Page 128 - ภาษาไทย ม.ปลาย
P. 128
128 | ห น า
จะเห็นไดวาการนําคํามาซ้ํากันนั้นทําใหไดคําที่มีรูปและความหมายแตกตางออกไป ดังนั้นการ
สรางคําซ้ําจึงเปนการเพิ่มคําในภาษาไทยใหมีมากขึ้นอยางหนึ่ง
3. การซอนคํา คือการสรางคําโดยการนําเอาคําตั้งแตสองคําขึ้นไปซึ่งมีเสียงตางกันแตมี
ความหมายเหมือนกันหรือคลายคลึงกันหรือเปนไปในทํานองเดียวกันมาซอนคูกัน เชน เล็กนอย รัก
ใคร หลงใหลบานเรือน เปนตน ปกติคําที่นํามาซอนกันนั้นนอกจากจะมีความหมายเหมือนกันหรือใกล
เคียงกันแลว มักจะมีเสียงใกลเคียงกันดวย ทั้งนี้เพื่อใหออกเสียงไดงาย สะดวกปาก คําซอนทําใหเกิดคํา
ใหมหรือคําที่มีความหมายใหมเกิดขึ้นในภาษา ทําใหมีคําเพิ่มมากขึ้นในภาษาไทย อันจะชวยใหการสื่อ
ความหมายและการสื่อสารในชีวิตประจําวันมีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้น คําที่นํามาซอนกันแลวทําใหเกิด
ความหมายนั้น แบงเปน2 ลักษณะ คือ
3.1 ซอนคําแลวมีความหมายคงเดิม การซอนคําลักษณะนี้จํานําคําที่มีความหมายเหมือน
กันมาซอนกันเพื่อไขความหรือขยายความซึ่งกันและกัน เชน วางเปลา โงเขลา รูปราง ละทิ้ง อิดโรย บาด
แผล เปนตน
3.2 ซอนคําแลวมีความหมายเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม คําซอนที่เปนคําที่เกิดความหมายใหมนี้
ลักษณะคือ
ก. ความหมายเชิงอุปมา เชน ยุงยาก ออนหวาน เบิกบาน เปนตน
ข. ความหมายกวางออก เชน เจ็บไข พี่นอง ทุบตี ฆาฟน เปนตน
ค. ความหมายแคบเขา เชน ใจดํา ปากคอ ญาติโยม หยิบยืม น้ําพักน้ําแรง สมสุกลูก
ไม เปนตน
การแยกลักษณะคําซอนตามลักษณะการประกอบคํานั้นจะมีลักษณะคําซอน 2 คําและคําซอนมา
มากกวาสองคํา เชน บานเรือน สวยงาม ยากดีมีจน เจ็บไขไดปวย อดตาหลับขับตานอน จับไมไดไลไม
ทัน เปนตน
4. การสรางคําประสม การสรางคําขึ้นใชในภาษาไทยสวนหนึ่งจะใชวิธีประสมคําหรือวิธีการ
สรางคําประสม โดยการนําเอาคําที่มีใชอยูในภาษาไทย ซึ่งมีรูปคําและความหมายของคําแตกตางกันมา
ประสมกันเพื่อใหเกิดคําใหม และมีความหมายใหมในภาษาไทย เชน พัดลม ไฟฟา ตูเย็น พอตา ลูกเสือ
แมน้ํา เรือรบ น้ําหอม น้ําแข็ง เมืองนอก เปนตน
คําที่นํามาประสมกันจะเปนคําไทยกับคําไทยหรือคําไทยกับคําตางประเทศก็ได เชน
- คําไทยกับคําไทย โรงเรียน ลูกเขย ผีเสื้อ ไมเทา เปนตน
- คําไทยกับคําบาลี หลักฐาน (หลักคําไทย ฐานคําบาลี) สภากาชาด
พลเมือง ราชวัง ฯลฯ
- คําไทยกับคําสันสกฤต ทุนทรัพย (ทุนคําไทย ทรัพยคําสันสกฤต)
- คําไทยกับคําจีน เย็นเจี๊ยบ (เย็นคําไทย เจี๊ยบคําภาษาจีน) หวย