Page 84 - TH Edition Ver3

82

6. มหำโควินทสูตร แปลว่ำ พระสูตรว่ำด้วยมหำโควินทพรำหมณ์ (ครั้งเสวยชำติของ

พระพุทธเจ้ำ)
1
7. มหำสมัยสูตร แปลว่ำ พระสูตรว่ำด้วยกำรประชุมครั้งใหญ่ของเทวดำ
8. สักกปัญหสูตร แปลว่ำ พระสูตรว่ำด้วยปัญญำ (ทูลถำม) ของท้ำวสักกะ

9. มหำสติปัฏฐำนสูตร แปลว่ำ พระสูตรว่ำด้วยกำรเจริญสติปัฏฐำนสูตรใหญ่ (กำรตั้ง
สติสัมปชัญญะ)

10. ปำยำสิสูตร แปลว่ำ พระสูตรว่ำด้วยเจ้ำปำยำสิ (ท่ำนพระกุมำรกัสสปะแสดงธรรมแก่เจ้ำ
ปำยำสิ เพื่อท ำลำยควำมเห็นผิดของเจ้ำปำยำสิ)

พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกำย มหำวรรค มหำปทำนสูตร (302 หน้ำ)

มหำปทำนสูตร เป็นพระสูตรแรกในจ ำนวน 10 พระสูตรที่พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกำย
มหำวรรค ควำมหมำยหรือค ำแปลของ “มหำปทำนสูตร” แปลว่ำ “พระสูตรว่ำด้วยต ำนำนใหญ่” หรือ

ุ
“ชีวประวัติใหญ่” ซึ่งในพระสูตรนี้หมำยถึง พระประวัติของพระพทธเจ้ำทั้ง 7 พระองค์ ค ำว่ำ “มหำป
ทำนสูตร” เป็นชื่อของพระสูตรตั้งค ำถำม เนื้อหำสำระของพระสูตร ถ้ำหำกได้ศึกษำพระไตรปิฎกทุก

เล่มแล้ว จะสังเกตได้ว่ำ ชื่อพระสูตร มหำปทำนสูตร เป็นชื่อพ้องกับคัมภีร์อปทำนในขุททกนิกำย

ุ
ซึ่งเป็นเรื่องเล่ำที่เกี่ยวกับ พระประวัติของพระพทธเจ้ำ พระประวัติของพระปัจเจกพระพทธเจ้ำ 41
ุ
พระองค์ ประวัติของพระเถระ (เถรอปทำน) 561 รูป ประวัติพระเถรี (เถรีอปทำน) 40 รูป ซึ่งเมื่อ
ั
ิ
พจำรณำควำมหมำย อปทำน ก็แปลว่ำ ชีวประวัติ หรืออตชีวประวัติ คือเจ้ำของเป็นผู้เล่ำเอง แต่
มหำปทำนสูตร เป็นพระผู้มีพระภำคตรัสเล่ำไว้ทั้งหมด

เนื้อหำที่ปรำกฏในมหำปทำนสูตร บทแปล

จำกกำรศึกษำเนื้อหำที่ปรำกฏอยู่ในมหำปทำนสูตร ได้พบว่ำเป็นเนื้อหำที่เกี่ยวกับพระประวัติ
ของพระพุทธเจ้ำ ที่แบ่งเป็น 2 ตอน

ุ
ตอนที่ 1 เป็นเรื่องที่พระผู้มีพระภำคตรัสเล่ำพระประวัติโดยสังเขป ของพระพทธเจ้ำในอดีต
6 พระองค์ และของพระองค์เองเป็น 7 พระองค์ เนื่องจำกทรงทรำบด้วยพระโสตธำตุอนเป็นทิพย์ว่ำ
ั
ภิกษุทั้งหลำยก ำลังสนทนำเรื่อง บุพเพนิวำสญำณ (ควำมรู้เรื่องชีวิตของคนสมัยก่อน) ของพระองค์
ด้วยควำมศรัทธำเลื่อมใส แต่ไม่เคยได้เห็นผลประจักษ์ด้วยตนเองว่ำเป็นอย่ำงไร จึงเสด็จมำหำภิกษุ

เหล่ำนั้น เมื่อตรัสถำมเรื่องที่สนทนำอยู่และภิกษุทั้งหลำยกรำบทูลและแสดงควำมประสงค์จะฟง
ั
เรื่องรำว จึงทรงตรัสเล่ำพระประวัติของพระพทธเจ้ำในอดีต 6 พระองค์ และของพระองค์รวมเป็น 7
ุ
พระองค์ คือ

1
ในประเทศไทยนิยมกันว่ำ มหำสมัยสูตรเป็นคำถำมปรำบมำร (ฝ่ำยมิจฉำทิฏฐิ) จึงใช้เป็นบทเจริญพุทธมนต์ ในงำน
มงคลต่ำงๆคู่กับอำฏำนำฏิยสูตรใน ทีฆนิกำย ปำฏิกวรรค