Page 10 - 06_การปองกนและปราบปรามการทจรต_Neat

๓

…พอเพียงมีความหมายกวางขวางยิ่งกวานี้อีก คือคําวาพอ ก็พอเพียงนี้ก็พอแคนั้นเอง
คนเราถาพอในความตองการก็มีความโลภนอย เมื่อมีความโลภนอยก็เบียดเบียนคนอื่นนอย

ถาประเทศใดมีความคิดอันนี้ มีความคิดวาทําอะไรตองพอเพียง หมายความวาพอประมาณ
ซื่อตรง ไมโลภอยางมาก คนเราก็อยูเปนสุข พอเพียงนี้อาจจะมี มีมากอาจจะมีของหรูหราก็ได

แตวาตองไมไปเบียดเบียนคนอื่น…”
“…ก็ชัดแลววาควรจะปฏิบัติเศรษฐกิจพอเพียงไมตองทั้งหมด เพียงครึ่งหนึ่งก็ใชได แมจะ

เปนเศษหนึ่งสวนสี่ก็พอ หมายความวาวิธีปฏิบัติเศรษฐกิจพอเพียงนั้น ไมตองทําทั้งหมด และขอเติมวา
จะทําทั้งหมดก็จะทําไมได ถาครอบครัวหนึ่ง หรือแมหมูบานหนึ่งทําเศรษฐกิจพอเพียงรอยเปอรเซ็นต

ก็จะเปนการถอยหลังถึงสมัยหินสมัยคนอยูในอุโมงคหรือในถํ้า ซึ่งไมตองอาศัยหมูอื่น เพราะวาหมูอื่น
ก็เปนศัตรูทั้งนั้น ตีกัน ไมใชรวมมือกันจึงตองทําเศรษฐกิจพอเพียง แตละคนตองหาที่อยู ก็หาอุโมงค

หาถํ้า ตองหาอาหาร คือไปเด็ดผลไมหรือใบไมตามที่มี หรือไปใชอาวุธที่ไดสรางไดประดิษฐเอง
ไปลาสัตว กลุมที่อยูในอุโมงคในถํ้านั้น ก็มีเศรษฐกิจพอเพียงรอยเปอรเซ็นต ก็ปฏิบัติได…”
“…คนเราถาพอในความตองการ ก็มีความโลภนอย เมื่อมีความโลภนอย ก็เบียดเบียน

คนอื่นนอย ถาทุกประเทศมีความคิด อันนี้ไมใชเศรษฐกิจ มีความคิดวา ทําอะไรตองพอเพียง หมายความวา
พอประมาณ ไมสุดโตง ไมโลภมาก คนเราก็อยูเปนสุข พอเพียงนี้อาจจะมีมาก ตองใหพอประมาณ

ตามอัตภาพ พูดจาก็พอเพียง ทําอะไรก็พอเพียง ปฏิบัติตนก็พอเพียง…”
นอกจากพระราชดํารัสเกี่ยวกับเศรษฐกิจพอเพียงในป ๒๕๔๑ แลว ก็ยังมีพระราชดํารัส

เกี่ยวกับ “ความฟุงเฟอ” ซึ่งพระบาทสมเด็จพระเจาอยูหัวทรงพระราชทานไวในป พ.ศ.๒๕๒๗
พระราชทานแกคณะลูกเสือชาวบาน ในโอกาสเสด็จกลับจากการแปรพระราชฐานจังหวัดสกลนคร

ความตอนหนึ่งวา
“…คนเราที่ฟุงเฟอ ไมมีทางที่จะหาทรัพยมาปอนความฟุงเฟอได ความฟุงเฟอนี้เปนปาก

หรือสัตวที่หิวไมหยุด ความฟุงเฟอนี้อาปากตลอดเวลา จะปอนไปเทาไรๆ ก็ไมพอ เมื่อปอนเทาไรๆ
ก็ไมพอแลว ก็หาเทาไรๆ ก็ไมพอ ความไมพอนี้ไมสามารถที่จะหาอะไรมาปอนความฟุงเฟอนี้ได ฉะนั้น

ถาจะตอตานความเดือดรอน ไมใชวาจะตองประหยัดมัธยัสถ จะตองปองกันความฟุงเฟอและปองกัน
วิธีการที่มักจะใชเพื่อที่จะมาปอนความฟุงเฟอนี้คือ ความสุจริต ฉะนั้นการที่จะรณรงคที่จะตอสูเพื่อให

คนมัธยัสถและประหยัดนั้นก็อยูที่ตัวเอง ไมใชอยูที่คนอื่น เมื่ออยูที่ตนเองไมอยูที่คนอื่น การรณรงค
โดยมากมักออกไปขางนอก จะไปชักชวนคนโนนชักชวนคนอื่นนี้ใหทําโนนทํานี่ ที่จริงตองทําเอง

ถาจะใชคําวารณรงคก็ตองรณรงคกับตัวเอง ตองฝกตัวใหรูจักความพอดี พอเหมาะ ถาไมพอดี
ไมพอเหมาะมันจะเกิดทุจริตในใจได…”
“เศรษฐกิจพอเพียง” เปนแนวพระราชดําริในพระบาทสมเด็จพระเจาอยูหัว ที่พระราชทาน

มานานกวา ๔๐ ป ซึ่งเปนแนวคิดที่ตั้งอยูบนรากฐานของวัฒนธรรมไทย เปนแนวทางการพัฒนา

ขั้นพื้นฐานที่ตั้งอยูบนทางสายกลาง และความไมประมาทซึ่งคํานึงถึงความพอประมาณ ความมีเหตุมีผล