Page 86 - TH Edition Ver3
P. 86

84


                       ในบทสรุปของมหำปทำนสูตร พระผู้มีพระภำค ได้ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลำยว่ำ เพรำะพระองค์มี

                                                             ุ
               ปัญญำแทงตลอดธรรมธำตุ จึงเป็นเหตุให้ระลึกถึงพระพทธเจ้ำทั้งหลำยในอดีตกำล ดังที่ตรัสสรุปไว้ใน
               มหำปทำนสูตรไว้ว่ำ


               บำลีอักษรไทย:


               (๙๔) อิติ โข ภิกฺขเว ตถำคตสฺเสเวสำ ธมฺมธำตุ สุปฺปฏิวิทฺธำ ยสฺสำ ธมฺมธำตุยำ สุปฺปฏิวิทฺธตฺตำ ตถำค

               โต อตีเต พุทฺเธ ปรินิพฺพุเต ฉินฺนปปญฺเจ ฉินฺนวฏุเม ปริยำทินฺนวฏฺเฏ สพฺพทุกฺข วีติวตฺเต ชำติโตปิ อนุสฺ

               สรติ,


               บำลีอักษรโรมัน:


               Iti kho bhikkhave, tathāgatassevesā dhammadhātu suppaṭividdhattā tathāgato atīte

               buddhe parinibbute chinnapapañce 'chinnavaṭume pariyādinnavaṭṭe,
               sabbadukkhavītivante jātitopi anussarati,


               บทแปล:


               Thus/indeed/oh monks/of/thus gone one/itself/mind object element/thoroughly under stood/of

               whom/ mind object/ thus gone one/in the past / when the Buddha passed away/when dried up
               phenomenal world/when broken the cycle/when exhaust cycle of birth/when all
               suffering/overcome/birth also recollects/


                       ซึ่งเมื่อพระผู้มีพระภำคตรัสอย่ำงนั้นแล้ว ภิกษุทั้งหลำยเหล่ำนั้นมีใจยินดีต่ำงชื่นชมพระภำษิต

               ของพระผู้มีพระภำคเจ้ำอยู่ทั่วกัน


               กำรเรียบเรียงค ำในบทแปลตัวอย่ำง


                       เช่นเดียวกับพระสูตรทั้งหลำย ค ำขึ้นต้นของพระสูตรที่เป็นมหำปทำนสูตร (Great  Discourse

               of the Lineage) จะขึ้นต้นเหมือนกันว่ำ “เอว  เม สุต  – Evaṃ me sutaṃ” ซึ่งเป็นค ำกล่ำวของพระ
               อำนนท์ แปลว่ำ “เป็นเช่นนั้น ที่ข้ำพเจ้ำ ได้สดับมำ –  Thus/  by  me / heard/”  ส่วนกำรเรียบ

               เรียงค ำในประโยคนี้ จะเป็นกำรขึ้นต้นด้วยวิเศษณ์ ตำมด้วยประธำน และกริยำตำมล ำดับ ส่วนจะท ำ

                                                                                   ี
               หน้ำที่เป็นวิภัตติหรือกำล (tense)  ใด คงจะต้องศึกษำไวยำกรณ์บำลีในรำยละเอยดต่อไป ในที่นี้จะ
                                                             ื้
               พิจำรณำถึงควำมหมำยของค ำเป็นหลัก เพอเป็นกำรปูพนฐำนกำรสร้ำงควำมเข้ำใจในภำษำของพระผู้
                                                  ื่
               มีพระภำคเจ้ำเท่ำนั้น
   81   82   83   84   85   86   87   88   89   90   91