Page 307 - คู่มือหลักสูตรการพัฒนาสื่อการเรียนดิจิทัลด้วยระบบ VR AR และ MR
P. 307
เนื้อหาโครงสร้างหลักสูตรการฝึกทักษะการพัฒนาคอนเทนต์หลักสูตรฝึกอบรมด้วย VR AR และ MR
3.2 การบำรุงรักษาระบบรางและการเปลี่ยนรางตามระยะเวลา
รางรถไฟมีประวัติในการวิวัฒนาการมานานมากตามเทคโนโลยีในการผลิตที่ หาได้ในแต่ละยุคสมัย
จนกระทั่งถึงปัจจุบัน รางรถไฟจะทาด้วยเหล็กเหนียวรีดร้อน มีรูปร่าง ซึ่งประกอบด้วยส่วนที่สำคัญคือ หัวราง
(Rail Head) เอวราง (Web) และฐานราง (Foot) รางที่นิยมใช้คือ แบบฐานรางกว้าง ซึ่งสามารถยึดเกาะอยู่กับ
หมอนรองรางได้อย่างมั่นคงด้วยเครื่องยึดเหนี่ยวราง (Rail Fastener) ในสมัยโบราณจะวางรางรถไฟลงบน
หมอนไม้โดยตรงและใช้ตะปูราง (Dog Spike) ตอกยึดฐานรางไว้ อย่างไรก็ดี การเดินขบวนรถไฟที่มีน้ำหนัก
มากและวิ่งด้วยความเร็วสูงในปัจจุบัน ทำ ให้การยึดรางกับไม้หมอนมีการพัฒนารูปแบบ มีอุปกรณ์
ส่วนประกอบอื่นเพื่อช่วยให้การยึดรางไว้กับ หมอนสามารถใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ขนาดของรางรถไฟกำหนดเป็นน้ำหนัก ต่อหน่วยความยาวระบบเมตริกเช่นที่ใช้ในมาตรฐาน UIC
กำหนดเป็นกิโลกรัมต่อเมตร ระบบมาตรฐานอังกฤษ (BS) กำหนดเป็นปอนด์ต่อหลา มาตรฐานของ กิจการ
รถไฟทวีปยุโรป กำหนดขนาดของรางที่ใช้สำหรับรถไฟความเร็วสูงไว้ที่ 60 กก./ม. หรือประมาณ 121 ปอนด์/
หลา รางรถไฟขนาดใหญ่ที่สุดของการรถไฟฯ ในปัจจุบันคือ 100 ปอนด์/หลา ซึ่งอยู่ในทางรถไฟที่สร้างใหม่
และทางที่ได้รับการปรับปรุงสภาพ (Rehabilitated) แล้ว แต่รางส่วนใหญ่ก็ยังเป็นขนาด 80 ปอนด์/หลา
นอกจากนั้นยังมีทางประธาน (Mainline) ที่ใช้รางขนาด 70 ปอนด์/หลา ส่วนทางสายแยก รวมทั้งทางหลีกที่
ยังใช้รางขนาด 50 ปอนด์/หลา ก็ยังมีอยู่ รางรถไฟขนาดเล็กเป็นอุปสรรคในการวิ่งขบวนรถอยู่บ้างการหลีก
ขบวนรถล่าช้าเพราะขบวนรถต้องวิ่งผ่านทางหลีกช้ามาก (15-30 กม./ชม.)
ภาพที่ 3-7 เปรียเทียบขนาดและมิติสำคัญของรางรถไฟมาตรฐาน BS ที่ รฟท. มีใช้กับราง UTC ที่รถไฟฟ้า บีที
เอส รถไฟฟ้าใต้ดิน และรถไฟแอร์พอร์ทลิ้งใช้
ภาพประกอบจากหนังสือช่างรถไฟ โครงการจัดตั้งสถาบันพัฒนาเทคโนโลยีระบบขนส่งทางราง
แห่งชาติ สวทช. (จันทศร, 2012)
รายงานการพัฒนาสื่อการเรียนดิจิทัลด้วยระบบ VR AR และ MR เพื่อช่วยพัฒนาทักษะวิศวกรซ่อมบ ารุงระบบราง หน้า | 281
