Page 229 - ธรรมะบรรยาย2564
P. 229

อุปสรรคไม่มีปัญหาก็ไม่เกิด  ถ้าสติปัญญาหาย  อันนั้นมารเข้ามาแทรกแล้ว  มันจะทำให้เราขี้เกียจ

               หงุดหงิด ทำให้เราเบื่อ เซ็ง ทำให้เรากังวล ทำให้เราง่วง หรือไม่ก็ทำให้เราเบื่อ

                     อันนี้แหละคือมารทั้งนั้น มารมี ๕ อย่าง เช่น “ขันธมาร” คือ ร่างกายเราเป็นเหตุทำให้ปวด

               หลัง ปวดเอว ปวดบ่า ปวดคอ ปวดตา ปวดฟัน สารพัดมารที่เกี่ยวกับเรื่องของร่างกาย ถ้าร่างกาย

               ของเราไม่เป็นอะไร มันก็เป็นเรื่องของจิตใจ อันนี้ก็คือ “กิเลสมาร” คือ ความเบื่อ ความเซ็ง ความ

                                             ี
               หงุดหงิด ความกังวลใจ ความเสยใจ ความอ่อนล้า หรือว่าความขี้เกียจ ความเหนื่อย ความอ่อนล้า
                                                                            ิ
               ความท้อแท้ พวกนี้มารทั้งนั้น มันไม่อยากให้เราสวดมนต์ ทำสมาธ เดินจงกรม มันขวางทุกอย่าง โอ้
               ขี้เกียจ ไม่เอาแหละ เหนื่อย โอ้ วันนี้อารมณ์ไม่ดี คือ ไม่ทำนั่นแหละ มันคือมารทั้งนั้น มันเข้ามาทาง

               จิตใจ ทำให้จิตใจของเราไขว้เขว ถ้าตัดสินใจแล้วว่าเราจะปฏิบัติธรรมสมาธิสัญจรออนไลน์ จะเป็น

               อะไรก็เป็นกัน  อย่างนี้ถึงจะสู้ได้  สร้างพลังให้มันเกิดขึ้น  ถ้าหากว่าเราไม่สร้างให้พลังมันเกิดขึ้นสู้ก็

               บอกว่าสู้ ให้พลังมันเกิดสู้เท่านั้น ถึงจะชนะ จึงต้องบอกว่า “แต่ถ้าหากว่าแพ้ ๆ มันก็จะไม่ประสบ

               ความสำเร็จ”

                     ต้องมีความคิดว่าสักวันเราต้องชนะ สักวันเราต้องทำให้ได้ ตอนนี้มันจะได้ ๕ นาที ๑๐ นาที

               ก็ทำไปก่อน เพราะฉะนั้น เราเดินจงกรม ๓๐ นาที ก็ไม่มากเท่าไหร่ นั่งสมาธิ ๓๐ นาที เพราะหลวง

               พ่อบอกว่าให้นโยบายว่าทุกคนต้องสามารถทำได้  ท่านต้องการให้ทุกคนปฏิบัติได้  จะว่ามากก็ไม่

                                                                           ิ
               มาก  จะว่าน้อยก็ไม่น้อย  ได้ชื่อว่าสมาธิพื้นฐานหลักสูตรครูสมาธ  ก็คือ  การสอนตัวเองให้รู้จักทำ
               สมาธิ สวดมนต์ เดินจงกรม นั่งสมาธิ หรือยืนทำสมาธิทั้งหมดนี้เป็นการฝึก เมื่อฝึกได้แล้ว ฝึกขนาด

               ไหน ๖ เดือน หลวงพ่อจึงได้มาเดินธุดงค์ที่ดอยอินทนนท์ เป็นการทดสอบสมาธิพลังเราว่ามากไหม

               ที่จะมาเดินข้ามภูเขาลูกนั้นลูกนี้แล้วก็เจอปัญหาอุปสรรค เราจะท้อแท้ไหม วันแล้ววันเล่า ปรากฏ

               ว่าทุกรายไม่มีใครตกหล่น นี่ถือว่าพลังจิตดี สะสมมา ๖ เดือน นั่นมันมากพอ แต่เมื่อกลับไปแล้วไม่

               ทำสมาธิต่อ มันก็เหมือนกับนางวิสาขาต่อว่าพ่อสามีว่า “กินของเก่า” ถ้ากินของเก่าอยเรื่อย ๆ มัน
                                                                                               ู่
               หมดแล้ว ก็จะหมดท่า ที่นี้เมื่อโรคภัยไข้เจ็บเข้ามาแทรกซ้อน ที่นี้แหละกำลังใจมันก็จะร่อยหรอลง

               ไปเรื่อย ๆ แล้วในที่สุดก็จะหมดคุณค่ากลับไปเป็นขยะ คนมันเป็นขยะได้คือ “ขยะสังคม” เพราะไม่

               ทำประโยชน์ให้ตนเองและส่วนรวมก็เป็นขยะ อยู่ที่ไหนเขาก็ไม่ชอบ ก็อาจจะมีบ้างที่คนชอบ คนที่

               ไปเก็บขยะก็มีส่วนน้อย แต่คนส่วนมากเขาจะเอาเงิน ทอง เพชร เขาต้องพยายามหา แต่ถ้ามันมีแต่

               ขยะ ไม่ใช่มันไม่มีค่า มันมีค่าเหมือนกัน แต่ว่าต้องรวบรวมเยอะมาก ๆ เมื่อขยะมันมาก มันจึงแปร

               สภาพไปเป็นเงินทองได้






                                                          ๒๒๙
   224   225   226   227   228   229   230   231   232   233   234