Page 16 - book1

- 13-

บทที่ 8

ตอมามี พี่นองรวม ทองเกิด ยามรักใคร ก็ชูเชิดไ มโฉงเฉง
แตยามใด ที่รักหด หมดยําเกรง ก็บรรเลงดวย น้ําตา ไมอาลัย

คําที่กล่าวว่ามนุษย์เป็นสัตว์สังคมนั้น มีความหมายกว้างขวางมากมาย

มากมายสังคมที่เริ่มจากครอบครัวเล็กๆ ที่ประกอบด้วย พ่อ แม่ ลูก ปู่ย่า ตายาย
ลุง ป้า น้า อา ลูกหลาน และบริวารทั้งหลายอีกซึ่งคนไทยรวมเรียกว่า ญาติโกโหติกา

ต้องเรียงตามลําดับความสําคัญทางสายโลหิตของแต่ละฝ่าย ทั้งฝ่ายพ่อและฝ่ายแม่
เชื่อว่าถ้าเรามานับกันจริง ๆ ถึงต้นตอของตระกูลของเราทุกคนแล้ว(ถ้ายังจําได้นะ)
คิดว่าเราต้องสืบทอด ความเป็นญาติกากันหมดเลยแน่ ๆ เราลองมาเรียงลําดับที่

ใกล้ตัวตามสายเลือดกันก่อนก็แล้วกัน
พี่น้องท้องเดียว ก็คือ มีพ่อแม่คนเดียวกัน ซึ่งอาจจะมีลูกคนเดียว หรือ

หลายคนก็แล้วแต่กรณีของแต่ละครอบครัว ถ้าครอบครัวใดมีลูกคนเดียวถ้าพ่อแม่
เลี้ยงดีดูแลอบรมดีและลูกเป็นดีแล้วก็จะรอดตัวจากปัญหาต่างๆ ทั้งที่บ้าน โรงเรียน
สังคม ตลอดถึงการทํางานเลย แต่ถ้าไม่ได้รับการปลูกฝังหรือเลี้ยงดูอย่างมีคุณภาพ

แล้ว นักจิตวิทยาเปรียบเทียบไว้ว่าเหมือนเป็นมะเร็งของสังคมทีเดียว คือต้องอาศัย
การรักษาเยียวยาในแต่ขั้นของอาการ หรือพฤติกรรมในแต่ละวัยอย่างต่อเนื่องไม่มีที่

สิ้นสุด ซึ่งคนที่เพาะเชื้อร้ายนี้ให้ลูกก็คือ พ่อแม่นั่นเองที่อาจจะคิดเอาเอง ว่ามีลูกคน
เดียวต้องทุ่มเทให้ลูกทุกอย่างทั้งความรัก ารตามใจจนสุดกู่จนลูกไม่รู้ว่าการดําเนิน
ชีวิตอย่างมีคุณภาพนั้นควรเริ่มต้นตรงไหนดี ซึ่งบางครั้งอาจจะสายไปที่จะคิดเริ่มต้น

ใหม่ได้ สุดท้ายต้องเสียนํ้าตาสงสารตัวเองนะ และในกรณีที่มีพี่น้องหลายคนใน
ครอบครัวเดียวกันก็จะเต็มไปด้วยความรักความอบอุ่นมีตัวอย่างให้เห็นกันมากมาย

และเป็นการท้าทาย ความสามารถของพ่อแม่อย่างยิ่งว่า จะเลี้ยงดูลูกทุกคนให้มี
คุณภาพและเป็นคนดีของสังคมได้ดีเพียงใดต่อไป