Page 23 - tmp_Neat

<<ის ასეთი უცნაურია.>> მიპასუხა დიიმ. << ხვალ ისევ გამოგივლი

და შეგვიძლია ერთად წავიდეთ სამშენებლო მარკეტში.>>

სიცილით ჩამოვსრიალდი მოაჯირიდან. <<კარგად ჟღერს.>>

<<ძალიან კარგი.>> ვერანდის საფეხურებიდან ქვემოთ ჩახტა და
კიდევ ერთხელ ჩემსკენ მობრუნდა. <<დეიმონს ვეტყვი, რომ შენ

მოკითხვა შეუთვალე. >>

ვიგრძენი, თუ როგორ გავწითლდი. <<ახ, ეს არ არის აუცილებლად

საჭირო.>>

<<დამიჯერე, საჭიროა.>> სიცილით გადაირბინა გვერდით ეზოში.

სასწაული! სრული სიცოცხლე!

დედაჩემი ყავით ხელში იდგა სამზარეულოში. როდესაც ჩემსკენ

შემობრუნდა, ორთქლიანი ყავისფერი სითხე დახლზე გადმოისხა. მისმა
უდანაშაულო გამომეტყველებამ იგი გაამხილა.

ჩვარი ავიღე და დახლთან მივედი. <<ის ჩვენს გვერდით ცხოვრობს
და დიი ჰქვია. მე მას სუპერმარკეტში შევხვდი.>> დახლიდან ყავა

გადავწმინდე. <<მას ერთი ძმა ჰყავს, დეიმონი. ტყუპები არიან.>>

<< ტყუპები? რა საინტერესოა.>> ის იღიმოდა. <<დიი კარგი გოგოა?>>

ამოვიხვნეშე. <<კი, დე, ის ძალიან კარგი გოგოა.>>

<<ძალიან მიხარია. დრო იყო, რომ გამომძვრალიყავი შენი ნაჭუჭი-

დან.>>

მე ისიც კი არ ვიცოდი, რომ ნაჭუჭში ვიყავი.

დედაჩემმა ნაზად შეუბერა სული მის ფინჯანს და ერთი ყლუპი
მოსვა. თან ფინჯნის ზემოდან მე გამომხედა. <<ხვალ აპირებთ ისევ

შეხვედრას?>>

<< ეს ხომ უკვე იცი. შენ გვისმენდი.>>

<<ბუნებრივია.>> თვალი ჩამიკრა. <<მე დედაშენი ვარ. დედები კი

ასეთებს ჩადიან.>>

<<რას? სხვისი საუბრის ჩუმად მიყურადებას?>>

<<დიახაც, აბა საიდან უნდა ვიცოდე, რა ხდება?>>