Page 81 - TH Edition Ver3
P. 81
บทที่ 3
พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค
พระไตรปิฎกฉบับแปลเล่ม 10
พระสูตรเล่ม 2
บทน ำ
ึ
ุ
ดังที่ได้กล่ำวมำแล้วในบทต้นๆ ถึงควำมส ำคัญที่พระภิกษุ สำมเณร และพทธศำสนิกชนพง
ั
ุ
ศึกษำและท ำควำมเข้ำใจพระไตรปิฎก อนเป็นคัมภีร์ส ำคัญทำงพระพทธศำสนำ ถึงแม้ว่ำในชั้นต้น จะ
มุ่งหมำยเพอให้พระไตรปิฎกได้มีกำรท ำสังคำยนำให้พระธรรมวินัยคงอยู่ โดยก ำหนดว่ำ เป็นกำร
ื่
รวบรวมค ำสั่งสอนของพระสัมมำสัมพทธเจ้ำ โดยจัดเป็นพระไตรปิฎก คือพระวินัย พระสุตตันตปิฎก
ุ
ุ
และพระอภิธรรมปิฎก ที่ท่องจ ำกันต่อมำในรูปแบบมุขปำฐะที่เป็นภำษำบำลี คือภำษำที่พระพทธเจ้ำ
ทรงใช้ในกำรเทศนำสั่งสอน
อย่ำงไรก็ตำมในกำรเรียนรู้พระไตรปิฎก คือกำรท ำควำมเข้ำใจถ่องแท้ถึงพระธรรมวินัยที่
ปรำกฏในพระไตรปิฎกนั้น ประกำรแรก คือผู้ที่จะศึกษำจ ำเป็นจะต้องรู้ควำมหมำยของภำษำบำลี
(“ภำษำมคธ” ตำมที่เรียกกัน) ให้ถูกต้องเสียก่อน ต่อจำกนั้นจึงจะเรียนรู้ให้แตกฉำนและเชี่ยวชำญ
ด้วยกำรเรียน “อรรถกถำ” คือคัมภีร์ (ต ำรำ) อธิบำยควำมหมำยของพระไตรปิฎกนั้น ๆ ซึ่งในชั้นแรก
กำรเรียนรู้พระไตรปิฎก ไม่ว่ำจะเป็นกำรท่องจ ำพระไตรปิฎกภำษำบำลี หรือกำรอธิบำยควำมที่เป็น
ุ
อรรถกถำ ที่เป็นภำษำบำลี ยังยึดเป็นองค์ควำมรู้ส ำหรับภิกษุสงฆ์ในพทธศำสนำ และต่อมำกำรท่องจ ำ
ั
ุ
พระไตรปิฎกภำษำบำลี ได้มีกำรจำรึกลงเป็นลำยลักษณ์อกษร เป็นภำพต่ำง ๆ ด้วยควำมหวังว่ำพทธ
ุ
บริษัทอนประกอบด้วยภิกษุ ภิกษุณี อบำสก อบำสิกำ และพทธศำสนิกชนที่อยู่ในประเทศต่ำง ๆ จะ
ุ
ั
ุ
ิ
ั
ได้มีพระไตรปิฎกที่จำรึกเป็นลำยลักษณ์อกษรในภำษำของตน เช่นพระไตรปิฎกบำลีอกขระฮนดี (เท
ั
วนำครี) พระไตรปิฎกอักษรจีน พม่ำ เป็นต้น
ุ
ในส่วนของกำรแปล เพื่อให้เข้ำใจถึงควำมหมำยของศัพท์และอรรถกถำที่พทธศำสนิกชนได้
อำนิสงส์ที่เป็นองค์ควำมรู้ ในประเทศไทยจะเน้นกำรถ่ำยทอดโดยพระภิกษุสำมเณร ในกำรเทศนำสั่ง
สอนพุทธศำสนิกชน ที่เป็นกำรมุ่งหวังให้เป็นคนดี มีศีลธรรมโดยกำรปฏิบัติตำมพระธรรมค ำสอนของ
พระพุทธเจ้ำ พุทธศำสนิกชนโดยทั่วไปจะฟังจำกพระสงฆ์ผู้เทศนำ ด้วยกำรได้ยินภำษำบำลีเป็น
เบื้องต้น และต่อจำกนั้นถึงเป็นค ำอธิบำยให้เข้ำใจโดยรวมถงพระธรรมที่ยกมำนั้น ๆ อย่ำงต่อเนื่อง ผล
ึ
ก็คือนำนวันเข้ำ ภำยหลังกำรใกล้ชิดพระพุทธศำสนำมีน้อยลง เนื่องจำกกำรขำดควำมเข้ำใจใน
ควำมหมำยของภำษำที่พระพทธเจ้ำทรงใช้ เทศนำสั่งสอนและบรรยำย เมื่อเกิดควำมไม่เข้ำใจ ควำม
ุ
ศรัทธำจึงลดน้อยถอยลง ท ำให้กำรสืบสำนอำยุพระพุทธศำสนำมีแนวโน้มว่ำจะหมดไป โดยเฉพำะจำก
