Page 29 - ch2_Neat

หนังขายยาหมอมี Moh Mee Drug selling and movie screening
ถ้าพูดถึงค�าว่า “หนัง “Drug selling movie” is no longer a known term. It is
ขายยา” ในยุคสมัยนี้อาจจะ a form of advertisement in the past.
ไม่ค่อยมีใครรู้จักกันแล้ว During the time of King Rama V, not many people would
หรือไม่เข้าใจว่ามีที่มา own cars. People commuted with streetcars or public
อย่างไร ซึ่งหนังขายยาก็คือ bus or mostly by boat. Moh Mee Drug Store played an
การโฆษณาขายยา “ทางบก” important role in the legend of “Drug selling movie”
ในอดีตนั่นเอง Advertising in those days could not be fast and
ในช่วงสมัยรัชกาลที่ ๕ there was not much of technology to rely on.
ยังไม่ค่อยมีรถยนต์ใช้แพร่ Drug stores and manufacturers had drug sell-
หลายนัก การสัญจรของผู้คนนอกจากใช้ ing bus or boat as their advertising tools to
รถราง รถประจ�าทางแล้ว ยังใช้ทางน�้าเป็น reach people in the country.
หลักอยู่ ห้างขายยาหมอมีเองก็เป็นหนึ่งใน Marketing was simple, both on the
ต�านานของ “หนังขายยา” ด้วย การจะ road and in the canal. Modernism was in the
โฆษณาประชาสัมพันธ์ในอดีตนั้นยังไม่มี form of an advertising poster, an advertising
เทคโนโลยีที่ช่วยให้ง่ายและรวดเร็วได้ boat, an advertising bus and a catchy
เหมือนยุคสมัยนี้ บรรดาร้านขายยาต่าง ๆ phrase that captured each product’s quality
รวมถึงผู้ผลิตสินค้าใหญ่ ๆ ก็มักจะใช้ “รถ with a related picture and text that consum-
ขายยา” หรือ “เรือขายยา” ที่จะเป็นดั่ง ers could easily learn by heart, for example,
ตัวแทน เข้าไปหาประชาชนถึงบ้านหรือ “No matter sunny or rainy day. With Moh
ชุมชนโดยเฉพาะในชนบทได้อย่างดี Mee’s Ya Nutt, you don’t have to worry, anyway; Moh
การท�าตลาดในสมัยนั้นเป็นไปอย่างเรียบง่าย ทั้งทางบก Mee’s Ya Nutt heals the flu and stuffed nose. Distrib-
และทางน�้า แต่น�าสมัยด้วยมีการท�าโปสเตอร์โฆษณาสินค้า uted everywhere.”
มีเรือโฆษณา และรถโฆษณาออกต่างจังหวัด ใช้ค�าจ�าง่าย ๆ At that time, goods from Bangkok were mostly
ที่จะบอกสรรพคุณของสินค้าอย่างชัดเจน พร้อมเนื้อหาและ transported by train to be sold throughout the country.
รูปภาพที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้ผู้ซื้อจดจ�าสรรพคุณของยาได้ อย่าง But advertising was mostly done by boat. An advertis-
เช่น “ฝนตก แดดออก ไม่ต้องกลัว ใช้ยานัตถุ์หมอมีเป็นดีแน่ ing boat would travel up North along the Chao Phraya
ยานัตถุ์หมอมี แก้หวัดคัดจมูก มีจ�าหน่ายทั่วไป” River and take the last stop at Nakorn Sawan province.
สมัยก่อนการขนส่งสินค้าไปขายต่างจังหวัดจะส่งไป The boat would carry medicine to sell and a movie to
ทางรถไฟ แต่ส�าหรับการโฆษณา เรือโฆษณาจะล่องไปตาม screen in a public space, such as a fresh market, in a
ล�าน�้าเจ้าพระยาจนขึ้นไปจนถึงนครสวรรค์ นอกจากบรรทุก temple, in front of the district office, anywhere that would
ยาต่าง ๆ ไปให้ถึงมือประชาชนแล้วก็ยังมี “หนัง” ที่จะไปฉาย attract most people. An advertising bus would do the
ตามสถานที่ใหญ่ในชุมชน เช่น ตลาด หรือวัด หรือหน้าอ�าเภอ same, only it would take the road, both up North and
เพื่อดึงดูดความสนใจของผู้คน ส่วนรถโฆษณาก็จะไปทางบก down South.
ทั้งทางสายเหนือและสายใต้ The person in charge would both screen and dub the
หนังขายยาสมัยก่อนจะมีนายหนัง อาจเป็นทั้งผู้ฉาย movie, sometimes there were two persons for both jobs.
หนังและคนพากย์ หรือแยกเป็นต�าแหน่งละคนก็ได้ ส่วนใหญ่ The most popular choice for screening were Hollywood
จะฉายหนังฝรั่งจากฮอลลีวูดที่ก�าลังนิยม โดยการพากย์สมัย movies. The dubbing voice would dub all the characters
นั้นจะเป็นเสียงสด ผู้พากย์จะดัดเสียงเป็นตัวนักแสดงและใส่ and even improvise jokes. It was the entertainment peo-
มุกตลกกันเองอย่างสนุกสนาน คนดูต่างก็ชื่นชอบและพากัน ple expected to see, and not only the people in the coun-
เฝ้ารอหนังขายยากันอยู่เสมอ try. Whenever Moh Mee’s advertising boat or bus was
ในเวลาที่เรือโฆษณา หรือรถโฆษณาหมอมีกลับมา หรือ back, or on the advertising boat’s day off, the workers at
ในวันเสาร์-อาทิตย์บางครั้งที่เรือโฆษณาหยุดพัก คนงานใน Moh Mee’s house would also be expecting to see the
บ้านหมอมีก็จะนั่งคอยเวลาฉายหนังด้วยเหมือนกัน โดยหมอ movie. Moh Mee and Grandma Peum would have the
มีหรือคุณย่าเพิ่มมักจะให้กางจอหนังที่ระเบียงบ้าน เพื่อให้ screen hung by the terrace so everybody in the factory
คนงานได้ดูหนังเหล่านั้นด้วย could watch together.

49

๑ ๑ ๙ ปี ห ม อ มี คู่ คุ ณ