Page 162 - TH Edition Ver3
P. 162
160
ิ
โน – ไม่/ วสหิ – สามารถแล้ว/ สุนกฺขตฺโต – นามว่าสุนักขัตตะ/ ลิจฺฉวิปุตฺโต – ลิจฉวีบุตร/
สมเณ – ในพระสมณะ/ โคตเม – ผู้โคดม/ พฺรหฺมจริยํ – ซึ่งพรหมจรรย์/ จริตุ – เพื่อการประพฤติ/
ํ
โส – เธอ/ อวิสหนฺโต – เมื่อไม่สามารถ/ สิกฺขํ – ซึ่งสิกขา/ ปจฺจกฺขาย – ได้บอกคืนแล้ว/ หี
นายาวตฺโตติ. – เป็นผู้กลับมาเป็นคฤหัสถ์+ดังนี้/
ิ
อิติ – ด้วยประการฉะนี้/ โข – แล/ เต – อันเธอ/ สุนกฺขตฺต – ดูก่อนสุนักขัตตะ/ ภวสฺสนฺติ
– จักมี/ วตฺตาโร’ติ. – ผู้ด่าว่า’ดังนี้/
เอวํปิ – อย่างนี้+แม้/ โข – แล/ ภคฺคว – ดูก่อนภัคควะ/ สุนกฺขตฺโต – นามว่าสุนักขัตตะ/
ลิจฺฉวิปุตฺโต – ลิจฉวีบุตร/ มยา – อันข้าพเจ้า/ วุจฺจมาโน – กล่าวอยู่/ อปกฺกเมว – ได้หนีไปแล้ว+
ิ
นั่นเอง/ อมสฺมา – นี้/ ธมฺมวนยา – จากธรรมวินัย/ ยถาตํ – ฉันใดแล/ อาปายิโก – สัตว์ผู้ควรเกิดใน
ิ
อบาย/ เนรยิโก. – เป็นผู้กลับไปสู่นรก/
โกรกฺขตฺติยวตฺถุ – เรื่องนักบวชเปลือยชื่อโกรักขัตติยะ/
๗. “เอกมทาหํ – หนึ่ง+นี้+ข้าพเจ้า/ ภคฺคว – ดูก่อนภัคควะ/ สมยํ – ในสมัย/ ถูลูสุ – ใน
ิ
ชุมชนชาวถูลูทั้งหลาย/ วิหรามิ – ย่อมอาศัยอยู่/ อุตฺตรกา – อุตตรกา/ นาม – ชื่อว่า/ ถูลูนํ – ของ
ชาวถูลูทั้งหลาย/ นิคโม. – นิคม/
อถ – ครั้งนั้น/ ขฺวาหํ – แล+ข้าพเจ้า/ ภคฺคว – ดูก่อนภัคควะ/ ปุพฺพณฺหสมยํ – ในเวลา
เช้า/ นิวาเสตฺวา – ครองแล้วซึ่งอันตรวาสก/ ปตฺตจีวรมาทาย – ซึ่งบาตรและจีวร+ถือเอาแล้ว/
สุนกฺขตฺเตน – ชื่อว่าสุนักขัตตะ/ ลิจฺฉวิปุตฺเตน – มีลิจฉวีบุตร/ ปจฺฉาสมเณน – เป็นปัจฉาสมณะ/
ื่
อุตฺตรกํ – สู่อุตตรกานิคม/ ปิณฺฑาย – เพอบิณฑบาต/ ปาวิสึ. – เข้าไปแล้ว/
เตน – นั้น/ โข – แล/ ปน – ก็/ สมเยน – โดยสมัย/ อเจโล – นักบวชเปลือย/ โกรกฺขตฺติโย
– ชื่อว่าโกรักขัตติยะ/ กุกฺกุรวติโก – ผู้ประพฤติอย่างสุนัข/ จตุกฺกุณฺฑิโก – เป็นผู้คลานไปด้วยข้อศอก
และเข่า/ ฉมานิกิณฺณํ – ที่กองบนพื้นดิน/ ภกฺขสํ – ซึ่งอาหาร/ มุเขเนว – ด้วยปาก+เท่านั้น/ ขาทติ
– ย่อมเคี้ยว/ มุเขเนว – ด้วยปาก+เท่านั้น/ ภุญฺชติ. – ย่อมกิน/
อทฺทสา – ได้เห็นแล้ว/ โข – แล/ ภคฺคว – ดูก่อนภัคควะ/ สุนกฺขตฺโต – นามว่าสุนักขตตะ/
ั
ลิจฺฉวิปุตฺโต – ลิจฉวีบุตร/ อเจลํ – ซึ่งนักบวชเปลือย/ โกรกฺขตฺติยํ – ชื่อว่าโกรักขัตติยะ/ กุกฺกุรวติกํ
– ผู้ประพฤติอย่างสุนัข/ จตุกฺกุณฺฑิกํ – เป็นผู้คลานไปด้วยข้อศอกและเข่า/ ฉมานิกิณฺณํ – ที่กองบน
พื้นดิน/ ภกฺขสํ – ซึ่งอาหาร/ มุเขเนว – ด้วยปาก+เท่านั้น/ ขาทนฺตํ – ผู้เคี้ยวอยู่/ มุเขเนว – ด้วย
ปาก+เท่านั้น/ ภุญฺชนฺตํ. – ผู้กินอยู่/
ทิสฺวานสฺส – ครั้นได้เห็นแล้ว+แก่ท่าน/ เอตทโหสิ – ความคิดนี้+ได้มแล้ว/
ี
‘สาธุรูโป – เป็นพระอรหันต์ชั้นดี/ วต – หนอ/ โภ – ท่านผู้เจริญ/ อยํ – นี้/ สมโณ –
ื้
สมณะ/ จตุกฺกุณฺฑิโก – เป็นผู้คลานไปด้วยข้อศอกและเข่า/ ฉมานิกิณฺณํ – ที่กองบนพนดิน/ ภกฺขสํ
– ซึ่งอาหาร/ มุเขเนว – ด้วยปาก+เท่านั้น/ ขาทติ – ย่อมเคี้ยว/ มุเขเนว – ด้วยปาก+เท่านั้น/ ภุญฺช
ตี’ติ. – ย่อมกิน’ดังนี้/
