Page 112 - 02_สทธมนษยชนกบการปฏบตงานของตำรวจ_Neat

๑๐๕

(๗.๒) เจาพนักงานซึ่งทําการคนมีอํานาจจับกุมบุคคล หรือสิ่งของอื่นในที่คน
นั้นไดเมื่อมีหมายคนอีกตางหากหรือในกรณีความผิดซึ่งหนา

(๘) ในการคน เจาพนักงานตองพยายามมิใหมีการเสียหาย และกระจัดกระจายเทาที่
จะทําได

(๙) ถามีเหตุอันควรสงสัยวา บุคคลซึ่งอยูในที่ซึ่งคนหรือจะถูกคน จะขัดขวาง
ถึงกับทําใหการคนไรผล เจาพนักงานคนมีอํานาจเอาตัวผูนั้นมาควบคุมไว หรือใหอยูในความดูแลของ

เจาพนักงานในขณะที่ทําการคนเทาที่จําเปน เพื่อมิใหขัดขวางถึงกับการทําใหการคนนั้นไรผล
(๑๐) ถามีเหตุอันควรสงสัยวา บุคคลที่จะคนนั้นไดเอาสิ่งของที่ตองการพบซุกซอน

ในรางกาย เจาพนักงานผูคนมีอํานาจคนตัวผูนั้นได เชนเดียวกับพนักงานผูจับหรือรับตัวผูถูกจับไว
ที่มีอํานาจคนตัวผูตองหาและยึดสิ่งของตางๆ ที่อาจใชเปนพยานหลักฐานได แตการคนตอง

กระทําการดังนี้
(๑๐.๑) การคนตองทําโดยสุภาพ ถาคนผูหญิงตองใหหญิงอื่นเปนผูคน

(๑๐.๒) สิ่งของที่ยึดไว เจาพนักงานมีอํานาจยึดไวจนกวาคดีถึงที่สุด เมื่อคดี

เสร็จแลว จึงใหคืนแกผูตองหาหรือแกผูอื่น ซึ่งมีสิทธิเรียกรองขอคืนสิ่งของนั้น เวนแตศาลจะสั่งเปน
อยางนั้น
(๑๑) การคนที่อยูหรือสํานักงานของผูตองหาหรือจําเลย ซึ่งถูกควบคุมหรือขังอยู

ใหทําตอหนาผูนั้น ถาผูนั้นไมสามารถหรือไมติดใจมากํากับ จะตั้งผูแทนหรือใหพยานมากํากับก็ได

ถาผูแทนหรือพยานไมมี ใหคนตอหนาบุคคลในครอบครัว หรือตอหนาพยาน
(๑๒) สิ่งของที่ยึดไดตองใหผูครอบครองสถานที่ บุคคลในครอบครัว ผูตองหา จําเลย

ผูแทนหรือพยานดูเพื่อใหรับรองวาถูกตอง ถาบุคคลดังกลาวนั้นรับรองหรือไมรับรองก็ใหบันทึกไว
(๑๓) เจาพนักงานผูคน ตองบันทึกรายละเอียดแหงการคนและสิ่งของที่คน

ไดนั้นตองทําบัญชีรายละเอียดไวและใหอานบันทึกการคนและบัญชีสิ่งของใหผูครอบครองสถานที่
บุคคลในครอบครัว ผูตองหา จําเลย ผูแทนหรือพยานฟงแลวแตกรณี แลวใหผูนั้นลงลายมือชื่อรับรองไว

(๑๔) เจาพนักงานที่คนโดยมีหมาย ตองรีบสงบันทึกและบัญชีสิ่งของพรอมดวยสิ่งของ
ที่ยึดมา ถาพอจะสงไดไปยังผูออกหมายหรือเจาพนักงานอื่นตามที่กําหนดไวในหมาย

¡Ò䌹μÑǺؤ¤Å
การคนตัวบุคคลหรือกระทําการใดอันกระทบตอสิทธิและเสรีภาพจะกระทํามิได

เวนแตมีเหตุตามที่กฎหมายบัญญัติตามรัฐธรรมนูญแหงราชอาณาจักรไทย พ.ศ.๒๕๖๐ มาตรา ๒๘
¡Ò䌹μÑǺؤ¤ÅÁÕ ó ¡Ã³Õ´ŒÇ¡ѹ ¤×Í

(๑) การคนบุคคลในสาธารณสถาน ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา
มาตรา ๙๓ การคนตัวบุคคลในที่สาธารณะไมตองมีหมายคนโดยผูคนจะตองเปนเจาพนักงาน

ฝายปกครองหรือตํารวจ และตองมีเหตุอันควรสงสัยวา บุคคลนั้นมีสิ่งของในความครอบครอง