Page 227 - ธรรมะบรรยาย2564

เพราะฉะนั้น เราก็ต้องทำสมาธิ ทำใจให้สบาย ๆ ให้โล่ง ๆ ก็นั่งปกติของเรานี้แหละ แต่ว่า

อย่างบังคับจิตมาก ทำใจให้สบายโล่ง ๆ ก็ว่าพุธโธ ๆ ไป หลับตาเบา ๆ ไม่ต้องเกร็ง ทำสบาย ๆ เรา

วางจิตที่ตรงไหนก็วางจิตไว้ที่ตรงนั้น ข้อสำคัญก็คือต้องไม่บังคับเกินไป ต้องอยู่กับพุทโธ ๆ พุทโธอัน

นี้ถ้ามันอึดอัดมากเกินไป มันก็ไม่ดี แต่บางครั้งก็ต้องมีบังคับบ้าง แต่ถ้าบังคับตลอดนั้นไม่ดีแน่ แต่

ถ้าไม่บังคับเลย มันก็ฟุ้งซ่านอีกแหละ ก็ต้องหาความพอดีให้ได้ ดังที่เปรียบเทียบพระพุทธเจ้าตรัส

ไม่ใช่อาตมาพูดนะ พระพุทธเจ้าท่านเปรียบเทียบการปฏิบัติธรรมให้เหมือนกับการจับนกในมือของ

เรา ถ้าจับแน่นไป นกมันก็อึดอัดอยู่ไม่ได้ ยิ่งกำแน่นเท่าไหร่ ก็ดิ้นอยู่ตรงนั้นแหละ แต่ถ้าเราคลาย

มันบ้าง พอมันสบายแล้วมันก็หยุดดิ้น มันก็นิ่ง แต่ถ้าเผลอ เราปล่อยมากไปมันหลวม มันก็จะบินหนี

ไปลักษณะนี้

จิตของเราก็เหมือนกัน ถ้าไม่ว่าพุทโธไว้บ้าง มันก็คิดเตลิดไป พุทโธ ๆ ตอนนี้เราก็จะนั่งสมาธิ

แล้ว เอ้าก็บอกจิต เอ้านั่งสมาธิด้วยกัน เอาบุญด้วยกันนะ เอ้าร่างกายตื่น ๆ มาเอาบุญด้วยกัน อย่า

ปวดแข้งอย่าปวดขานะ ตื่น ๆ มาทำบุญด้วยกันนะร่างกาย ก็บอกร่างกายบอกใจด้วย เราจะสร้าง

ุ
ุ
บุญแล้ว สาธ สาธ สาธุ อนุโมทามิ

๒๒๗