Page 59 - 08_กฎหมายอาญา_Neat

๔๖

พ.ศ.๒๕๔๐ ยกเลิกพระราชบัญญัติอากรรังนกอีแอนฉบับเดิมทั้งหมด โดยไมมีบทบัญญัติใดระบุ
การเขาหรือขึ้นไปบนเกาะที่นกอีแอนทํารังอยูตามธรรมชาติ จะตองไดรับอนุญาตจากผูรับอนุญาตเก็บ

รังนกอีแอนหรืออาศัยอํานาจผูไดรับอนุญาตหรือเจาหนาที่ของรัฐบาลตามมาตรา ๖ พระราชบัญญัติ
ฉบับเดิมและไมมีบทกําหนดโทษเชน พระราชบัญญัติฉบับเดิม ถือไดวาตามบทบัญญัติของกฎหมายที่บัญญัติ

ในภายหลัง การกระทําเชนนั้นไมเปนความผิดจําเลยทั้งสามจึงพนจากการเปนผูกระทําผิดตามประมวล
กฎหมายอาญา มาตรา ๒ วรรคสอง

ผลดีแกผูกระทําความผิดมีดังนี้
(๑) พนจากการเปนผูกระทําความผิด

(๒) ถาไดมีคําพิพากษาถึงที่สุดใหลงโทษแลว ก็ใหถือวาผูนั้นไมเคยตองคําพิพากษาวา
ไดกระทําความผิดนั้น ซึ่งเปนผลตามมาตรา ๕๖ ในเรื่องรอการกําหนดโทษ และรอการลงโทษ รวมทั้ง

มาตรา ๙๒ และ ๙๓ เปนเรื่องเหตุเพิ่มโทษ เปนตน
(๓) ถารับโทษอยูก็ใหการลงโทษนั้นสิ้นสุดลง

๒. กฎหมายที่บัญญัติในภายหลังมิไดยกเลิกความผิดตามกฎหมายที่ใชในขณะกระทําความผิด

แตมีความแตกตางกัน มาตรา ๓
มาตรา ๓ วรรคแรก บัญญัติวา “ใหใชกฎหมายในสวนที่เปนคุณแกผูกระทําความผิด
ไมวาในทางใด”

๒.๑ กรณีกฎหมายที่แตกตางกัน และเปนคุณแกผูกระทําความผิด เชน
(๑) กฎหมายที่มีโทษเบากวา

(๒) กฎหมายที่มีโทษลําดับหลัง ๆ ของ มาตรา ๑๘ ลําดับโทษตาม
มาตรา ๑๘ นั้น ลําดับที่รองลงมาเบากวาลําดับแรก ๆ เชน โทษปรับเบากวาโทษจําคุก

(๓) กฎหมายที่ใหเลือกลงโทษอยางใดอยางหนึ่งตามมาตรา ๑๘ ได เชน
กฎหมายเกาลงโทษทั้งจําคุกและปรับ สวนกฎหมายใหมใหลงโทษจําคุกหรือปรับ

(๔) กฎหมายที่มีอัตราโทษขั้นสูงตํ่ากวา เชน กฎหมายเกามีอัตราโทษจําคุก
ขั้นสูงไมเกิน ๕ ป แตกฎหมายใหมมีอัตราโทษจําคุกขั้นสูงไมเกิน ๓ ป

(๕) กฎหมายที่ไมมีอัตราโทษขั้นตํ่า เชน กฎหมายเกามีอัตราโทษชั้นสูงไมเกิน
๕ ป และขั้นตํ่า ๓ ป สวนกฎหมายใหมมีอัตราโทษขั้นสูงเทากันแตไมมีอัตราโทษขั้นตํ่า

(๖) กฎหมายที่มีเหตุยกเวนความผิด ยกเวนโทษหรือลดโทษมากกวา
(๗) กฎหมายที่กําหนดเงื่อนไขในการดําเนินคดีเขมงวดกวากัน เชน
กฎหมายเกาถือวาความผิดนี้เปนความผิดอาญาแผนดิน แตกฎหมายใหมถือวาคดีความผิด

อันยอมความได ตองถือวากฎหมายใหมเปนคุณ

(๘) กฎหมายที่กําหนดอายุความฟองรองที่สั้นกวา