Page 54 - 08_กฎหมายอาญา_Neat

๔๑

º··Õè ò

¡ÒÃ㪌¡®ËÁÒÂÍÒÞÒ

๑. วัตถุประสงคการเรียนรูประจําบทเรียน

เพื่อใหนักเรียนนายสิบตํารวจเขาใจในหลักการใชกฎหมายอาญา ดังนี้
๑. บุคคลจักตองรับโทษในทางอาญาตอเมื่อกฎหมายบัญญัติเปนความผิดและกําหนด

โทษไว ตามมาตรา ๒ และ
๒. การใชกฎหมายตองใชในสวนที่เปนคุณแกผูกระทําความผิด ตามมาตรา ๓

๒. สวนนํา
เมื่อมีการกระทําความผิดตามกฎหมายอาญาของไทยเกิดขึ้น การที่จะใชกฎหมายอาญา

ของไทยลงโทษผูกระทําความผิดจะตองคํานึงถึงขอเท็จจริง ดังนี้ คือ สถานที่ซึ่งการกระทําความผิด

ไดเกิดขึ้นลักษณะพิเศษของความผิดบางประเภท และสัญชาติของผูกระทําความผิดหรือสัญชาติของ
ผูเสียหาย หรือคุณสมบัติพิเศษโดยเฉพาะของผูกระทําความผิดและลักษณะของความผิด ในกรณีเชนนี้
หลักที่ใชในการพิจารณาในเรื่องนี้ มีอยู ๓ ประการ คือ หลักดินแดน หลักอํานาจลงโทษสากล

และหลักบุคคล

๓. เนื้อหา
ñ. ºØ¤¤Å¨Ñ¡μŒÍ§ÃѺâ·Éã¹·Ò§ÍÒÞÒμ‹ÍàÁ×èÍ¡®ËÁÒºÑÞÞÑμÔ໚¹¤ÇÒÁ¼Ô´áÅÐกํา˹´

â·ÉäÇŒμÒÁÁÒμÃÒ ò
ÁÒμÃÒ ò ÇÃäáá บัญญัติวา “บุคคลจะรับโทษในทางอาญาก็ตอเมื่อไดกระทําการ

อันกฎหมายที่ใชในขณะกระทํานั้นบัญญัติเปนความผิดและกําหนดโทษไว และโทษที่จะลงแกผูกระทํา
ความผิดนั้นตองเปนโทษที่บัญญัติไวในกฎหมาย” จากบทบัญญัติดังกลาว แยกพิจารณาได ดังนี้

๑. ผูกระทําไมตองรับผิดในทางอาญา หากกระทํานั้นไมมีกฎหมายบัญญัติไว
ในขณะกระทําวาเปนความผิด และกําหนดโทษไว ซึ่งตรงกับสุภาษิตกฎหมายวา “ไมมีความผิด ไมมีโทษ

หากไมมีกฎหมาย” ภาษาลาตินวา “Nullum crimen nulla poena sine lege” แปลเปนภาษาอังกฤษวา
“No crime nor punishment without law”

ตัวอยาง การกระทําชําเราผิดธรรมดามนุษย ไมมีกฎหมายบัญญัติวาเปนความผิด
ผูกระทําจึงไมมีความผิด (แตกฎหมายลักษณะอาญา รศ.๑๒๗ มาตรา ๒๔๒ บัญญัติลงโทษการกระทํา
เชนนี้ไว)