Page 169 - TH Edition Ver3
P. 169
167
‘น – ไม่/ โข – แล/ อหํ – ข้าพเจ้า/ โมฆปุริส – โมฆบุรุษ/ อรหตฺตสฺส – ซึ่งความเป็นพระ
อรหันต์/ มจฺฉรายาม. – ย่อมทรงหวง/
ิ
อปิ – แม้บ้าง/ จ – แต่ว่า/ ตุยฺเหเวตํ – แก่เธอ+นั่นแหละ+นี้/ ปาปกํ – อันชั่ว/ ทิฏฺฐิคตํ –
ึ้
ความเห็น/ อุปฺปนฺนํ – เกิดขนแล้ว/ ตํ – ซึ่งความเห็นชั่วนั้น/ ปชห. – จงละ/
มา – อย่า/ เต – แก่เธอ/ อโหสิ – ได้มีแล้ว/ ทีฆรตฺตํ – ตลอดกาลนาน/ อหิตาย – เพื่อ
์
ความไม่เกื้อกูล/ ทุกฺขาย. – เพื่อความทุกข/
ยํ – ใด/ โข – แล/ ปเนตํ – ก็+นั้น/ สุนกฺขตฺต – ดูก่อนสุนักขัตตะ/ มญฺญสิ – ย่อมเข้าใจ/
อเจลํ – ซึ่งนักบวชเปลือย/ กฬารมฏฺฏกํ – ชื่อว่ากฬารมัชฌกะ/ สาธุรูโป – ผู้เป็นพระอรหันต์ชั้นดี/
อยํ – นี้/ สมโณติ. – ว่าเป็นสมณะ+ดังนี้/
โส – นจิรสฺเสว – ต่อกาลไม่นาน+นั่นแล/ ปริหิโต – เป็นผู้นุ่งห่มผ้า/ สานุจาริโก – เป็นผู้มี
ภรรยา/ วิจรนฺโต – เที่ยวไปอยู่/ โอทนกุมฺมาสํ – ซึ่งข้าวและขนมกุมมาส/ ภุญฺชมาโน – บริโภคอยู่/
สพฺพาเนว – ทั้งหมด+นั่นแล/ เวสาลิยานิ – อันที่มีอยู่ในกรุงเวสาลี/ เจติยานิ – ซึ่งเจดีย์ทั้งหลาย/
สมติกฺกมิตฺวา – ล่วงเกินแล้ว/ ยสา – จากยศ/ นิหีโน – เป็นคนเสื่อมแล้ว/ กาลํ – ซึ่งกาละ/ กริสฺ
สตี’ติ. – จักกระท า’ดังนี้/
“อถ – ล าดับนั้น/ โข – แล/ ภคฺคว – ดูก่อนภัคควะ/ อเจโล – นักบวชเปลือย/ กฬารมฏฺฏ
โก – ชื่อว่ากฬารมัชฌกะ/ นจิรสฺเสว – ต่อกาลไม่นาน+นั่นแล/ ปริหิโต – เป็นผู้นุ่งห่มผ้า/ สานุจาริ
โก – เป็นผู้มีภรรยา/ วิจรนฺโต – เที่ยวไปอยู่/ โอทนกุมฺมาสํ – ซึ่งข้าวและขนมกมมาส/ ภุญฺชมาโน –
ุ
บริโภคอยู่/ สพฺพาเนว – ทั้งหมด+นั่นแล/ เวสาลิยานิ – อันที่มีอยู่ในกรุงเวสาลี/ เจติยานิ – ซึ่งเจดีย์
ทั้งหลาย/ สมติกฺกมิตฺวา – ล่วงเกินแล้ว/ ยสา – จากยศ/ นิหีโน – เป็นคนเสื่อมแล้ว/ กาลมกาสิ. –
– ซึ่งกาละ+ได้กระท าแล้ว/
๑๔. “อสฺโสสิ – ได้ฟังข่าวแล้ว/ โข – แล/ ภคฺคว – ดูก่อนภัคควะ/ สุนกฺขตฺโต – นามว่าสุ
นักขัตตะ/ ลิจฺฉวิปุตฺโต – ลิจฉวีบุตร/ ‘อเจโล – นักบวชเปลือย/ กิร – ได้ยินว่า/ กฬารมฏฺฏโก – ชื่อ
ว่ากฬารมัชฌกะ/ เวปริหิโต – เป็นผู้นุ่งห่มผ้า/ สานุจาริโก – เป็นผู้มีภรรยา/ วิจรนฺโต – เที่ยวไปอยู่/
โอทนกุมฺมาสํ – ซึ่งข้าวและขนมกุมมาส/ ภุญฺชมาโน – บริโภคอยู่/ สพฺพาเนว – ทั้งหมด+นั่นแล/ เว
สาลิยานิ – อันที่มีอยู่ในกรุงเวสาลี/ เจติยานิ – ซึ่งเจดีย์ทั้งหลาย/ สมติกฺกมิตฺวา – ล่วงเกินแล้ว/ ยสา
– จากยศ/ นิหีโน – เป็นคนเสื่อมแล้ว/ กาลงฺกโต’ติ. – เป็นผู้กระท ากาละแล้ว (ตายไปแล้ว)’ดังนี้/
อถ – ล าดับนั้น/ โข – แล/ ภคฺคว – ดูก่อนภัคควะ/ สุนกฺขตฺโต – นามว่าสุนักขัตตะ/ ลิจฺฉวิ
ิ
ปุตฺโต – ลิจฉวีบุตร/ เยนาหํ – โดยทิศใด+ข้าพเจ้า/ เตนุปสงฺกม; – โดยทิศนั้น+เข้าไปหาแล้ว/ อุป
สงฺกมิตฺวา – ครั้นเข้าไปหาแล้ว/ มํ – ซึ่งข้าพเจ้า/ อภิวาเทตฺวา – ถวายอภิวาทแล้ว/ เอกมนฺตํ – ณ
ที่ส่วนข้างหนึ่ง/ นิสีทิ. – นั่งแล้ว/
เอกมนฺตํ – ณ ที่ส่วนข้างหนึ่ง/ นิสินฺนํ – ผู้นั่งแล้ว/ โข – แล/ อหํ – ข้าพเจ้า/ ภคฺคว –
ิ
ดูก่อนภัคควะ/ สุนกฺขตฺตํ – นามว่าสุนักขัตตะ/ ลิจฺฉวปุตฺตํ – กับลิจฉวีบุตร/ เอตทโวจํ – ซึ่ง
เนื้อความนี้+ได้กล่าวแล้ว/
