Page 43 - ΑΝΤΙ - ΤΕΥΧΟΣ 29 - 1975

κοινωνικές της ὃιεκὸικήσεις, ὃὲν αξίζει

να ληφθῇ σὰν ὑπόθεση για τό σχηματισμο

μιᾶς μεθόδου, ἡ ὁποία θα μᾶς ὁδηγήσει

στη ὃυνατότητα να ὑποβάλουμε ὡρισμένα

ἐρωτήματα στὶς πληροφοριακὲς πηγὲς Ἶῡῐοριιιόν Άρχεῖον

καὶ στους ἴδιους τοὺς φορεῖς τῆς ἀντί-

στασης, δηλαδὴ στὸ προφορικο δυναμικό

της. Ἀντίθετα ὅμως αξίζει να ληφθεῐ I'm”

ὄψη σαν στοιχεῐο τῆς ῐὸεολογίας τῆς κα- Ἐθνιιιῆς Ἀντιοτάσεως

τοχῆς· ἂν ὁηλ. στα χρόνια τῆς κατοχῆς

ὑπῆρχε ἡ αντίληψη ὅτι τὸ ἀπελευθερω-

τικὸ κίνημα ἔπρεπε να μὴν ἔχει κοινωνι-

κὲς ὃιεκὸικησεις, τότε ὁ ἐρευνητὴς τῆς

ἀντίστασης Θα πρέπει, να βρεῖ τοὺς φορεῖς

τῆς ἀντίληψης αὐτῆς, τὸν κοινωνικό τους

καθορισμό, ’τοὺς τρόπους έπικοινωνίας

τους με τὶς μάζες, τὸ βαθμὸ ἀπήχησης

τους, τα ὀργανωτικα ἢ ἄλλα πραχτικα

σχήματα που πῆρε ἡ ἀντίληψη αὐτή. Οἱ

κοινωνικὲς διεκὸικήσεις τῆς αντίστασης

ὑπαρχουν απὸ τα ἴδια τα πράγματα’

στην έρευνα απομένει να δείξει τὴν κλί-

μακα τῶν διεκὸικήσεων αὐτῶν καὶ τὴν

ἐπιταχυνση ποὺ έλαβαν ἀπὸ τὴ μια ἢ την

ὄιλλη οργόινωση. Ἐὸιῖ) θα χρειαστεῑ ἡ

συγκέντρωση ἑνὸς ποικίλου ὑλικοῡ, ὥστε

να συγκεκριμένοποιηθεῖ ὂχι ἁπλῶς ἡ κοι-

νωνικὴ καὶ πολιτικὴ σκέψη που κινήθηκε

κατα τὴν ἀντίσταση, ἀλλα ὁ τρόπος μὲ

τὸν όποῑο ἡ σκέψη αὐτη έφτασε ὣς τὶς

μαζες καὶ έκὸηλώθηκε σὲ συγκεκριμένες

πραγματικὲς καταστάσεις καὶ ἐπενέργησε

ὃιαφοροποιητικα στο στατικὸ κοινωνικὸ

πεὸίο ἢ αναπληρωματικα, προσφέροντας

ὃυνατότητες φόρτισης σὲ παραδοσιακοῦ

τύπου κοινωνικες ὁιαμαρτυρίες. Ἐὸῶ

ἀνήκει καὶ ἡ ἔρευνα σχετικα μὲ τὸ ρόλο

που ἂσκησαν οἱ τοπικές κοινωνικὲς αὖ-

Ηεντιές ως ([ραγμοί ἡ αγωγοί τῆς ἐπανα-

στατικής ίὸεολογίας με ἐνδεχομένη, οτὴ

δευτέρη περίπτωση. ασκηση μιᾶς λει-

τουργίας προσαρμογής τοῦ ὲπαναστατι-

κοῦ ῐὸεωὸους σε παραδοσιακα πρότυπα

νοοτροπιων καί κοινιιινικής συμπεριφο- Ατιριλιοι 1958

ρᾶς. Στὴν ἴδια σειρα ῖὸεων ἀνήκει καί τοι

παραλληλο φαινόμενο τῆς συνειὸητῆς

προσαρμογής της κοινωνικῆς ἐπανάστα-

σης στῑς παραδοσιακές νόρμες, φορεῖς

Κυκλοφόρησε ὰπὸ τόν Ἀπρίλη τοῦ 7956 μέχρι τὸ
τῆςὸποίας ἧταν οἱ ἴὸιες οῙ ἡγεσίες τῆς 1962. K1’ ἐβγαλε 43 τεύχη.

