Page 219 - หนังสือเรียน ภาษาไทย พท.21001

ห น า | 219

3. อาชีพพิธีกร

เปนอาชีพที่ผูประกอบอาชีพตองมีพื้นฐานความรูในเรื่องการพูดเปนอยางดี เพราะเปนอาชีพ ที่

ตองใชการพูดเปนเครื่องมือในการสื่อสารกับผูอื่น การใชคําพูดและถอยคําภาษาจึงเปนเรื่องสําคัญตอการ

สรางความรูสึกที่ดีหรือไมดีตอผูฟง นอกจากนี้บุคลิกภาพและการแตงกายของผูทําหนาที่พิธีกรก็เปนอีก
เรื่องหนึ่งที่จะดึงดูดความสนใจของผูฟง รวมทั้งควรเปนผูที่ตรงตอเวลา เพื่อเปนความเชื่อถือในวิชาชีพได

สวนหนึ่ง

องคความรูที่ควรศึกษาเพิ่มเติม
ในการเพิ่มพูนองค ความรูในการประกอบอาชีพพิธีกร ควรศึกษาเนื้อหาความรูที่จะนําไปใช

ในการพัฒนาอาชีพในเรื่องตอไปนี้

1. ศิลปะะการพูดหรือศิลปะะการใชภาษา เพราะอาชีพพิธีกร เปนอาชีพที่ตองอาศัยศาสตร
(ความรู) และศิลปของการพูดเปนอยางมาก ซึ่งตองอาศัยการฝกฝนบอยๆ

2. ระดับของภาษา ซึ่งเปนเรื่องของการศึกษาถึงความลดหลั่นของถอยคํา และการเรียบเรียง

ถอยคําที่ใชตามโอกาส กาลเทศะ และความสัมพันธระหวางบุคคลที่เปนผูสงสารและผูรับสาร ซึ่งกลุม

บุคคลในสังคมแบงออกเปน หลายกลุม หลายชนชั้น ตามสภาพอาชีพ ถิ่นที่อยูอาศัย ฯลฯ ภาษาจึงมี
ความแตกตางกันเปนระดับตามกลุมคนที่ใชภาษา เชน ถอยคําที่ใชกับพระภิกษุสงฆและพระราชวงศ อาจใช

ถอยคําภาษาอยางหนึ่ง ภาษาของนักเขียนหรือกวีที่สื่อสารถึงผูอาน ก็จะใชภาษาอีกอยางหนึ่ง เปนตน

ดังนั้นผูใชภาษาจึงตองคํานึงถึงความเหมาะสม และเลือกใชใหถูกตองเหมาะสม กับกาลเทศะและบุคคล

ในภาษาไทยจะแบงระดับของภาษาเปน 5 ระดับ คือ

2.1 ภาษาระดับพิธีการ เปนภาษาที่ใชในงานพระราชพิธี หรืองานพิธีของรัฐ

2.2 ภาษาระดับทางการ เปนภาษที่ใชในที่ประชุมที่มีแบบแผน ในการบรรยาย การ
อภิปรายที่เปนทางการ เปนตน

2.3 ภาษาระดับกึ่งทางการ เปนภาษที่ใชในการอภิปราย ประชุมกลุมในหองเรียน การพูด

ทางวิทยุและโทรทัศน ขาว และบทความในหนังสือพิมพ เปนตน
2.4 ภาษาระดับสนทนาทั่วไป เปนภาษาที่ใชสนทนาทั่วๆ ไปกับคนที่ไมคุนเคยมากนัก

เชน ครูพูดกับผูเรียน เปนตน

2.5 ภาษาระดับกันเอง เปนภาษาระดับที่เรียกวาระดับปากเปนภาษาสนทนาของครอบครัว
ในหมูเพื่อนสนิท หรือญาติพี่นองพูดอยูในวงจํากัด