Page 164 - TH Edition Ver3
P. 164
162
กาลงฺกตญฺจ – ผู้กระท าซึ่งกาละแล้ว+ด้วย/ นํ – ซึ่งศพนั้น/ พีรณตฺถมฺพเก – ชื่อว่า
วีรณัตถัมภกะ/ สุสาเน – ที่ป่าช้า/ ฉฑฺเฑสฺสนฺติ. – จักน าไปทิ้ง/ อากงฺขมาโน – ประสงค์จะรู้/ จ –
ก็/ ตฺวํ – เธอ/ สุนกฺขตฺต – ดูก่อนสุนักขัตตะ/ อเจลํ – ซึ่งนักบวชเปลือย/ โกรกฺขตฺติยํ – ชื่อว่าโกรัก
ขัตติยะ/ อุปสงฺกมิตฺวา – เข้าไปหาแล้ว/ ปุจฺเฉยฺยาสิ – พึงถาม/ ชานาสิ – ย่อมทราบ/ อาวุโส – ผู้มี
อายุ/ โกรกฺขตฺติย – โกรักขัตติยะ/ อตฺตโน – ของตน/ คตินฺติ? – ซึ่งคติ+ดังนี้?/
ฐานํ – เป็นฐานะ/ โข – แล/ ปเนตํ – ก็+ข้อนั้น/ สุนกฺขตฺต – ดูก่อนสุนักขัตตะ/ วิชฺชติ –
ย่อมมี/ ยํ – ใด/ เต – แก่เธอ/ อเจโล – นักบวชเปลือย/ โกรกฺขตฺติโย – โกรักขัตติยะ/ พฺยากริสฺสติ –
ั
จักพยากรณ์/ ชานามิ – ย่อมทราบ/ อาวุโส – ผู้มีอายุ/ สุนกฺขตฺต – ดูก่อนสุนักขตตะ/ อตฺตโน –
ของตน/ คตึ; – ซึ่งคติ/
กาลกญฺจิกา – กาลกัญชิกา/ นาม – ชื่อว่า/ อสุรา – หมู่อสูร/ สพฺพนิหีโน – อันต่ าต้อยกว่า
ิ
หมู่อสูรทุกประเภท/ อสุรกาโย – หมู่อสูร/ ตตฺรามฺห – ในหมู่อสูรนั้น+ย่อมเป็น/ อุปปนฺโนติ. – เป็นผู้
เข้าถึงแล้ว+ดังนี้/
“อถ – ล าดับนั้น/ โข – แล/ ภคฺคว – ดูก่อนภัคควะ/ สุนกฺขตฺโต – นามว่าสุนักขัตตะ/ ลิจฺฉ
วิปุตฺโต – ลิจฉวีบุตร/ เยน – โดยทิศใด/ อเจโล – นักบวชเปลือย/ โกรกฺขตฺติโย – ชื่อว่าโกรัก
ขัตติยะ/ เตนุปสงกม; – โดยทิศนั้น+เข้าไปหาแล้ว/ อุปสงฺกมิตฺวา – ครั้นเข้าไปหาแล้ว/ อเจลํ – กับ
ิ
ฺ
นักบวชเปลือย/ โกรกฺขตฺติยํ – ชื่อว่าโกรักขัตติยะ/ เอตทโวจ – ซึ่งเนื้อความนี้+ได้กราบทูลแล้ว/
‘พฺยากโต – เป็นผู้พยากรณ์แล้ว/ โขสิ – แล+ย่อมเป็น/ อาวุโส – ผู้มีอายุ/ โกรกฺขตฺติย – โก
รักขัตติยะ/ สมเณน – อันพระสมณะ/ โคตเมน – ผู้โคดม/ อเจโล – นักบวชเปลือย/ โกรกฺขตฺติโย –
ชื่อว่าโกรักขัตติยะ/ สตฺตมํ – ที่ ๗/ ทิวสํ – ในวัน/ อลสเกน – ด้วยโรคอลสกะ/ กาลงฺกริสฺสติ. – จัก
กระท าซึ่งกาละ/ กาลงฺกโต – ผู้กระท าซึ่งกาละแล้ว/ จ – อนึ่ง/ กาลกญฺจิกา – กาลกัญชิกา/ นาม –
ชื่อว่า/ อสุรา – หมู่อสูร/ สพฺพนิหีโน – อันต่ าต้อยกว่าหมู่อสูรทุกประเภท/ อสุรกาโย – หมู่อสูร/
ตตฺร – ในหมู่อสูรนั้น/ อุปปชฺชิสฺสติ. – จักไปเกิด/
กาลงฺกตญฺจ – ผู้กระท าซึ่งกาละแล้ว+ด้วย/ นํ – ซึ่งศพนั้น/ พีรณตฺถมฺพเก – ชื่อว่า
วีรณัตถัมภกะ/ สุสาเน – ที่ป่าช้า/ ฉฑฺเฑสฺสนฺตี’ติ. – จักน าไปทิ้ง’ดังนี้/
เยน – เพราะเหตุใด/ ตฺว – เธอ/ อาวุโส – ผู้มีอายุ/ โกรกฺขตฺติย – โกรักขัตติยะ/ มตฺตํ –
ํ
พอควรแก่ประมาณ/ มตฺตญฺจ – พอควรแก่ประมาณ+แล/ ภตฺตํ – ซึ่งอาหาร/ ภุญฺเชยฺยาสิ – ควร
กิน/ มตฺตํ – พอควรแก่ประมาณ/ มตฺตญฺจ – พอควรแก่ประมาณ+แล/ ปานียํ – ซึ่งน้ าดื่ม/ ปิเวยฺยา
สิ. – ควรดื่ม/ ยถา – ฉันใด/ สมณสฺส – ของพระสมณ/ โคตมสฺส – ผู้โคดม/ มิจฺฉา – ผิด/ อสฺส –
พึงมี/ วจน’นฺติ. – ค าพด’ดังนี้/
ู
๘. “อถ – ล าดับนั้น/ โข – แล/ ภคฺคว – ดูก่อนภัคควะ/ สุนกฺขตฺโต – นามว่าสุนักขัตตะ/
ลิจฺฉวิปุตฺโต – ลิจฉวีบุตร/ เอกทฺวีหิกาย – โดยเริ่มจากวันที่ล่วงไป ๑ วัน หรือ ๒ วัน/ สตฺตรตฺตินฺทิวา
นิ – ซึ่งวันและคืนตลอด ๗ วัน/ คเณสิ – นับแล้ว/ ยถาตํ – ฉันใดแล/ ตถาคตสฺส – ต่อตถาคต/
อสทฺทหมาโน. – ไม่เชื่ออยู่/
