Page 145 - TH Edition Ver3
P. 145

บทที่ 4



                                       พระสุตตันตปฎก ทีฆนิกาย ปาฎิกวรรค (ปาติกวรรค)
                                                 พระไตรปิฎก ฉบับแปล เล่ม 11

                                                         พระสูตร เล่ม 3




                                                                            ุ
                                              นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สม̣มาสม̣พท̣ธส̣ส.

                       ขอนอบน้อม แด่พระองค์นั้น พระผู้มีพระภาค พระผู้บรรลุอรหัตผลแล้ว พระผู้ตรัสรู้ชอบด้วยพระองค ์

                                                               เอง


                                                                            ุ
                                    (ขอนอบน้อม พระผู้มีพระภาค อรหันตสัมมาสัมพทธเจ้าพระองค์นั้น)

                      บทน า



                              พระสูตร เล่ม 3 ในบทนี้ คือพระไตรปิฎก ฉบับแปล เล่ม 11 เรียกชื่อว่าพระสุตตันตปิฎก ทีฆ
                      นิกาย ปาฎิวรรค ดังที่กล่าวมาแล้วในบทต้น ๆ ค าว่า “พระไตรปิฎก” ซึ่งเป็นชื่อเรียกในภาษาไทย ก็

                                                                                                       ุ
                      คือ เตปิฏก (Tepiṭaka) ในปาฬิ (ภาษาบาลี) หมายถึง ค าสอนของพระพทธเจ้าที่เรียกว่า พระพทธ
                                                                                    ุ
                      พจน์


                                                                                                   ุ
                              การศึกษาพระพทธพจน์ ถ้าจัดแบ่งโดยตอน ท่านผู้รู้นิยมแบ่งเป็น 3 ตอน คือ ปฐมพทธพจน์
                                           ุ
                                               ุ
                      มัชฌิมพทธพจน์ และปัจฉิมพทธพจน์ ซึ่งปฐมพทธพจน์ คือ พระอทานที่พระพทธเจ้าตรัสเปล่งออก
                                                                              ุ
                                                                                        ุ
                             ุ
                                                              ุ
                      ครั้งแรก ขณะที่พระองค์ตรัสรู้ใหม่ ๆ ณ มหาโพธิบัลลังก์ มัชฌิมพทธพจน์ คือ พระสัทธรรมที่
                                                                                 ุ
                                                                           ุ
                                                                                                       ุ
                           ุ
                      พระพทธเจ้าทรงแสดงไว้ตลอดเวลา 45  พระวัสสา เป็นพระพทธพจน์ ที่อยู่ระหว่างกลางปฐมพทธ
                                                                   ุ
                      พจน์และปัจฉิมพทธพจน์ ซึ่งหมายถึง ค าสอนที่พระพทธเจ้าตรัสสอนครั้งสุดท้าย เมื่อทรงบรรทมอยู่
                                     ุ
                      ระหว่างต้นรังทั้งคู่ ก่อนที่จะเสด็จปรินิพพาน
                              นอกจากมีการจัดการจัดหมวดหมู่ของพระพทธพจน์ออกเป็น 3  ตอนแล้ว พระพทธพจน์
                                                                                                   ุ
                                                                   ุ
                      ทั้งหมดยังมีการจัดหมวดหมู่โดยปิฎก (ตะกร้า, หมวดหมู่) โดยจัดเป็น 3  ปิฎก คือ วินัยปิฎก
                      สุตตันตปิฎก และอภิธรรมปิฎก ดังได้กล่าวอธิบายแล้วในบทก่อนหน้านี้ ยังมีการจัดหมวดหมู่พระพทธ
                                                                                                       ุ
                      พจน์ โดยแบ่งหรือจัดตามนิกาย (หมวดหมู่) โดยเฉพาะให้กับการจัดพระสุตตันตปิฎก ออกเป็น 5
                      นิกาย คือ ทีฆนิกาย มัชฌิมนิกาย สังยุตตนิกาย และ ขุททกนิกาย


                              บางท่านจัดแบ่งหมวดหมู่ตาม องค์ (Añga - ส่วน) ออกเป็น 9 องค์ คือ สุตตะ เคยยะ เวยยา

                      กรณะ คาถา อุทานะ อิติวุตตกะ ชาตกะ อัพภูตธัมมะ และเวทัลละ
   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149   150