Page 8 - บทที่ 2 การใช้ภาษาเพื่อการสื่อสาร
P. 8
46 | G E L 1 1 0 1 ก า ร ใ ช้ ภ า ษ า ไ ท ย
106) การจะเข้าใจความหมายของค าหรือประโยคได้นั้นสามารถพิจารณาจากความสัมพันธ์กับค า
อื่น ๆ หรือบริบทในประโยค เช่น พิจารณาจากหน้าที่ของค า เช่น ประโยค “นักเรียนเก่งเพราะอ่าน
เก่ง” ค าว่า เก่ง ตัวแรกเป็นค าขยายค านาม ส่วน เก่ง ค าที่สองเป็นค าขยายกริยา หรือพิจารณา
จากค าที่ปรากฏร่วมกัน เช่น ค าว่า “ล ่าสัน” จะใช้กับประธานที่เพศชาย เป็นต้น
2.1.4.2 ค าไทยแท้ส่วนใหญ่มีพยางค์เดียว ค าไทยแท้ส่วนใหญ่มัก
เป็นค าพยางค์เดียวและมีความหมายเดียวชัดเจน สามารถเข้าใจได้ทันที เช่น พ่อ แม่ กิน นั่ง นอน
ด า แดง ขาว คลอง หมู่ หมา ไก่ แมว เป็นต้น ค าที่น ามาจากภาษาต่างประเทศมักมีหลาย
พยางค์และมีตัวการันต์ เช่น ค าไทยที่มาจากภาษาบาลีสันสกฤต เช่น บัลลังก์ ศัพท์ วิญญาณ
จักรวาล เกษียณ อัศจรรย์ อาทิตย์ อาจารย์ หรือค ายืมที่มาจากภาษาเขมร เช่น ส ารวจ เผชิญ
ก าเหน็ด ก าเดา บ าเพ็ญ เป็นต้น
2.1.4.3 ภาษาไทยมีลักษณะนามใช้มาก โดยลักษณนามที่ใช้จะ
เรียงตามหลังจ านวนตัวเลข เช่น ไก่ 1 ตัว บ้าน 2 หลัง เรือ 3 ล า เป็นต้น และยังวางไว้หลัง
ค านามเพื่อแสดงลักษณะค านามที่อยู่ข้างหน้า เช่น นกตัวนั้นก าลังบิน บ้านหลังนี้ใหญ่มาก เป็น
ต้น สุธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์ (2531, หน้า 111) กล่าวถึงการใช้ลักษณะนามของไทยซึ่งเป็น
ลักษณะเฉพาะของภาษาไทยไว้อย่างน่าสนใจว่า “ภาษาไทยมีค าลักษณนามมากเกินพอ
เช่นเดียวกับภาษาจีนซึ่งเป็นภาษาค าโดดด้วยกัน จริงอยู่ภาษาอื่น ๆ ที่ใกล้เคียงก็มีค าลักษณนาม
บ้าง เช่น มลายู เขมร พม่า แต่ไม่มากเหมือนภาษาไทย” การที่ภาษาไทยมีลักษณนามใช้มากยัง
แสดงถึงวัฒนธรรมทางภาษาที่มีความประณีต การแยกแยะประเภทให้เหมาะสมกับการใช้ด้วย
2.1.4.4 ค าไทยแท้มีตัวสะกดตรงตามมาตรา ค าไทยแท้จะมี
พยัญชนะท้ายตรงตามมาตราตัวสะกด อาทิ มาตราตัวสะกดแม่กก เช่น ค าว่า กก หมาก มาก
ศอก ผลัก มาตราตัวสะกดแม่กน เช่น ค าว่า กิน ดิน เดือน นอน เล่น มาตราตัวสะกดแม่กม
เช่น ก้ม จาม ผอม ผม ลม เป็นต้น ส่วนค าไทยที่น ามาจากภาษาต่างประเทศมักมีตัวสะกดไม่
ตรงตามมาตรา เช่น ค าที่มาจากภาษาบาลีสันสกฤต เช่น เนตร เขต จิต โจร มิตร เพศ เป็นต้น
2.1.4.5 ค าในภาษาไทยมีเสียงสูงต ่าตามเสียงวรรณยุกต์
ภาษาไทยมีเสียงวรรณยุกต์เป็นตัวก ากับการออกเสียงและความหมาย โดยการเปลี่ยนวรรณยุกต์
จะท าให้ความหมายเปลี่ยนไปด้วย เช่น คา ค่า ค้า, มา ม่า ม้า, เสือ เสื่อ เสื้อ, จา จ่า จ้า จ๊า
จ๋า เป็นต้น
2.1.4.6 ภาษาไทยมีการสร้างค าเพื่อให้มีความหมายมากขึ้น การ
เพิ่มค าของไทยนั้นมีหลายลักษณะ ไม่ว่าจะเป็นการประสมค า การซ ้าค า การซ้อนค า การ
สมาสหรือการสนธิ ซึ่งท าให้ค าไทยมีเพิ่มขึ้นและมีความหมายสอดคล้องกับบริบทของการใช้มาก
