Page 37 - มนุษย์
P. 37
หนึ่ง แต่กลับมีรถเมล์สาย 74 ดีที่เวลาดึกแบบนี้ไม่มีผู้โดยสารอยู่บนรถเลย รถขับ
เคลื่อนไปอย่างช้า ๆ ผ่านข้างทางที่ยังคงมีผู้คนเดินผ่านไปมา นี่แหละน่าที่เขาเรียกกัน
ว่าเมืองศิวิไลซ์ บรรยากาศยามค�่าคืนยังคึกคักเหมือนตอนกลางวันไม่ต่างกันเลยสักนิด
สายลมที่พัดเข้ามาในหน้าต่างรถเมล์ ไม่ต้องแปลกใจที่ไม่มีกระเป๋ารถเมล์เดินมาเก็บ
ค่าโดยสาร เพราะรถคันนี้ติดป้ายสีฟ้าหน้ารถว่า “รถเมล์ฟรีจากภาษีประชาชน”
“แกไม่แปลกใจเลยหรออยู่ดีๆ รถของพวกเราก็เสียพร้อมกัน” นิ้งอดที่จะ
เอ่ยถามไม่ได้
“ฉันคิดว่าผี ฮ่าาาาฮ่าาาา” ป๊อปพูดพรางหัวเราะเพราะอดข�าหน้าเพื่อนที่
ก�าลังท�าหน้าจริงจังไม่ได้
กึก กึก กึก !!! อยู่ ๆ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น ท�าเอาการสนทนาหยุดลง
“อะไรอ่ะ แกได้ยินเสียงนั้นไหม?” นิ้งถามป๊อปที่ยังนั่งท�าหน้าซีดอยู่
“ไม่รู้วะ? รถเสียหรอ”
“ไม่หรอกมั้ง”
กึก กึก กึก ! มันดังอีกแล้ว เสียงนี้มันดังมาจากท้องรถ ก่อนที่ตัวรถจะส่าย
“ลุงคะ รถเป็นอะไรคะ “ นิ้งตะโกนถามด้วยความตกใจ แต่ไร้เสียงคนตอบ
“เดี๋ยวฉันเดินไปถามใกล้ๆ ลุงแกเอง สงสัยคงหูหนวก” ป๊อปรีบลุกจากที่นั่ง
ของตัวเองและเดินไปทางคนขับรถเมล์ทันที รถเมล์ที่ยังขับส่ายไปมาท�าเอาเขาต้องรีบ
คว้าราวจับไว้
“ลุงครับ รถเป็นอะไรครับผมถามลุงสองสามรอบลุงก็ไม่ตอบ” ป๊อปถามด้วย
น�้าเสียงโมโหทันทีที่เดินมาใกล้ที่นั่งคนขับพอสมควร
“นี่ลุง ผมถามว่ารถเป็นอะไร” ทันทีที่ป๊อปตะโกนถามคนขับรถเมล์อีกรอบ
“ไอ้หนุ่มนี่จะมาเซ้าซี้อะไรลุงหนักหนา ลุงรู้แล้วรถมันเสีย เดี๋ยวจะจอดให้
ข้างทางแล้วให้พวกเอ็งต่อรถกันไปเอง” รถชะลอจอดที่ป้ายรถเมล์ใกล้ๆ ทันที ก่อนที่
ลุงคนขับรถจะกดโทรศัพท์ยิกๆ เพื่อโทรหาช่างซ่อมรถ ทั้งสองตัดสินใจลงมาจากรถ
ด้วยสีหน้าที่เอือมระอาเป็นอย่างยิ่ง
“เอาไงดี” ป๊อปหันไปพูดกับนิ้งที่ยืนงงอยู่
“แท็กซี่?” นิ้งพูด ก่อนที่ทั้งสองคนจะยื่นหน้าออกไปนอกป้ายรถเมล์เพื่อรอ
34 สานกล้าวรรณกรรม 3
