Page 120 - กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา

๑๑๓

õ.ô.ò ¢ŒÍจํา¡Ñ´ã¹àÃ×èͧʶҹ·Õè
เนื่องดวยการจับกุมนั้นเปนการละเมิดสิทธิพื้นฐานของบุคคล ดังนั้นจึงตองมีการ

ระมัดระวังในการใชอํานาจเปนอยางมาก นอกจากที่กลาวมาขางตนเกี่ยวกับการจับที่จะตองมีหมายจับ
หรือกรณีจําเปนซึ่งกฎหมายกําหนดเปนขอยกเวนใหจับไดโดยไมตองมีหมายจับดังที่ไดระบุใน
มาตรา ๗๘ และในการจับบุคคลนั้นไมวาจะมีหมายจับหรือจับโดยไมมีหมายจับเพราะเหตุเขาขอยกเวน

ก็ตาม แตกฎหมายยังกําหนดËŒÒÁÁÔãËŒ¨ÑººØ¤¤ÅÀÒÂã¹Ê¶Ò¹·ÕèºÒ§áË‹§ ดังที่บัญญัติไวในมาตรา ๘๑
และ ๘๑/๑ กลาวคือ

๑) ËŒÒÁ¨Ñºã¹·ÕèÃâË°Ò¹
มาตรา ๘๑ “ไมวาจะมีหมายจับหรือไมก็ตาม หามมิใหจับในที่รโหฐาน
เวนแตจะไดทําตามบทบัญญัติในประมวลกฎหมายนี้ อันวาดวยการคนในที่รโหฐาน”

จากมาตราดังกลาวจะเห็นไดวา ¡ÒèѺºØ¤¤Åã¹·ÕèÃâË°Ò¹ ไมวาจะเปน
การจับตามหมายจับหรือจะเปนการจับโดยอาศัยขอยกเวนตามมาตรา ๗๘ ก็ตาม ‹ÍÁ¨Ð¡ÃÐทําäÁ‹ä´Œ

àÇŒ¹á싨ÐÁÕËÁÒ¤Œ¹ËÃ×ÍÁÕàËμØࢌҤŒ¹ä´Œâ´ÂäÁ‹μŒÍ§ÁÕËÁÒ¤Œ¹μÒÁÁÒμÃÒ ùò ทั้งนี้ ดวยเหตุผลที่
วาการที่จะเขาไปจับบุคคลในที่รโหฐานนั้น เทากับวาเปนการเขาไปคนหาตัวบุคคลไปดวย เพราะเปน
การเขาไปในที่รโหฐานเพื่อหาตัวบุคคลตามความหมายมาตรา ๕๗ วรรคแรก จึงจําตองพิจารณา

ถึงอํานาจในการคนควบคูกันไปกับอํานาจจับดวย จะพิจารณาเฉพาะอํานาจจับอยางเดียวหาเพียงพอไม

μÑÇÍ‹ҧคํา¾Ô¾Ò¡ÉÒÈÒŮաÒ
คํา¾Ô¾Ò¡ÉÒ®Õ¡Ò·Õè ö÷õ/òôøó วาคําวินิจฉัยเรื่องจับในที่รโหฐาน ตองพิจารณา
อยางเรื่องการคนคละไปดวย

ÊÃØ»

การจะจับบุคคลใดในที่รโหฐาน จะตองปฏิบัติตามขั้นตอนในเรื่องการคนในที่รโหฐานดวย
ซึ่งในสวนที่เกี่ยวของกับการจับกุมบุคคล มีดังนี้
(๑) บุคคลที่จะถูกจับนั้นไดมีการออกหมายจับไวแลว และไดมีหมายคนเพื่อพบตัวบุคคล

ตามหมายจับนั้น
(๒) บุคคลที่จะถูกจับนั้นไดมีการออกหมายจับไวแลว และบุคคลดังกลาวเปน਌ҺŒÒ¹

(รวมถึงคูสมรสของเจาบาน)

μÑÇÍ‹ҧคํา¾Ô¾Ò¡ÉÒÈÒŮաÒ

คํา¾Ô¾Ò¡ÉÒ®Õ¡Ò·Õè ñðóõ/òõóö ÇÔ¹Ô¨©ÑÂäÇŒÇ‹Ò คําวา “਌ҺŒÒ¹” หมายความถึง
ผูเปนหัวหนาของบุคคลที่พักอาศัยอยูในบานหลังนั้นและรวมตลอดถึงคูสมรสของผูเปนหัวหนาเทานั้น

เพราะบุคคลดังกลาวเปนผูรับผิดชอบในการครอบครองบานและปกครองผูอยูอาศัยในบานหลังนั้น