่วยเหลือตะวันอยู่ทุกอย่างโดยไม่เคยบ่นอะไรเลย ทุกครั้งตะวันก็จะได้
สิ่งดีๆ กลับไปเสมอ แต่เขารู้สึกถึงความย้อนเเย้งในใจว่าตอนนี้เขารู้สึกอย่างไร
กันเเน่
ฝ่ายรสาเริ่มรู้สึกว่าช่วงนี้เจอหน้าตะวันน้อยลง ท�าให้เธอหวั่นในใจ จน
ไปได้ยินเพื่อนในเเก๊งค์มาบอกกล่าวว่าช่วงนี้ตะวันชอบกลับไปอยู่กับพัชรจึง
เริ่มระแวงใจ
“เเกๆ พี่ตะวันกับพี่พัชรก็เป็นคู่จิ้นเก่ากันนะ หรือพี่ตะวันจะกลับไป
หาพี่พัชรเเล้ว?” เเละค�าพูดของเพื่อนสนิทในกลุ่มที่ชวนให้คิด ท�าให้รสาจึงต้อง
เรียกตะวันมาคุยในเย็นวันนั้น ทั้งสองมีปากเสียงกันเเละกันด้วยความไม่เข้าใจ
“เพื่อความสบายใจของรสา รสาขอให้พี่เลิกยุ่งกับพี่พัชรซะ”
“อย่ามางี่เง่าเถอะรสา พี่กับพัชรเราเป็นเพื่อนกันตั้งเเต่เด็กๆ เเถมพ่อ
เเม่ก็สนิทกันด้วย ไม่มีทางหรอก”
“งั้นระหว่างรสากับพี่พัชร พี่ตะวันจะเลือกใคร” ค�าถามนี้ท�าให้ตะวัน
นิ่งไป เด็กหนุ่มมองดาวเด่นของโรงเรียนอย่างสับสน เม้มปากเเน่นเพื่อเเสดง
ถึงความล�าบากใจที่สุด เด็กหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างแรงด้วยความหงุดหงิด
“พี่เงียบ… เเสดงว่าเลือกเธอคนนั้น โอเคค่ะรสาเข้าใจ งั้นเราจบกัน
เเค่นี้เถอะ” รสายิ้มเหยียดเเล้วก้าวเดินออกไปทันที
ตะวันมองตามเเผ่นหลังจนลับไปด้วยแววตาโหยหาที่ปนไปด้วย
ความเจ็บปวดเกินบรรยาย เสียงรองเท้านักเรียนกระทืบกับพื้นจนเกิดเสียงดัง
บ่งบอกถึงอารมณ์ที่ขุ่นเคืองของคนที่เดินจากไป สุดท้ายเขาก็ได้กลับบอกพัชร
84 สานกล้าวรรณกรรม 4
