Page 163 - TH Edition Ver3
P. 163

161

                              “อถ – ล าดับนั้น/ ขฺวาหํ – แล+ข้าพเจ้า/ ภคฺคว – ดูก่อนภัคควะ/ สุนกฺขตฺตสฺส – ชื่อว่าสุ

                      นักขัตตะ/ ลิจฺฉวิปุตฺตสฺส – ของลิจฉวีบุตร/ เจตสา – ด้วยใจ/ เจโตปริวิตกฺกมญฺญาย – ซึ่งปริวิตก
                      แห่งความคิด+ทราบชัดแล้ว/ สุนกฺขตฺตํ – นามว่าสุนักขัตตะ/ ลิจฺฉวิปุตฺตํ – กับลิจฉวีบุตร/ เอตทโวจํ

                      – ซึ่งเนื้อความนี้+ได้กล่าวแล้ว/

                              ‘ตฺวมฺปิ – เธอ+แม้/ นาม – ชื่อว่า/ โมฆปุริส – โมฆบุรุษ/ สมโณ – ว่าเป็นสมณะ/ สกฺยปุตฺติ
                      โย – ผู้ศากยบุตร/ ปฏิชานิสฺสสี’ติ! – ย่อมปฏิญาณ’ดังนี้!/

                              ‘กึ – ปน – ก็/ มํ – ซึ่งข้าพระองค์/ ภนฺเต – ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ/ ภควา – พระผู้มีพระ
                      ภาค/ เอวมาห – อย่างนี้+ตรัสเรียกแล้ว/

                              ‘ตฺวมฺปิ – เธอ+แม้/ นาม – ชื่อว่า/ โมฆปุริส – โมฆบุรุษ/ สมโณ – ว่าเป็นสมณะ/ สกฺยปุตฺติ

                      โย – ผู้ศากยบุตร/ ปฏิชานิสฺสสี’ติ? – ย่อมปฏิญาณ’ ดังนี้?/
                              ‘นนุ – มิใช่หรือ/ เต – อันเธอ/ สุนกฺขตฺต – ดูก่อนสุนักขัตตะ/ อิม – นี้/ อเจลํ – ซึ่งนักบวช
                                                                                     ํ
                      เปลือย/ โกรกฺขตฺติยํ – ชื่อว่าโกรักขัตติยะ/ กุกฺกุรวติกํ – ผู้ประพฤติอย่างสุนัข/ จตุกฺกุณฺฑิกํ – เป็นผู้
                      คลานไปด้วยข้อศอกและเขา/ ฉมานิกิณฺณํ – ที่กองบนพื้นดิน/ ภกฺขสํ – ซึ่งอาหาร/ มุเขเนว – ด้วย
                                            ่
                      ปาก+เท่านั้น/ ขาทนฺตํ – ผู้เคี้ยวอยู่/ มุเขเนว – ด้วยปาก+เท่านั้น/ ภุญฺชนฺตํ – ผู้กินอยู่/

                              ทิสฺวาน – ครั้นได้เห็นแล้ว/ เอตทโหสิ – ความคิดนี้+ได้มีแล้ว/ ‘สาธุรูโป – เป็นพระอรหันต์
                      ชั้นดี/ วต – หนอ/ โภ – ท่านผู้เจริญ/ อยํ – นี้/ สมโณ – สมณะ/ จตุกฺกุณฺฑิโก – เป็นผู้คลานไปด้วย

                      ข้อศอกและเข่า/ ฉมานิกิณฺณํ – ที่กองบนพื้นดิน/ ภกฺขสํ – ซึ่งอาหาร/ มุเขเนว – ด้วยปาก+เท่านั้น/

                      ขาทติ – ย่อมเคี้ยว/ มุเขเนว – ด้วยปาก+เท่านั้น/ ภุญฺชตี’ติ? – ย่อมกิน’ดังนี้? /
                                  ํ
                              ‘เอว – อย่างนั้น/ ภนฺเต. – ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ/
                              กึ – หรือ/ ปน – ก็/ ภนฺเต – ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ/ ภควา – พระผู้มีพระภาค/ อรหตฺตสฺส
                      – ซึ่งความเป็นพระอรหันต์/ มจฺฉรายตี’ติ? – ย่อมทรงหวง’ดังนี้?/

                              ‘น – ไม่/ โข – แล/ อหํ – ข้าพเจ้า/ โมฆปุริส – โมฆบุรุษ/ อรหตฺตสฺส – ซึ่งความเป็นพระ

                      อรหันต์/ มจฺฉรายาม. – ย่อมทรงหวง/ อปิ – แม้บ้าง/ จ – แต่ว่า/ ตุยฺเหเวตํ – แก่เธอ+นั่นแหละ+นี้/
                                        ิ
                      ปาปกํ – อันชั่ว/ ทิฏฺฐิคตํ – ความเห็น/ อุปฺปนฺนํ – เกิดขนแล้ว/ ตํ – ซึ่งความเห็นชั่วนั้น/ ปชห. – จง
                                                                     ึ้
                      ละ/ มา – อย่า/ เต – แก่เธอ/ อโหสิ – ได้มีแล้ว/ ทีฆรตฺตํ – ตลอดกาลนาน/ อหิตาย – เพื่อความไม่
                      เกื้อกูล/ ทุกฺขาย. – เพื่อความทุกข์/

                              ยํ – ใด/ โข – แล/ ปเนตํ – ก็+นั้น/ สุนกฺขตฺต – ดูก่อนสุนักขัตตะ/ มญฺญสิ – ย่อมเข้าใจ/

                      อเจลํ – ซึ่งนักบวชเปลือย/ โกรกฺขตฺติยํ – ชื่อว่าโกรักขัตติยะ/ สาธุรูโป – ผู้เป็นพระอรหันต์ชั้นดี/ อยํ
                      – นี้/ สมโณติ. – ว่าเป็นสมณะ+ดังนี้/

                              โส – เธอ/ สตฺตมํ – ที่ ๗/ ทิวสํ – ในวัน/ อลสเกน – ด้วยโรคอลสกะ/ กาลงฺกริสฺสติ. – จัก

                      กระท าซึ่งกาละ/ กาลงฺกโต – ผู้กระท าซึ่งกาละแล้ว/ จ – อนึ่ง/ กาลกญฺจิกา – กาลกัญชิกา/ นาม –
                      ชื่อว่า/ อสุรา – หมู่อสูร/ สพฺพนิหีโน – อันต่ าต้อยกว่าหมู่อสูรทุกประเภท/ อสุรกาโย – หมู่อสูร/

                      ตตฺร – ในหมู่อสูรนั้น/ อุปปชฺชิสฺสติ. – จักไปเกิด/
   158   159   160   161   162   163   164   165   166   167   168