Page 45 - ประมวลจริยธรรมข้าราชการตุลาการ
P. 45

กลับประพฤติชั่วแลว ก็ยอมเปนที่ติเตียนทําใหขาดความนับถือ ลบลางคุณความดีลงได

               จึงตองระวังถึงขอนี้ใหจงหนัก”

               บทบัญญัติ


                              ขอ  ๓๕/๑  ผูพิพากษาไมพึงรองเรียน  กลาวหา  ฟองรอง  หรือดําเนินคดีแกบุคคล

               หนึ่งบุคคลใดโดยปราศจากเหตุผลอันสมควร  ทั้งไมพึงใชสิทธิซึ่งมีแตจะใหเกิดความเสียหาย
               แกบุคคลอื่น
                              การรองเรียน  กลาวหา  ฟองรอง หรือดําเนินคดีแกบุคคลหนึ่งบุคคลใดโดยอาศัย

               ประโยชนจากตําแหนงหนาที่ของตนจะกระทํามิได


               คําอธิบาย
                              ในบางกรณี ผูพิพากษาใชสิทธิฟองรองโดยปราศจากเหตุผลอันสมควร ซึ่งวิญูชน
               ภายใตสภาวการณเชนนั้นมิไดถือปฏิบัติ หรือแมกระทั่งสามัญชนทั่วไปมิไดติดใจเอาความ บางครั้ง

               ใชสิทธิถึงขนาดประหนึ่งเปนการรังแกประชาชน โดยเฉพาะอยางยิ่ง แสดงตนเปนผูพิพากษา
               ตอขาราชการฝายอื่น  การกระทําในลักษณะดังกลาว  แมจะถือวาเปนการใชสิทธิตามกฎหมายก็ตาม

               แตโดยสถานะของความเปนผูพิพากษาซึ่งไดรับความเชื่อถือศรัทธาจากบุคคลทั่วไปแลว ยอมตอง
               ตระหนักอยูเสมอวาบุคคลทั่วไปตางคาดหวังใหผูพิพากษาเปนผูมีคุณธรรม จริยธรรม และ
               เมตตาธรรม ขณะเดียวกัน ก็พึงตระหนักวาตนนั้นอยูในสถานะทางสังคมที่ดี มีเกียรติศักดิ์

               แหงความเปนผูพิพากษา  ไมควรถือทิฐิกับเรื่องเล็กนอย ยิ่งหากไปแสดงตนเปนผูพิพากษาตอขาราชการ
               ฝายอื่น เพื่อใหเอาผิดกับคูกรณีดวยแลว อาจสงผลใหขาราชการเหลานั้นเกิดความเกรงใจ จนเสีย

               ความเปนธรรมแกอีกฝายได ดังนั้น ผูพิพากษาจึงพึงรูจักการใหอภัยกับเรื่องเล็กนอยเหลานี้
               และพึงละเวนตอการใชสิทธิในทางคดีใดๆอันปราศจากเหตุผลอันสมควร ที่สําคัญจะตองไมอาศัย
               ประโยชนจากตําแหนงหนาที่ของตนฟองรองหรือดําเนินคดีแกบุคคลหนึ่งบุคคลใด  เชน  อางตําแหนง

               ผูพิพากษาเพื่อใหขาราชการฝายอื่นเกรงใจจําตองปฏิบัติตาม  เปนตน  หากวางตนไดดังนี้  บุคคลทั่วไป
               ยอมใหความเชื่อถือศรัทธาในความเปนผูพิพากษาและเชื่อมั่นวาศาลจะใหความเปนธรรมแกตน

               ไดในที่สุด

               บทบัญญัติ


                              ขอ  ๓๖  ผูพิพากษาพึงปรับปรุงตนเองใหดีขึ้นเปนลําดับและพึงขวนขวายศึกษา

               เพิ่มเติมทั้งในวิชาชีพตุลาการและความรูรอบตัว

               คําอธิบาย

                              คําเตือนผูพิพากษาของพระยาจินดาภิรมย เสนาบดีกระทรวงยุติธรรม ซึ่งไดพิมพ
               แจกแกผูพิพากษาที่จะออกไปรับราชการใหมใน  พ.ศ.  ๒๔๗๒  ตอนหนึ่งมีความวา  :
   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50