Page 104 - มนุษย์
P. 104
วูบหนึ่ง เขาเหลือบไปทางศาสตราจารย์ชาร์ลส์โดยไม่ตั้งใจ แต่แทนที่จะได้
เห็นสายตาเย็นชาอย่างเคย ในดวงตาชราหลังกรอบแว่น กลับมีประกายประหลาด
เขาหันกลับมา เห็นท่านอธิการบดีขยับแว่นเล็กน้อย สีหน้าเคร่งขรึม
“ผมเสียใจ แต่ที่ประชุมไม่อาจอนุมัติงานวิจัยชิ้นนี้ได้ ความเสี่ยงมันมากมาย
เกินกว่าที่เราควรแบกรับอีกประการ นี่ยังเป็นการทดลองกับมนุษย์ตามบัญญัติ
จริยธรรมนักวิจัย การทดลองใดๆ อันกระท�ากับมนุษย์และมีความเสี่ยงเกินกว่า 25%
หรือไม่สามารถคะเนผลที่อาจเกิดขึ้นได้แน่ชัด ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ แม้ว่าคุณจะอาสา
เองก็ตามที”
“แต่ท่านครับ...”
“เชิญ” การ์ดสองคนเชิญเขาออกจากห้อง คนระดับสูงเหล่านั้นจะต้อง
ประชุมเรื่องอื่นต่อไป แต่เมื่อเขาเดินผ่านศาสตราจารย์ชาร์ลส์ ก็ได้ยินค�ากล่าวเบาๆ
ว่า “จากนี้ไปพบผมที่ห้องท�างานด้วย” เขาหันไปมองอย่างประหลาดใจ ทว่า
ศาสตราจารย์ยังคงนั่งนิ่งเฉยคล้ายไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หมอกยืนลังเลอยู่หน้าห้องท�างานของศาสตราจารย์อาวุโส ตอนอยู่ในห้อง
ประชุม เขาคิดว่าตนเองได้ยินค�าพูดของท่านชัดเจน แต่ยิ่งเดินเข้ามาใกล้เท่าไรก็ยิ่ง
ลังเลว่าตนหูเฝื่อนไป ดังนั้น เมื่อเลขาสาวสวยหน้าห้องถามว่าเขามีธุระอะไรหรือไม่
เขาจึงปฏิเสธ แต่แล้วในตอนที่หมอกหันกลับเดินจากไป เขาก็พบกับศาสตราจารย์
ชาร์ลส์ ซึ่งเพิ่งเดินมาถึงพอดี ศาสตราจารย์ดูไม่แปลกใจสักนิดที่เห็นเขา
“คุณนั่นเอง เข้ามาในห้องก่อนสิ”
หมอกจึงต้องเดินตามเข้าไป ห้องท�างานของ ศจ.ชาร์ลส์ เต็มไปด้วยหนังสือ
และเอกสารกระดาษ เขามองไปรอบๆ อย่างตื่นตา เพราะกระดาษในช่วงเวลานี้นับ
เป็นของหายาก นอกจากนี้ตรงกลางห้องยังมีโต๊ะท�างานตัวหนึ่งตั้งอยู่ มองปราดเดียว
ก็รู้ว่าเป็นไม้แท้ๆ ผิดกับโต๊ะท�างานทั่วไปที่ท�าจากพลาสติกหรือโลหะสังเคราะห์
ให้ตาย เขาเพิ่งรู้ว่าเป็นหัวหน้าแผนกเงินดีอย่างนี้นี่เอง
“อาจารย์เรียกผมมีเรื่องอะไรครับ” ในที่สุดหมอกก็ยอมเสียมารยาทเป็นฝ่าย
ท�าลายความเงียบเสียเอง ถึงจะเรียนจบมาหลายปี แต่เขาก็ยังคงเคยชินที่จะเรียก
ศจ.อาวุโสตรงหน้าว่า อาจารย์ มากกว่าหัวหน้าอยู่ดี
รินรดา คงวิบูลย์กิจ 101
