Page 56 - มนุษย์
P. 56
แม่พยายามจะเอาคืนแต่ก็วิ่งไม่ทัน แม่นั่งคุกเข่าลงที่พื้นแล้วร้องไหเพราะนั่นคือเงิน
ทั้งหมดที่เก็บมาจากการท�างาน ผมเห็นแบบนั้นมันท�าให้ผมรู้สึกท้อลงไปอีก ผมร้องไห้
และเข้าไปโอบแม่ เราสองคนพยุงกันกลับบ้านโดยที่ร้องไห้ไปด้วย เราสองคนถึงบ้าน
แม่ร้องไห้หนักจนเผลอหลับที่โซฟา
เพล้ง !!!!
เสียงกระทะตกมาจากในห้องครัว ผมจึงรีบเดินเข้าไปดูแต่ก็ไม่เห็นอะไร
กระทะก็แขวนอยู่ที่เดิม ผมมองไปรอบๆครัวก็ไม่มีอะไรผิดปกติแต่พอผมจะไปดูแม่ที่
โซฟา ผมตกใจทันทีเพราะสิ่งทีผมเห็น คือ ชายไม่มีหัวก�าลังยืนอยู่บนตัวแม่
ผมขนลุกซู่ น�้าตาเริ่มไหลออกมาพร้อมกับแขนขาของผมที่ไม่สามารถขยับได้
ชายคนนั้นหันมาที่ผมแล้วพุ่งเข้ามาที่ข้างหน้าผม ผมตกใจจึงใช้มือปัดออกไป และมอง
ไปที่โซฟา ปรากฏว่าแม่ไม่อยู่ที่โซฟาแล้ว และเห็นเหมือนร่างของแม่ก�าลังลอยบนไปที่
ชั้นสอง ผมจึงรีบวิ่งตามไป
“ครืน ครืน” พายุฝนคะนอง ผมมองออกไปข้างหน้าต่างก็เห็นท้องฟ้าสีคราม
ก�าลังโดนเมฆมืดบดบัง เสียงฟ้าผ่า ลมพัดทุกอย่างปลิวว่อน รู้สึกหวาดกลัว แขนขาเริ่ม
ไม่มีแรงแล้ว ผมวิ่งตามแม่ไป แม่ลอยเข้าไปที่ห้องเก็บของเก่าๆ แต่ทันใดนั้น
“แม่ แม่ แม่” ผมเรียกแม่อยู่หลายที
“โครม” เสียงของหล่นในห้องดังไปหมด
“ปั้ง” ประตูถูกกระชากให้เปิดออกด้วยแรงอะไรสักอย่างที่มองไม่เห็น
ลมปะทะหน้าท�าให้รู้สึกขนลุกซู่ เลือดของแม่สาดเต็มไปทั่วห้อง และเห็นร่างของเจ
ยืนถือมีดอยู่ข้างๆ ร่างของแม่ที่นอนอยู่บนพื้น
“เจ นั่นนายใช่ไหม ท�าไมนายต้องท�าแบบนี้ นายต้องการอะไร” เจก็ค่อยๆ
หันหน้ามาด้วยดวงตาที่มีสีขาว ขอบตาด�าๆ มีเลือดออก เลือดไหลออกมาจาก
รอยปาดที่คอ แล้วพูดว่า
มึงตาย...
******
ธนภูมิ ฟองคำา 53
