Page 38 - มนุษย์
P. 38
แท็กซี่คันงามสักคันวิ่งผ่านมา แต่ไม่เป็นเช่นนั้น เพราะรถที่ก�าลังแล่นผ่านมา ดันเป็น
รถเมล์อีกคัน รถเมล์สาย 74 อีกคัน ที่มีผู้โดยสารอยู่เต็ม รถเมล์ คันดังกล่าวจอดสนิท
เพื่อให้ผู้โดยสารขึ้นโดยสารเพื่อไปส่งยังสถานีที่ปรารถนา สถานีแห่งความตาย
“แกว่าแปลกแค่ไหน ผู้โดยสารบนรถคันนี้ท�าหน้าตาแปลก ๆ”นิ้งพูด หลัง
จากที่ก้นของเขาหย่อนลงบนเบาะที่นั่งแถวหลังสุด
สายลมพัดผ่านหน้าต่างเข้ามา ลมเย็นสบายพัดผ่าน ความง่วงก็มาเยือน ป๊อป
และนิ้งหลับตาพริ้มก่อนจะยิ้มหวานเล็กน้อยและหลับใหลไปในภวังค์
กึก กึก !!!!
เสียงรถเมล์ขับรถตกหลุมช�ารุดบนถนน ท�าเอาทั้งคู่สะดุ้งตื่นพร้อมๆ กัน
พวกเขาไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน คงจะนานมากในระดับหนึ่งเพราะตอนนี้บนรถเมล์
คันนี้ดูเหมือนจะมีแค่พวกเขาและผู้หญิงเพียงแค่หนึ่งคนที่นั่งอยู่ถัดจากพวกเขาไปสอง
เบาะข้างหน้า ขณะที่รถเมล์ยังคงขับเคลื่อนไปตามถนนเรื่อยๆ นิ้งที่นั่งติดกระจกถึง
กลับสบถออกมาเมื่อเธอได้ใช้สายตามองออกไปนอกกระจก
“ที่นี่ที่ไหนอ่ะ” นิ้งหันมาถามป๊อป นิ้งกุมขมับอย่างหัวเสีย ก่อนจะมองเห็น
ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่แถวถัดจากพวกเขา 2 แถวข้างหน้า
“เอ่อ...พี่คะที่นี่ที่ไหนคะ” นิ้งตะโกนถามอีกที แต่ดูเหมือนเสียงรถเมล์อาจจะ
เสียงดังเกินไปท�าให้เธอไม่ได้ยิน
“นิ้งลุกไปถามพี่เขาสิ” ป๊อปพูด
“ฉันว่าควรจะท�าอย่างนั้นตั้งแต่แรก” นิ้งหัวเราะ ก่อนจะลุกขึ้นและค่อย ๆ
เดินไปยังหญิงสาวที่นั่งก้มหน้าอยู่
“พี่คะ ที่นี่ที่ไหนคะ คือหนูกับเพื่อนหลงทางค่ะ” นิ้งเอ่ยปากถามอีกครั้ง
ก่อนจะมองมาทางเพื่อนที่นั่งให้ก�าลังใจในความกล้าหาญชาญชัยของเธออยู่ห่างๆ
แต่ดูเหมือนหญิงสาวยังคงนั่งนิ่งราวกับไม่มีชีวิต
“พี่คะ คือพวกหนู.....”
“หึ หึ...” ยังไม่ทันที่นิ้งจะเอ่ยถามหญิงสาวอีกรอบ เธอก็หัวเราะออกมาจาก
ล�าคอ และตัวสั่น สั่น สั่น
วชิรญาณ์ ใจวงศ์ 35
