Page 36 - มนุษย์
P. 36
แค่ก แค่ก แค่ก เธอรีบใช้มือปัดควันให้พ้นจากรูจมูกของเธอ
“อะไรเนี่ยย” เธอสบถก่อนที่จะเดินเข้าไปหยิบมือถือในรถ
“โอ้ยยยย” ร่างบางของเธอชนเข้ากับร่างใหญ่ร่างหนึ่ง
..........เธอรีบหันไปมองยังร่างใหญ่นั้นทันที
“ลุงค�า ท�าไมมาไม่ให้สุ้มให้เสียงเลยคะ” เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อรู้ว่า
เป็นเพียง รปภ.ประจ�าบริษัท
“ขอโทษครับคุณนิ้ง คือผมเห็นคุณนิ้งต้องการความช่วยเหลือ ผมเลย..”
ชายแก่ในชุด รปภ. ยืนประสานมือไว้ข้างหน้าอย่างสุภาพเมื่อคุยกับเจ้านาย
“อ๋อ รถสตาร์ทไม่ติดค่ะลุง” เธอตอบก่อนที่จะมองไปยังรถที่ควันฟุ้งและ
แสดงท่าทางเซ็งอย่างบอกไม่ถูก
“เดี๋ยวนิ้งโทรบอกเพื่อนมารับ พรุ่งนี้จะตามช่างมาซ่อม” นิ้งบอกลุงค�า
“ขอบคุณมากนะคะลุงค�า” นิ้งหันมาพูด
ต่อมา…หญิงสาวเดินออกไปจนละสายตา ทั้งๆ ที่เบาะนั่งข้างรถของเธอกลับ
มีร่างลึกลับที่นั่งอยู่ มันได้ยินทุกประโยคที่นิ้งพูดกับ รปภ. คิดหรือว่ามึงจะมีชีวิตรอด
ถึงวันพรุ่งนี้…..
ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
บุรุษพยาบาลหนุ่มอย่างป๊อปจะออกเวรจากตึกสูติแพทย์ตั้งแต่ 1 ทุ่มตรง
เขาเดินมายังที่จอดรถ ก่อนจะเดินไปยังรถเก๋งคันสีด�าของป๊อปที่จอดอยู่คันเดียวใน
เวลานี้ ทันทีที่ป๊อปอยู่บนรถนั้นก็สังเกตได้ว่ารถมันต�่าไปจากระดับสายตา
“วันนี้รถเตี้ยแปลก ๆ” ป๊อปเปิดประตูเพื่อดูยางรถ ปรากฏว่า ..ยางแบน
เขารีบล้วงมือถือขึ้นมากดโทรหานิ้งทันที
“รถฉันยางแบนอ่ะ มารับฉันหน่อย”
“เฮ้ย! จริงหรอ รถฉันก็สตาร์ทไม่ติด เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่ไปแวะรับแกที่หน้า
โรงพยาบาลนะไปทานข้าวกันก่อนเดี๋ยวค่อยกลับ”
หลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จ ทั้ง 2 คน เดินด้วยความอิ่มและเมื่อยล้า
มายังหน้าร้านก่อนจะมองหาแท็กซี่เพื่อนั่งกลับ แต่ดึกมากขนาดนี้ไม่มีแท็กซี่สักคัน
วชิรญาณ์ ใจวงศ์ 33
