Page 107 - STRATEGIES FOR BUDDHISM PROPAGATION OF OVERSEAS DHAMMADUTA BHIKKHUS (PH.D.)
P. 107
๘๙
ปีพุทธศักราช ๒๐๑๒ นับตั้งแต่นั้นชาวอินโดนีเซียส่วนใหญ่จึงเปลี่ยนมานับถือศาสนาอิสลาม ซึ่งต่อมา
ในภายหลังยังมีพุทธศาสนิกชนส่วนหนึ่งที่พยายามรักษาธรรมเนียมปฏิบัติของชาวพุทธ ด้วยการสวด
มนต์ตามสถานที่ส าหรับสวดมนต์ ซึ่งมีอยู่จ านวนมากทั่วประเทศ ทั้งนี้ ชาวพุทธในประเทศอินโดนีเซีย
ที่อาศัยอยู่ในชนบทจะเป็นชาวชวาเป็นส่วนใหญ่ และชาวจีนส่วนใหญ่จะเป็นชาวพุทธที่อาศัยอยู่ใน
เมืองใหญ่ ถึงแม้ว่า จะเป็นพุทธที่ผสมผสานกับความเชื่อของบรรพบุรุษคือลัทธิเต๋าและขงจื้อก็ตาม
การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในประเทศอินโดนีเซีย จึงเป็นการเผยแผ่พระพุทธศาสนาไปสู่เจ้าของ
ประเทศโดยตรง รัฐบาลไทยได้จัดส่งพระธรรมทูตไปเพื่อส่งเสริมการเผยแผ่พระพุทธศาสนาใน
๕๙
ประเทศอินโดนีเซีย ตั้งแต่ปีพุทธศักราช ๒๕๑๒ กว่า ๔๘ ปี ของการด าเนินงานของคณะสงฆ์ไทย
ผลจากการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในประเทศอินโดนีเซียสามารถจัดเป็นด้านศาสนวัตถุ
มีการสนับสนุนสร้างวัดในพระพุทธศาสนาเพิ่มมากขึ้น ด้านศาสนบุคคล มีองค์กรคณะสงฆ์พุทธเถร
วาท ๓ องค์กร ได้แก่ คณะสงฆ์เถรวาทอินโดนีเซีย(STI) คณะสงฆ์สังฆะอากุง (SAGIN) และคณะสงฆ์
พระธรรมทูตไทย (STT) และยังมีชาวพุทธส่วนหนึ่งที่ไม่เป็นพระสงฆ์แต่ด าเนินกิจกรรมการเผยแผ่
พระพุทธศาสนาโดยการจัดตั้งเป็นวัด เป็นสมาคม เป็นมูลนิธิ ซึ่งมีอยู่เป็นจ านวนมากองค์กรต่าง ๆ
เหล่านี้มีแนวโน้มที่จะเพิ่มมากขึ้นทั้งในด้านจ านวน บุคลากร ศาสนวัตถุ และจ านวนพุทธบริษัท
นอกจากคณะสงฆ์เถรวาทแล้ว การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในประเทศอินโดนีเซีย ยังมีคณะสงฆ์
มหายาน คณะสงฆ์ตันตระยาน และคณะสงฆ์จากประเทศต่าง ๆ หลายประเทศ
ผลกระทบที่มาจากการมีองค์การชาวพุทธหลายองค์กร ท าให้มีปัญหาระหว่างองค์กรชาว
พุทธหลายประการ เช่น การไม่เป็นเอกภาพในการด าเนินงานเผยแผ่พระพุทธศาสนา การน าเสนอ
หลักค าสอนในพระพุทธศาสนาที่ขัดแย้งกันท าให้พุทธศาสนิกชนเกิดความสับสน การด าเนินกิจกรรม
เผยแผ่ซ้ าซ้อนกันเพราะขาดการประสานงานระหว่างองค์กรชาวพุทธ และการไม่ให้ความร่วมมือกับ
องค์กรชาวพุทธอื่น ๆ เพราะคิดว่าไม่ใช่องค์กรชาวพุทธที่ตนเองเป็นสมาชิก เป็นต้น เมื่อพิจารณาถึง
การเพิ่มขึ้นของจ านวนองค์กรชาวพุทธ ศาสนวัตถุ และพุทธบริษัท ย่อมแสดงถึงความเจริญและมั่นคง
ของพระพุทธศาสนาในประเทศอินโดนีเซีย แต่เมื่อพิจารณาให้ลึกเข้าไปอีก จะพบว่า หากไม่มีการ
บริหารจัดการในองค์กรและการประสานงานระหว่างองค์กรที่ดี ก็ย่อมเป็นสิ่งบั่นทอนความเจริญ
และความมั่นคงของพระพุทธศาสนาในประเทศอินโดนีเซียด้วยเช่นกัน
กล่าวโดยสรุปสถานการณ์ของพระธรรมทูตผู้ปฏิบัติงานเผยแผ่พระพุทธศาสนาในประเทศ
อินโดนีเซีย พบว่า คณะสงฆ์ไทยเริ่มงานเผยแผ่พระพุทธศาสนาในประเทศอินโดนีเซียเมื่อปี
พุทธศักราช ๒๕๑๒ ผลจากการเผยแผ่พระพุทธศาสนา มีพุทธศาสนิกชนอินโดนีเซียอุปสมบทเพิ่มขึ้น
๕๙ ส านักฝึกอบรมพระธรรมทูตไปต่างประเทศ (ธรรมยุต), พระธรรมทูตไปต่างประเทศ (ธรรมยุต)
รุ่นที่ ๑๓. (กรุงเทพมหานคร: พิฆเณศพริ้นท์ติ้งเซ็นเตอร์, ๒๕๕๐, หน้า ๕๐.
