Page 229 - ธรรมะบรรยาย2564
P. 229
อุปสรรคไม่มีปัญหาก็ไม่เกิด ถ้าสติปัญญาหาย อันนั้นมารเข้ามาแทรกแล้ว มันจะทำให้เราขี้เกียจ
หงุดหงิด ทำให้เราเบื่อ เซ็ง ทำให้เรากังวล ทำให้เราง่วง หรือไม่ก็ทำให้เราเบื่อ
อันนี้แหละคือมารทั้งนั้น มารมี ๕ อย่าง เช่น “ขันธมาร” คือ ร่างกายเราเป็นเหตุทำให้ปวด
หลัง ปวดเอว ปวดบ่า ปวดคอ ปวดตา ปวดฟัน สารพัดมารที่เกี่ยวกับเรื่องของร่างกาย ถ้าร่างกาย
ของเราไม่เป็นอะไร มันก็เป็นเรื่องของจิตใจ อันนี้ก็คือ “กิเลสมาร” คือ ความเบื่อ ความเซ็ง ความ
ี
หงุดหงิด ความกังวลใจ ความเสยใจ ความอ่อนล้า หรือว่าความขี้เกียจ ความเหนื่อย ความอ่อนล้า
ิ
ความท้อแท้ พวกนี้มารทั้งนั้น มันไม่อยากให้เราสวดมนต์ ทำสมาธ เดินจงกรม มันขวางทุกอย่าง โอ้
ขี้เกียจ ไม่เอาแหละ เหนื่อย โอ้ วันนี้อารมณ์ไม่ดี คือ ไม่ทำนั่นแหละ มันคือมารทั้งนั้น มันเข้ามาทาง
จิตใจ ทำให้จิตใจของเราไขว้เขว ถ้าตัดสินใจแล้วว่าเราจะปฏิบัติธรรมสมาธิสัญจรออนไลน์ จะเป็น
อะไรก็เป็นกัน อย่างนี้ถึงจะสู้ได้ สร้างพลังให้มันเกิดขึ้น ถ้าหากว่าเราไม่สร้างให้พลังมันเกิดขึ้นสู้ก็
บอกว่าสู้ ให้พลังมันเกิดสู้เท่านั้น ถึงจะชนะ จึงต้องบอกว่า “แต่ถ้าหากว่าแพ้ ๆ มันก็จะไม่ประสบ
ความสำเร็จ”
ต้องมีความคิดว่าสักวันเราต้องชนะ สักวันเราต้องทำให้ได้ ตอนนี้มันจะได้ ๕ นาที ๑๐ นาที
ก็ทำไปก่อน เพราะฉะนั้น เราเดินจงกรม ๓๐ นาที ก็ไม่มากเท่าไหร่ นั่งสมาธิ ๓๐ นาที เพราะหลวง
พ่อบอกว่าให้นโยบายว่าทุกคนต้องสามารถทำได้ ท่านต้องการให้ทุกคนปฏิบัติได้ จะว่ามากก็ไม่
ิ
มาก จะว่าน้อยก็ไม่น้อย ได้ชื่อว่าสมาธิพื้นฐานหลักสูตรครูสมาธ ก็คือ การสอนตัวเองให้รู้จักทำ
สมาธิ สวดมนต์ เดินจงกรม นั่งสมาธิ หรือยืนทำสมาธิทั้งหมดนี้เป็นการฝึก เมื่อฝึกได้แล้ว ฝึกขนาด
ไหน ๖ เดือน หลวงพ่อจึงได้มาเดินธุดงค์ที่ดอยอินทนนท์ เป็นการทดสอบสมาธิพลังเราว่ามากไหม
ที่จะมาเดินข้ามภูเขาลูกนั้นลูกนี้แล้วก็เจอปัญหาอุปสรรค เราจะท้อแท้ไหม วันแล้ววันเล่า ปรากฏ
ว่าทุกรายไม่มีใครตกหล่น นี่ถือว่าพลังจิตดี สะสมมา ๖ เดือน นั่นมันมากพอ แต่เมื่อกลับไปแล้วไม่
ทำสมาธิต่อ มันก็เหมือนกับนางวิสาขาต่อว่าพ่อสามีว่า “กินของเก่า” ถ้ากินของเก่าอยเรื่อย ๆ มัน
ู่
หมดแล้ว ก็จะหมดท่า ที่นี้เมื่อโรคภัยไข้เจ็บเข้ามาแทรกซ้อน ที่นี้แหละกำลังใจมันก็จะร่อยหรอลง
ไปเรื่อย ๆ แล้วในที่สุดก็จะหมดคุณค่ากลับไปเป็นขยะ คนมันเป็นขยะได้คือ “ขยะสังคม” เพราะไม่
ทำประโยชน์ให้ตนเองและส่วนรวมก็เป็นขยะ อยู่ที่ไหนเขาก็ไม่ชอบ ก็อาจจะมีบ้างที่คนชอบ คนที่
ไปเก็บขยะก็มีส่วนน้อย แต่คนส่วนมากเขาจะเอาเงิน ทอง เพชร เขาต้องพยายามหา แต่ถ้ามันมีแต่
ขยะ ไม่ใช่มันไม่มีค่า มันมีค่าเหมือนกัน แต่ว่าต้องรวบรวมเยอะมาก ๆ เมื่อขยะมันมาก มันจึงแปร
สภาพไปเป็นเงินทองได้
๒๒๙