Page 151 - TH Edition Ver3
P. 151

149


                      สาระส าคัญที่เป็นหลักธรรมที่ปรากฏในปาฎิกสูตร


                                                                                              ุ
                              จากการศึกษาปาฎิกสูตรที่เป็นบทแปลจะเห็นได้ว่ามีพระธรรมที่พระสงฆ์และพทธศาสนิกชน
                                                        ื่
                      ทุกคนจะคุ้นเคย และท ามาเป็นบทสวดเพอเจริญสติและเจริญปัญญาในชีวิตประจ าวัน ก็คือพระธรรม
                                   ุ
                      ที่ว่าด้วย พระพทธคุณ พระธรรมคุณ และพระสังฆคุณ ซึ่งอยู่ในสูตรตอนที่ [๖]  ของบาหลีอกษรไทย
                                                                                                  ั
                      และตอนที่ [43] ของบาลีอักษรโรมัน


                              สาระส าคัญในปาฎิกสูตร เมื่อมีการอางถึงพระธรรมที่เป็น พระพทธคุณ พระธรรมคุณ และ
                                                            ้
                                                                                   ุ
                      พระสังฆคุณนั้น เป็นสาระที่อยู่ในตอนที่พระผุ้มีพระภาค ได้ตรัสเล่าถึงเจ้าสุนักขัตตะว่ามีการอางถึง
                                                                                                     ้
                      พระรัตนคุณดังกล่าว แต่ก็ยังหันไปนับถือนักบวชเปลือยทั้ง 3 โดยการบอกคืนแก่พระผู้มีพระภาค โดย

                      อ้างว่าไม่ทรงแสดงอิทธิปาฎิหาริย์ เป็นการกล่าวเท็จ เมื่อทรงตักเตือนก็โกรธและหนีไป


                              พระธรรมที่ว่าด้วยพระรัตนคุณ คือ พระพุทธคุณ พระธรรมคุณ และพระสังฆคุณ ที่ปรากฏใน

                      บทแปล มีดังนี้


                      บาลีอักษรไทย :


                              อิติปิ  โส  ภควา  อรห   สมฺ̣มาส̣มฺพุทฺ̣โธ  วิชฺ̣ชาจรณสมฺ̣ปนฺ̣โน  สุคโต  โลกวิทู  อนุตฺ̣ตโร  ปุริสทมฺ̣
                              มสารถิ สตฺ̣ถา เทวมนุสฺ̣สาน  พุทฺโธ ภควา’ติ



                              สฺวากฺ̣ขาโต ภควตา ธมฺ̣โม สนฺ̣ทิฏฺ̣ฐิโก อกาลิโก เอหิปสฺ̣สิโก โอปนยิโก ปจฺ̣จตฺ̣ต  เวทิตพฺ̣โพ วิญฺญู
                              หี’ติ.


                              สุปฏิปนฺ̣โน ภควโต สาวกส โฆ, อุชุปฏิปนฺ̣โน ภควโต สาวกส โฆ ญายปฏิปนฺ̣โน ภควโต สาวกส

                              โฆ,

                              สามีจิปฏิปนฺ̣โน ภควโต สาวกส โฆ, ยทิท  จตฺ̣ตาริ ปุริสยุคานิ อฏฺฐ ปุริสปุคฺคลา ; เอส ภควโต
                              สาวกส โฆ อาหุเนยฺโ̣ย ปาหุเนยฺ̣โย ทกฺ̣ขิเณยฺ̣โย อญฺ̣ชลีกรณีโย อนุตฺตร  ปุญฺ̣ญกฺ̣เขตฺ̣ต  โลกสฺ̣สา’ติ


                      บทแปลจากตัวอย่าง :



                              อิติปิ – เพราะเหตุนี้+แม้/ โส – พระองค์นั้น/ ภควา – พระผู้มีพระภาค/ อรหํ – เป็นพระ
                                                                                                   ฺ
                              อรหันต์/ สมมาสมฺพุทฺโธ – เป็นผู้ตรัสรู้แล้วด้วยพระองค์เองโดยชอบ/ วิชฺชาจรณสมปนฺโน –
                                        ฺ
                              เป็นผู้เพียบพร้อมแล้วด้วยวิชชาและจรณะ/ สุคโต – เป็นผู้เสด็จไปดี/ โลกวิทู – เป็นผู้รู้แจ้ง
                              ซึ่งโลก/ อนุตฺตโร – อย่างยอดเยี่ยม/ ปุริสทมฺมสารถิ – เป็นสารถีฝึกผู้ที่ควรฝึกได้/ สตฺถา –

                              เป็นศาสดา/  เทวมนุสฺสานํ  –  ของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย/  พุทฺโธ  –  เป็นพระพุทธเจ้า/

                              ภควา – เป็นพระผู้มีพระภาค/ ภควา’ติ. – เป็นพระผู้มีโชค’ดังนี้/
   146   147   148   149   150   151   152   153   154   155   156