κοινωνικῆς ἐπανάστασης. Οἱ μαρτυρίες

αὐτοῦ τοῦ εἴδους, γραπτὲς καὶ προφορι-

κές, έχουν αποφαοιοτικὴ ἀξία για τη με-

λέτη τῶν συνεχειιῖ)ν μέσα στὴν ἀντίσταση. Β’ ΙἚΝΙΚΟΤΗΤΕΣ ΑΝΑΦΟ- τρόπους θ’ ἀποφασίσουμε ὅτι τὸ ἕνα ἢ τὸ

Στον ἀντίθετο πόλο ἀνήκουν οῖ διαδικα- ἄλλο τεκμηριο ἀποτελεῖ πηγὴ για τὴν

σίες τομῆς που ἡ κοινωνικὴ ἐπανάσταση ῌλΙῗὲΟΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΟ ἱστορία τῆς αντίστασης κι ακόμα ποια

δημιουργεῖ μέσω τῆς αντίστασης ἐπιτα- ἄλλα στοιχεῖα ποὺ δέν ἀνάγονται ἀμέσως

χύνοντας τὴν κοινωνικὴ ὃυναμικη. Ἡ στην κατηγορία τῶν πηγῶν πρέπει να γί-

μορφὴ ἐκείνη τῆς ἁντίστασης ποὺ ἔκαμε νουν ἀντικείμενο φροντίδας απὸ τοὺς

να προωθηθεῖ τὸ δυναμικὸ στοιχεῖο τῆς Ἐγινε προσπαθεια, ὣς ἐὸιῖ), να διατυ- μελλοντικοὺς ἐρευνητὲς — ἰδίως στὸ ση-

κοινωνίας ἀποτελεῖ ὁριακὸ στοιχεῖο πωθοῦν οἱ ἄξονες γύρω-απὸ τοὺς ὁποίους μεῖο ποὺ ἀφοροῡν στὴ συνάρτηση τοῦ ἀν-

ἱστορικῆς κίνησης, ὅ, τι ὃηλ. διακρίνει θα στραφεῑ ἡ μελέτη για τὴν ἁντίσταση τιστασιακοῡ φαινομένου μὲ τοὺς ὅρους

ἱστορικὰ τὴν ἐποχή στὴν ὁποία έκὸηλώ- καὶ κυρίως για τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ποὺ ἐπισημάναμε.

θηκε. Τα τεκμήρια, ὅσα εἰκονογραφοῡν βῑώθηκε ἡ ἁντίσταση ἀπὸ τοὺς πληθυ- (Ὀταν μιλᾱμε για συγκέντρωση τῶν πη-

τὴν κλίμακα μέσα στὴν ὁποία πραγματο- σμούς. Αὐτὸ ὅμως ὃὲν έγινε μὲ τὴν προ- γῶν, ὑπονοοῡμε ταυτόχρονα καὶ ἕνα ὅρ-

ποιηθηκαν οἱ τομὲς καί οῖ όποῖες μπο- οπῑικὴ μιᾶς ἱστοριογραφίας τῆς ἀντίστα- γανο που (θ’ ἀναλαβει τη φροντίδα αὐτή,

ροῦν να διακριθοῦν ἀπὸ ἕνα ὃιάχυτο σης, ἀλλὰ μὲ τὴν προοπτικὴ μιᾶς πρω- ποὺ μὲ τὴ σειρά της θα τείνει σὲ δύο κα-

κλίμα ἀπαξίας ἀπέναντι στίς παραδοσια- ταρχικότερης ἐργασίας τῆς ὑποτύπωσης τευθύνσειςῑ στὴ ὃιασωση καί- συγκέν-

κὲς κοινωνικὲς μορφὲς ὣς τὴν ἀντικατά- τῶν αἰτημάτων βάσει τῶν ὁποίων θα ὁδη- τρωση τῶν δεδομένων καὶ στὴ διαμόρ-

σταση τῶν Θεσμῶν, (-)α δώσουν τὸ μέτρο γηθΟῦμε στὴ συγκέντρωση τοῦ περιγρα- φωοη νεων στοιχείων· τὰ πρῶτα ἀποτε-

τῆς λαϊκῆς ὃεκτικότητας ἀπέναντι στὸν (ρικοῦ ὑλικοῦ ἀναφορικα μὲ τὴν ἀντί- λοῦνται απὸ γραπτὰ στοιχεῖα που κυ-

κοινωνικὸ στόχο τῆς ἀντίστασης. σταση. Δὲν χρειάζεται να ὑπενθυμίσει κλοφορησαν στα χρόνια τῆς ἀντίστασης

κανεὶς πὼς ἡ φροντίδα για τὴν ἀντίσταση καὶ κατόπιν· τα δεύτερα ααοροῡν στὴν

ἀρχίζει ὅχι ἀπὸ τὴν ἱστοριογραφία της προσπάθεια τῆς απομνημόνευσης τῶν γε-

ἀλλὰ ἀπὸ τὴ διά-σωση τῶν πηγῶν της· γονότων τῆς ἀντίστασης. “Αν θέλαμε να

/ l 43
χρειάζεται ὅμως να ὃηλωθεῖ μὲ ποιοὺς ὃοῡμε τοὺς απαραίτητους τρόπους μὲ