Page 35 - มนุษย์
P. 35
“ฉ…..ฉันขับรถชนเด็ก” ชายผิวขาวท้วมเปิดประตูรถเก๋งคันงามลง
มาพูดด้วยเสียงสั่นเครือด้วยความหวาดกลัว นิ้งได้ยินเสียงจากข้างนอกรถเมล์
“ป๊อป” เพื่อนในหมู่บ้านเดียวกัน นิ้งรีบเดินลงมาจากรถเมล์ฝ่าฝูงชนเข้าไป
หาป๊อปทันที
“เอาไงดี” ป๊อปพูดขึ้นมา
“อืม… เดี๋ยวฉันโทรหาพ่อ” นิ้งหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาพ่อ จนกระทั่ง
เจ้าหน้าที่ต�ารวจและกู้ภัยมาถึง ที่เกิดเหตุ
ณ บริษัทน�้าหอมยักษ์ใหญ่
นิ้งนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ จึงอดไม่ได้ที่จะดูรูปของป๊อป และอดที่จะนึกถึง
เหตุการณ์ระทึกขวัญครั้งก่อนไม่ได้ จนกระทั่งตอนนี้ เหตุการณ์ที่ป๊อปขับรถชนเด็ก
ตาย นี่ถ้าไม่มีเส้นสายที่พ่อเป็นต�ารวจนะมีหวังติดคุกหัวโตแน่ๆ
“เพลีย…เพลีย” นิ้งบ่นพึมพ�า
ในค�่่าคืนนี้ บริษัทผลิตเครื่องส�าอางยักษ์ใหญ่ ที่ออกแบบบรรจุภัณฑ์น�้าหอม
กลิ่นมะตูมรุ่นล่าสุด เหลือเธอเพียงคนเดียวในบริษัทนี้ เธอมองนาฬิกาที่ข้อมือบอก
เวลา 22.30 น. ควรจะหยุดพักและกลับไปพักผ่อนที่บ้านเสียก่อนในเวลานี้ เธอเดิน
ไปยังลิฟท์ ไม่นานลิฟท์ก็หยุดลงตรงชั้นล่างสุด เท้าก้าวออกจากประตูลิฟท์ก่อนจะมุ่ง
หน้าไปยังลานจอดรถ ที่ในเวลานี้มีแต่รถของเธอเพียงคันเดียวเท่านั้นจอดอยู่ เธอกด
รีโมทรถ เพื่อปลดล็อคประตูก่อนจะใช้มือขวาเปิดประตู แต่ยังไม่ทันที่ขาข้างซ้ายจะ
ก้าวเข้าไปในรถ
พรึ่บ เงาสีด�าเหมือนสิ่งมีชีวิตเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วผ่านหน้ารถเธอ
“ใครนะ” ดูเหมือนเธอจะตกใจไม่น้อย ก่อนจะคว้าเอาที่ช็อตไฟฟ้าในกระเป๋า
ราคาแพงออกมาถือในมือและเดินไปพิสูจน์ความจริง
พรึ่บ เงาปริศนาเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วผ่านมาอีกครั้งทางด้านหลังของเธอ
เธอรีบหันไปมองทันที สิ่งที่พบ คือ…ความว่างเปล่า มันยิ่งท�าให้จิตใจของเธอสั่นระรัว
เพิ่มขึ้นอีก เธอไม่อยากจะเสียเวลาแล้ว
32 สานกล้าวรรณกรรม 3
