Page 4 - บทที่ 2 การใช้ภาษาเพื่อการสื่อสาร
P. 4
42 | G E L 1 1 0 1 ก า ร ใ ช้ ภ า ษ า ไ ท ย
โดยปริยาย หมายความว่าสาระ, เรื่องราว, เนื้อความที่เข้าใจกัน, เช่น
ตกใจจนพูดไม่เป็นภาษา เขียนไม่เป็นภาษา ท างานไม่เป็นภาษา
นววรรณ พันธุเมธา (2558, หน้า 1) ให้ความหมายไว้ว่า “ภาษาเป็นเครื่องมือใช้สื่อสาร
ถ่ายทอดความคิดจากบุคคลหนึ่งไปยังอีกบุคคลหนึ่ง”
นิตยา กาญจนะวรรณ (2555, หน้า 199) ให้ความหมายไว้ว่า “ภาษาเป็นเครื่องมือสื่อ
ความหมายที่มีระบบ ใช้เป็นสื่อกลางเพื่อแสดงความคิดของมนุษย์ และเป็นที่ยอมรับกันในหมู่ชนที่
ใช้ภาษาเดียวกัน”
ประสิทธิ์ กาพย์กลอน (2514, หน้า 9) ให้ความหมายของภาษาไว้ว่า “สัญลักษณ์ที่มี
ระบบระเบียบแบบแผน ท าให้คนเราสื่อความหมายกันได้”
ปรีชา ช้างขวัญยืน (2525, หน้า 3) ให้ความหมายการใช้ภาษาไว้ว่า “การใช้ภาษาคือการ
ใช้ระบบสัญลักษณ์ที่มนุษย์ให้เป็นเครื่องมือส่งความคิดถึงกันและกัน
จากความหมายข้างต้น พอสรุปความหมายของภาษาได้ว่า ภาษาเป็นเครื่องมือในการ
สื่อสารที่มีระบบระเบียบ ช่วยให้มนุษย์ถ่ายทอดความหมายระหว่างกันได้
เรื่องที่ 2.1.2 ความส าคัญของภาษา
ภาษามีความส าคัญและบทบาทกับมนุษย์หลายประการ โดยภาษาช่วย
ให้รับรู้ความรู้สึกนึกคิด รับข้อมูลข่าวสาร เรียนรู้สังคมวัฒนธรรม แสวงหาความบันเทิงหรือเพื่อใช้
ประกอบอาชีพ โดยความส าคัญของภาษามีในหลายระดับซึ่งสรุปได้ ดังนี้
2.1.2.1 ความส าคัญต่อบุคคล
ภาษามีบทบาทส าคัญอย่างมากต่อบุคคล เพราะภาษาเป็น
ปัจจัยของการสื่อสารตั้งแต่ระดับบุคคลจนถึงระดับสังคม ในระดับบุคคลนั้นภาษามีบทบาทส าคัญ
หลายประการ สรุปได้ดังนี้
(1) ภาษาช่วยให้ได้รับรู้ความคิดความรู้สึก บทบาทหน้าที่ของภาษาโดยตรงคือ
ภาษาเป็นเครื่องมือในการสื่อสาร ไม่ว่าจะเป็นการสื่อสารผ่านวัจนภาษาหรืออวัจนภาษา การ
สื่อสารดังกล่าวช่วยให้มนุษย์เข้าใจสิ่งที่ผู้ส่งสารต้องการสื่อสารออกไป การใช้ภาษาอย่างมี
ประสิทธิภาพจะช่วยส่งเสริมให้การสื่อสารสัมฤทธิ์ผล ซึ่งน าไปสู่การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เกิดความ
เข้าใจและการตอบสนองระหว่างบุคคลได้อย่างเหมาะสม ชัดเจน และตรงประเด็น
(2) ภาษาช่วยพัฒนาความรู้ความคิด ภาษามีบทบาทส าคัญอย่างยิ่งในการช่วย
พัฒนาความรู้ความคิดของมนุษย์ในทุกช่วงวัย ในวัยเด็ก ภาษาช่วยท าให้เด็กเรียนรู้ตัวอักษร เสียง
