Page 45 - ประมวลจริยธรรมข้าราชการตุลาการ
P. 45
กลับประพฤติชั่วแลว ก็ยอมเปนที่ติเตียนทําใหขาดความนับถือ ลบลางคุณความดีลงได
จึงตองระวังถึงขอนี้ใหจงหนัก”
บทบัญญัติ
ขอ ๓๕/๑ ผูพิพากษาไมพึงรองเรียน กลาวหา ฟองรอง หรือดําเนินคดีแกบุคคล
หนึ่งบุคคลใดโดยปราศจากเหตุผลอันสมควร ทั้งไมพึงใชสิทธิซึ่งมีแตจะใหเกิดความเสียหาย
แกบุคคลอื่น
การรองเรียน กลาวหา ฟองรอง หรือดําเนินคดีแกบุคคลหนึ่งบุคคลใดโดยอาศัย
ประโยชนจากตําแหนงหนาที่ของตนจะกระทํามิได
คําอธิบาย
ในบางกรณี ผูพิพากษาใชสิทธิฟองรองโดยปราศจากเหตุผลอันสมควร ซึ่งวิญูชน
ภายใตสภาวการณเชนนั้นมิไดถือปฏิบัติ หรือแมกระทั่งสามัญชนทั่วไปมิไดติดใจเอาความ บางครั้ง
ใชสิทธิถึงขนาดประหนึ่งเปนการรังแกประชาชน โดยเฉพาะอยางยิ่ง แสดงตนเปนผูพิพากษา
ตอขาราชการฝายอื่น การกระทําในลักษณะดังกลาว แมจะถือวาเปนการใชสิทธิตามกฎหมายก็ตาม
แตโดยสถานะของความเปนผูพิพากษาซึ่งไดรับความเชื่อถือศรัทธาจากบุคคลทั่วไปแลว ยอมตอง
ตระหนักอยูเสมอวาบุคคลทั่วไปตางคาดหวังใหผูพิพากษาเปนผูมีคุณธรรม จริยธรรม และ
เมตตาธรรม ขณะเดียวกัน ก็พึงตระหนักวาตนนั้นอยูในสถานะทางสังคมที่ดี มีเกียรติศักดิ์
แหงความเปนผูพิพากษา ไมควรถือทิฐิกับเรื่องเล็กนอย ยิ่งหากไปแสดงตนเปนผูพิพากษาตอขาราชการ
ฝายอื่น เพื่อใหเอาผิดกับคูกรณีดวยแลว อาจสงผลใหขาราชการเหลานั้นเกิดความเกรงใจ จนเสีย
ความเปนธรรมแกอีกฝายได ดังนั้น ผูพิพากษาจึงพึงรูจักการใหอภัยกับเรื่องเล็กนอยเหลานี้
และพึงละเวนตอการใชสิทธิในทางคดีใดๆอันปราศจากเหตุผลอันสมควร ที่สําคัญจะตองไมอาศัย
ประโยชนจากตําแหนงหนาที่ของตนฟองรองหรือดําเนินคดีแกบุคคลหนึ่งบุคคลใด เชน อางตําแหนง
ผูพิพากษาเพื่อใหขาราชการฝายอื่นเกรงใจจําตองปฏิบัติตาม เปนตน หากวางตนไดดังนี้ บุคคลทั่วไป
ยอมใหความเชื่อถือศรัทธาในความเปนผูพิพากษาและเชื่อมั่นวาศาลจะใหความเปนธรรมแกตน
ไดในที่สุด
บทบัญญัติ
ขอ ๓๖ ผูพิพากษาพึงปรับปรุงตนเองใหดีขึ้นเปนลําดับและพึงขวนขวายศึกษา
เพิ่มเติมทั้งในวิชาชีพตุลาการและความรูรอบตัว
คําอธิบาย
คําเตือนผูพิพากษาของพระยาจินดาภิรมย เสนาบดีกระทรวงยุติธรรม ซึ่งไดพิมพ
แจกแกผูพิพากษาที่จะออกไปรับราชการใหมใน พ.ศ. ๒๔๗๒ ตอนหนึ่งมีความวา :