Page 108 - มนุษย์
P. 108

“มนุษย์เป็นเผ่าพันธุ์ที่มีความทะนงตัวอย่างร้ายกาจอยู่อย่างหนึ่ง นั่นคือ

        ความทะนงว่าตนเป็นสายพันธุ์ที่สูงส่งที่สุดในโลกจึงเป็นที่มาของชื่อ Homo sapiens
        sapiens ซึ่งแปลว่า ผู้ฉลาด แต่การสร้างมนุษย์ดัดแปลงจะค้านกับความคิดนี้สิ้นเชิง

        พวกเขาจะเป็นมนุษย์ที่ไม่ใช่มนุษย์ ‘ผู้ฉลาด’ แต่เป็นเผ่าพันธุ์ซึ่งมีวิวัฒนาการสูงกว่า
        นั้น นี่จึงเป็นเหตุผลที่ทางสภาปกครองไม่อนุมัติโครงการนี้ เขาเชื่อว่าการสร้างมนุษย์
        สายพันธุ์ใหม่ที่ ‘เหมาะสม’ มากกว่าเรา ก็ไม่ต่างอะไรกับการเร่งเวลา ‘คัดทิ้ง’

        เผ่าพันธุ์”
               หมอกนิ่งตะลึงงัน เขาไม่เคยคิดถึงข้อนี้เลย เขาคิดเพียงแต่ว่าปรับมนุษย์ให้

        เข้ากับธรรมชาติ มนุษย์ก็จะอยู่รอด ไม่ได้คิดเรื่องสายพันธุ์ใหม่ที่เหมาะสมกว่าหรือ
        อะไรเลย และหากเป็นแบบนั้น ผลลัพธ์สุดท้ายก็จะตรงข้ามกับความตั้งใจของเขาโดย
        สิ้นเชิงเลยไม่ใช่หรือ

               “แต่... แต่ถึงอย่างนั้น...” บางสิ่งในตัวของชายหนุ่มร้องคัดค้าน เขาเอ่ยขึ้น
        ตะกุกตะกัก “พวกเขาก็จะยังเป็น ‘มนุษย์’ อยู่นี่ครับ ถึงจะคนละสปีชีส์ แต่ก็นับเป็น

        มนุษย์เหมือนกัน เหมือนเรากับพวก Homo erectus หรือพวก Homo habilis ใน
        เมื่อความเป็นมนุษย์เราวัดกันที่ความคิด”
               ศจ.ชราถอยหายใจยาว

               “มนุษย์เราสอนกันมาตลอดอารยธรรมอันยาวนานว่าความสามารถที่จะ
        ‘คิด’ อย่างซับซ้อนเป็นลักษณะของสัตว์ชั้นสูงหรือมนุษย์ ในขณะที่พวกสัตว์อื่นนั้นคิด

        ไม่เป็นหรือไม่ซับซ้อนเท่าแต่หากลองพิจารณาให้ดีทั้งหมดนี้ล้วนเป็นผลจาก
        วิวัฒนาการทั้งสิ้น ในเมื่อเผ่าพันธุ์มนุษย์มีความจ�าเป็นต้องใช้สติปัญญามาก ธรรมชาติ
        จึงมอบสมองขนาดนี้ให้เราเพื่อชดเชยร่างกายที่อ่อนแอ เช่นเดียวกับสัตว์อื่น ในเมื่อมัน

        ใช้สติปัญญาเพียงเท่านั้นก็สามารถรอดชีวิตได้ วิวัฒนาการก็มอบสมองเพียงเท่านั้นให้
        มัน... แท้จริงเรื่องมันก็ง่าย ๆ เท่านี้เอง”

               หมอกคิดตามค�าพูดเหล่านั้น... คงจริงอย่างที่ศาสตราจารย์กล่าว
               สุดท้ายแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างก็สามารถอธิบายได้ด้วยถ้อยค�าสั้น ๆ
               วิวัฒนาการ

               ครั้นแล้ว ประโยคอมตะของดาร์วินที่เขากล่าวในที่ประชุมก็ดังขึ้นมาในหัว


                                                           รินรดา  คงวิบูลย์กิจ   105
   103   104   105   106   107   108   109   110   111   112   113