Page 106 - มนุษย์
P. 106
“คุณต้องใส่ใจในรายละเอียดมากกว่านี้นะ คุณหมอก” ศจ.ต�าหนิตรงๆ
อย่างทุกคราวที่เขาท�าผิดก่อนขยายความว่า “คุณก็รู้ไม่ใช่หรือว่าการประชุมครั้งนั้น
จัดขึ้นเมื่อสามสิบเอ็ดปีก่อน ช่วงการระบาดครั้งใหญ่”
หมอกจึงร้องอ๋อขึ้นมาทันที
การระบาดครั้งใหญ่เมื่อสามสิบปีก่อน... แม้เขายังไม่เกิด แต่ก็รู้ว่า ในเวลานั้น
มีข่าวครึกโครมทางการวิจัย อย่างหนึ่ง สภาปกครองออกบัญญัติชั่วคราวยินยอมให้ใช้
มนุษย์เป็นตัวทดลองได้ จุดประสงค์ของบัญญัตินี้เพื่อรักษาโรคระบาดนั้น ทว่าแน่นอน
ว่ามีผู้ไม่เห็นด้วยจ�านวนมาก มีการประท้วงต่อต้าน ขึ้นศาลฟ้องร้อง ตั้งค�าถามเกี่ยว
กับสิทธิมนุษยชน กระนั้นก็มีคนอีกไม่น้อยที่สมัครเป็นหนูทดลอง ในที่สุดก็มีผู้สามารถ
แก้ไขการระบาดนี้ได้ แม้ไม่สามารถรักษาผู้ติดเชื้อได้ แต่ก็ยับยั้งการระบาดใน
ประชากรรุ่นใหม่จากนั้นบัญญัติชั่วคราวนี้ก็ถูกยกเลิกโดยปริยาย และกฎเรื่องการ
ทดลองมนุษย์ก็เข้มงวดขึ้น กระทั่งในปัจจุบัน แม้เป็นการทดลองเพื่อการแพทย์ก็แทบ
จะไม่สามารถท�าได้ แต่นี่หมายความว่าข้อคัดค้านของ ศจ. เป็นเรื่องอื่นหรือ
“งั้น... เพราะความเสี่ยงสูงเกินไปหรือเปล่าครับ” หมอกลองเดาอีกครั้ง
ศจ.ชาร์ลส์ ไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ ทว่ากลับถามค�าถามที่ดูคล้ายจะไม่
เกี่ยวข้องกันเลย
“คุณหมอก คุณคิดว่า ‘มนุษย์’ คืออะไร”
“ครับ?” หมอกงุนงงกับค�าถามไม่มีที่มานั้น
ศจ.ชาร์ลส์ จ้องตรงเข้ามาที่ดวงตาเขา สายตาชราหลังกรอบแว่นคล้ายจะ
มองทะลุเข้ามาถึงจิตใจ
“ ‘มนุษย์’...คุณคิดว่าค�าจ�ากัดความของมันคืออะไรคือ ความเป็น ‘มนุษย์’
วัดจากอะไร”
ค�าถามนี้ไม่ใช่ค�าถามธรรมดา หมอกรู้ได้ทันที
ศาสตราจารย์ก�าลังทดสอบเขา
เขากุมมือที่ชื้นเหงื่อที่เริ่มสั่นน้อยๆ สูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะตั้งสติและเอ่ย
อย่างระมัดระวัง
“ผมคิดว่า นั่นขึ้นอยู่กับว่าเราจ�ากัดความค�าว่า ‘มนุษย์’ ว่าอย่างไร อะไรที่เป็น
รินรดา คงวิบูลย์กิจ 103
