Page 59 - มนุษย์
P. 59
ถ้าไม่ติดว่าเพื่อนสนิทฉันขอร้องให้อยู่ช่วยท�างานที่บริษัทนี้ต่อนะ ป่านนี้ฉันลาออกไป
หางานอย่างอื่นท�าแทนแล้ว ขืนท�างานทั้งวันทั้งคืนแบบนี้ ต่อไปคงไม่ได้แต่งงานแน่ๆ
อย่างน้อยความฝันอันสูงสุดของผู้หญิงสักคน ก็คงเป็นการแต่งงานที่แสนวิเศษกับคน
ที่เรารัก ได้ใส่ชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ เดินบนทางที่โรยไปด้วยดอกกุหลาบ มีเสียง
ระฆังดังกังวานเป็นสัญญาณบ่งบอกว่างานวิวาห์ก�าลังจะเริ่มขึ้นแล้ว ฉันก็คงได้แต่วาด
ฝันอยู่แบบนั้น อีกอย่างอายุฉันก็ขึ้นเลขสามแล้ว
ถึงแม้ว่ามีใครต่อใครหลายคนต่างบอกว่า เมื่อเราได้เข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย
แล้ว เราจะได้รู้จักผู้คนมากขึ้น และหนึ่งในนั้นอาจจะเป็นคู่แท้ของเราก็ได้ แต่ส�าหรับ
ฉันแล้ว ไม่เลยค่ะ! อาจจะเป็นเพราะว่า ฉันเป็นคนที่นิสัยพูดตรงๆ คิดอย่างไรก็พูด
ไปอย่างนั้น แต่ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีมารยาทนะ คนเราก็รู้จักกาลเทศะกันมั่งแหละ แม่ฉัน
จะคอยสอนอยู่เสมอว่าให้เป็นคนยุติธรรม อย่าเอาเปรียบคนที่ด้อยกว่าเรา ครอบครัว
ฉันเป็นครอบครัวที่มีความสุขมากและฉันก็เป็นลูกคนเดียว เป็นธรรมดาที่พ่อกับแม่
ต้องหวงเป็นพิเศษ ตอนสมัยเรียนมัธยมปลาย ท่านแทบจะไม่ให้ฉันออกจากบ้านแต่
คนเราก็ต้องโตขึ้นและได้ไปใช้ชีวิตด้วยตนเอง ท่านจึงยอมปล่อยให้ฉันไปเที่ยวกับ
เพื่อนบ้าง เมื่อฉันเรียนจบมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งก็ต้องไปท�างานไกลบ้านนาน ๆ
ครั้งถึงกลับมาเยี่ยมพ่อกับแม่
“ตี๊ดดด ตี๊ดดด ตี๊ดดด”
ในขณะที่ฉันก�าลังคิด เสียงนาฬิกาข้อมือก็ดังขึ้น เตือนว่าถึงเวลา ที่ต้องไปเจอ
ลูกค้าคนส�าคัญที่นัดไว้ ฉันจึงต้องรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าและเก็บเอกสารส�าคัญใส่กระเป๋า
หิ้ว แล้วขับรถออกจากบ้านไปเพราะกลัวลูกค้าจะรอนาน ยิ่งเป็นลูกค้าคนพิเศษที่เจ้า
นายได้ฝากฝังไว้เสียด้วย หากไม่พอใจขึ้นมา ฉันคงต้องซวยแน่ๆ
“ยินดีต้อนรับค่ะ” เสียงพนักงานพูดขึ้นหลังจากที่ฉันเปิดประตูเข้าไป ฉัน
เดินไปเลือกที่นั่ง ติดข้างกระจกเพื่อบรรยากาศที่ดีในการคุยกับลูกค้า แต่จะว่าไปร้าน
นี้ก็ตกแต่งสวยดีเหมือนกันนะ มีมุมสวนดอกไม้ไว้ให้ถ่ายรูป โทนสีก็ดูหวานๆ เหมาะ
แก่การเป็นสถานที่เดทของหนุ่มสาว ฉันนั่งคิดไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไป
ประมาณ 1 ชั่วโมงแล้ว ท�าไมลูกค้าก็ยังไม่มาสักทีนะ
56 สานกล้าวรรณกรรม 3
