Page 42 - มนุษย์
P. 42
จะพูดกับเจ้าของบ้านจบประโยค ร่างของเจ้าของบ้านได้หันตัวกลับและเดินหายไป
กับความมืดภายในบ้านเสียแล้ว
“ช่วยไม่ได้ เข้าไปกันเถอะ” ป๊อปพูด
ครืน ครืนนนน เสียงฟ้าร้องดังขึ้นอย่างกะทันหันเป็นสัญญาณว่าฝนก�าลังจะ
ตกลงมา...... และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ
ยินดีต้อนรับสู่ป้ายสุดท้าย ป้ายนรก ประตูปิดดังปังทันทีที่เดินเข้าไปใน
บ้านอย่างเรียบร้อย ความมืดภายในบ้านชวนน่าขนลุกอย่างยิ่ง พรึ่บ! ไฟกลางบ้าน
สว่างไสวขึ้นอย่างรวดเร็วเผยให้สามารถมองเห็นสภาพที่ยังคงสมบูรณ์แบบแตกต่าง
กับสภาพภายนอก ซ้ายมือของพวกเขาเป็นโซฟา มีโทรทัศน์ขนาด 14 นิ้วอยู่ตรงหน้า
ทางด้านขวามือของพวกเขาเป็นผนังบ้านไม้โล่งๆ
“เด็กคนนี้น่ารักจัง” นิ้งท�าท่าชี้มือไปยังรูปภาพพ่อ – แม่ – ลูก ที่ติดอยู่กับ
ผนังที่ถูกติดอยู่เหนือบนโทรทัศน์
พรึ่บ!! อยู่ๆ ไฟที่สว่างก็เกิดดับลง ก่อนที่จะสว่างขึ้นมาอีกครั้ง น่าแปลกใจที่
อยู่ ๆ รูปที่ว่ากลับไม่มีแล้ว
“ไหนหรอ” ป๊อปเดินมาทางน�้า
“เอ่อ...เมื่อกี้ยังเห็นมันติดอยู่ตรงนี้ หลังจากที่ไฟดับมันก็หายไปเลย”
นิ้งแก้ต่าง แต่เธอไม่ได้โกหก สิ่งที่เธอเจอเมื่อสักครู่มันเกิดกับเธอจริงๆ
“เอ้า เข้ามากันแล้วหรอ” การสนทนาของทั้งสองต้องจบลงเมื่อเสียงผู้หญิง
วัยกลางคนเอ่ยทักจนพวกเขาต้องหันมอง
หญิงวัย 40 เดินออกมาจากทางหลังบ้าน ถือถาดที่วางแก้วน�้าเย็นๆ ไว้ 3มา
ทางพวกเขา เธอเดินไปทางโซฟาหน้าทีวีและวางถาดใส่น�้าบนโต๊ะ
“มานั่งก่อนสิพวกหนู” เธอเอ่ยชวนอย่างเป็นมิตร พวกเขาไม่ตอบหรือพูด
อะไร และก�าลังเดินมานั่งยังโซฟาที่ถูกจัดวางไว้
“ขอบคุณมากนะคะ” นิ้งเอ่ยค�าขอบคุณผู้เป็นเจ้าบ้าน หลังจากที่หญิงคนนี้
ได้หยิบแก้วใส่น้�าเย็นวางไว้ให้กับพวกเธอ
“เป็นไงมาไงละพวกหนู” หญิงวัยกลางคนถามไถ่
“คือพวกหนูหลงทางและรถเมล์ชนกับต้นไม้ค่ะ โทรศัพท์ใช้งานไม่ได้ คุณป้า
วชิรญาณ์ ใจวงศ์ 39
