Page 110 - มนุษย์
P. 110
อย่างประหลาด เมื่อตระหนักว่าเวลานี้ ศจ.ที่เขานับถือยิ่งผู้นี้ได้ยอมรับตนแล้ว... และ
เพราะความยินดีนี้เอง หมอกจึงหลุดค�าถาม อันแสนงี่เง่าออกไป
“ผมคิดว่าอาจารย์ไม่ชอบผมเสียอีก” เท่านั้นเอง สีหน้าอ่อนโยนก็หายวับไป
ทันที ศาสตราจารย์ชาร์ลส์ปรายตาของเขาด้วยสายตาดุ
“ผมไม่ได้ชอบหรือไม่ชอบคุณ คุณหมอก แต่ผมเป็นอาจารย์ของคุณ จากนั้น
ก็เป็นหัวหน้า ผมย่อมต้องการงานที่มีคุณภาพและตรงมาตรฐาน” ศจ.กล่าวเรียบๆ
ทว่ายังคงไว้ซึ่งสีหน้าดุ “หวังว่าคราวนี้คุณคงไม่ท�าให้ผมผิดหวังนะ”
“ครับ” หมอกกลืนน�้าลาย นึกก่นด่าตนเองว่าไม่น่าพูดออกไปเลย
เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรแล้ว หมอกจึงเอ่ยขอตัว เมื่อเขาลุกขึ้นท�าความเคารพ
ศาสตราจารย์ก็เอ่ยขึ้น
“งั้นฝากคุณด้วยนะ คุณหมอก” อีกครั้งที่มีประกายประหลาดบางอย่างใน
ดวงตาชราคู่นั้น... แววขอร้องจนเกือบจะเป็นการเว้าวอน
“ช่วยแก้ไขสิ่งที่ผมท�าผิดพลาดที”
หมอกแปลกใจ แต่ก่อนจะได้ถาม ชายชราก็ตัดบทเสียก่อน
“การพูดคุยนี้ไม่เคยเกิดขึ้น” ศจ.กล่าวด้วยท่าทีราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ผมเพียงเรียกคุณมาสอบถามเรื่องที่คุณขาดงานมากเกินไปเท่านั้น ตอนนี้
เชิญคุณออกไปได้แล้ว”
แม้จะเดินห่างออกมาจากห้องท�างานของศจ.ชาร์ลส์แล้ว แต่หมอกก็ยังรู้สึก
ราวกับตนเองก�าลังฝัน เขาไม่อยากเชื่อเลยว่า ศจ.จะยินยอมให้เขาท�างานวิจัยชิ้นนี้
ซ�้ายังท�าอย่างเป็นความลับ! แม้จะเข้าใจเหตุผลที่ต้องปิดบัง แต่ที่น่าสงสัยคือ
จุดประสงค์ของศาสตราจารย์ ท�าไมอาจารย์จึงให้เขาท�า ทั้งที่ถูกห้ามจากเบื้องบน
แล้วยังท�าพูดประหลาดนั่นอีก... ‘ช่วยแก้ไขสิ่งที่ผมท�าผิดพลาดที’ งั้นหรือ
นี่มันเรื่องอะไรกันแน่
หมอกจมอยู่กับความคิดของตนจึงไม่ทันระวัง และเกือบเดินชนใครคนหนึ่ง
“ขอโทษครับ” ชายหนุ่มกล่าวขอโทษ ก่อนจะต้องตะลึงเมื่อพบว่าคนที่เขา
เกือบชนใส่นั้นไม่ใช่ใครเลย แต่เป็นท่านอธิการบดี !
“ไม่เป็นไรๆ” ท่านอธิการบดีผู้ชรากล่าวอย่างอารมณ์ดีผิดกับท่าทาง
รินรดา คงวิบูลย์กิจ 107
