Page 149 - TH Edition Ver3
P. 149
147
พนทุกข์ได้ ทรงตรัสถามต่ออกว่า การแสดงอทธิปาฎิหาริย์หรือไม่แสดง จะช่วยให้พน
ิ
้
ี
้
ิ
ทุกข์หรือไม่พ้นทุกข์ได้หรือไม่ ทูลตอบว่า ไม่ช่วย จึงตรัสสรุปว่า การแสดงอทธิปาฏิหาริย์
ก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร
อย่างไรก็ตามเรื่องการแสดงอิทธิปาฏิหาริย์ ทรงเล่าให้ภัคควโคตรปริพาชิกฟงว่า ทรงแสดงให้
ั
ุ
เจ้าสุนักขัตตะ เมื่อครั้งเป็นภิกษุท าหน้าที่อปัฎฐากพระองค์ให้ดูถึง 3 ครั้ง คือ ครั้งแรก ทางพยากรณ์
ความเป็นไปของนักบวชเปลือยชื่อโกรักขัตติยะ ที่เจ้าสุนักขัตตะนับถือว่าเป็นพระอรหันต์ชั้นดี ซึ่งโกรัก
ขัตติยะนั้น พระพุทธองค์ทรงพยากรณ์ให้เจ้าสุนักขัตตะ ลิจฉวีบุตร ฟังว่าจะตายด้วยโรคอลสกะ (โรคที่
เกิดจากอาหารไม่ย่อย) ครั้งที่ 2 ทรงพยากรณ์ว่า นักบวชเปลือย ชื่อกฬารมัชฌกะ ที่เจ้าสุนักขัตตะ
นับถือว่าเป็นพระอรหันต์ชั้นดี ว่าจะกลับนุ่งห่มผ้า มีภรรยากินข้าวและขนมกุมมาส (ขนมสด) ที่เคย
ปฏิญาณไว้ว่าจะไม่ท าคลอดที่วัด ครั้งที่ 3 ทรงพยากรณ์ว่า นักบวชเปลือยชื่อปาฎิกบุตร ที่เจ้าสุนักขัต
ิ
ั
้
ตะนับถือว่าเป็นพระอรหันต์ชั้นดีที่ได้กล่าววาจาโออวดว่า สามารถแสดงอทธิปาฏิหาริย์ อนเหนือ
ธรรมดาได้เหนือกว่าพระผู้มีพระภาคนั้น จะไม่สามารถมาเผชิญหน้ากับพระองค์ได้ ถ้ายังไม่สะ
มิจฉาทิฎฐิ ซึ่งค าพยากรณ์ทั้ง 3 ครั้ง เจ้าสุนักขัตตะก็ได้ทูลตอบพระผู้มีพระภาคว่าเป็นความจริง แต่
เมื่อพระองค์ทรงเตือนสติและให้เจ้าสุนักขัตตะคิดให้ถูก ว่าการบอกลาสิกขาที่อางว่า ไม่ทรงแสดง
้
อิทธิปาฏิหาริย์เป็นการกล่าวเท็จ ท าให้เจ้าสุนักขัตตะโกรธจึงหนีไป
้
ส าหรับข้ออางการบอคืนพระผู้มีพระภาคและได้ลาสิกขาไปแล้วของเจ้าสุนักขัตตะ ว่าด้วย
สาเหตุที่ พระผู้มีพระภาคไม่ทรงประกาศว่าด้วยต้นก าเนิดของโลกนั้น ได้ทรงตรัสแก่ภัคควโคตร
ปริพาชกว่า พระองค์ทรงรู้เรื่องต้นก าเนิดของโลกดีว่า มีสมณพราหมณ์ผู้บัญญัติทฤษฎีเกี่ยวกับเรื่องนี้
ด้วยสาเหตุอะไรบ้าง ซึ่งในปาฎิกสูตร มีเนื้อหาที่ทรงตรัสถึงต้นก าเนิดของโลกตามทฤษฎี (ความเชื่อ,
ความคิด) ของเจ้าทฤษฎีต่าง ๆ 5 ประเด็นด้วยกัน และทรงรู้ถึงต้นก าเนิดของโลกว่ามีสาเหตุด้วยอะไร
ที่เจ้าทฤษฎีทั้งหลายไม่รู้ชัด เพราะเชื่อกันต่อ ๆ มา แต่ในเรื่องนี้ทรงตรัสว่า ไม่ทรงยึดมั่นถือมั่น จึงทรง
หลุดพ้นจากวัฏฏะได้
การเรียบเรียงค าในบทแปลตัวอย่าง
การเรียบเรียงค าของปาฎิกสูตร เป็นบรรยายโวหารแบบเล่าเรื่องโดยขึ้นต้นพระสูตร
เหมือนกับสูตรอื่นๆ คือ เป็นเรื่องเล่าโดยพระอานนท์ซึ่งจะขึ้นต้นว่า เอวม̣เม สุต – Evaṃ me sutam
/ กิร ดัง (เป็นเช่นนั้น) ที่ข้าพเจ้า/ ได้สดับมา – Thuo/ I/ have heavd (Thuo/ by me/ one
heard/ ซึ่งเรื่องที่พระอานนท์เล่า (โดยได้ฟงจากพระพทธพจน์ต่าง ๆ) ในปาฎิกสูตรนี้เป็นการเล่าถึง
ุ
ั
บทสนทนา ถามตอบ ระหว่างพระผู้มีพระภาคกับเจ้าสุนักขัตตะ ลิจฉวีบุตร เช่น ตอนหนึ่งของเรื่อง
ตอนที่ [๑๐] ของบาลีอักษรไทย หรือตอนที่ 81-82 ของบาลีอกษรโรมัน เรียบเรียงการเล่าและค าถาม
ั
ตอบที่พระผู้มีพระภาคทรงตรัสแก่ ภัคควโคตร ปริพาชก ว่า
